The Project Gutenberg EBook of Glossarium eroticum linguae Latinae, by 
Pierrugues Pierre-Emmanuel

This eBook is for the use of anyone anywhere in the United States and most
other parts of the world at no cost and with almost no restrictions
whatsoever.  You may copy it, give it away or re-use it under the terms of
the Project Gutenberg License included with this eBook or online at
www.gutenberg.org.  If you are not located in the United States, you'll have
to check the laws of the country where you are located before using this ebook.

Title: Glossarium eroticum linguae Latinae
       sive Theogoniae, legum et morum nuptialium apud Romanos explanatio nova

Author: Pierrugues Pierre-Emmanuel

Release Date: December 26, 2016 [EBook #53807]

Language: Latin

Character set encoding: UTF-8

*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK GLOSSARIUM EROTICUM LINGUAE LATINAE ***




Produced by Carolus Raeticus

GLOSSARIUM EROTICUM

LINGUAE LATINAE,

SIVE

THEOGONIAE, LEGUM ET MORUM NUPTIALIUM

APUD ROMANOS

EXPLANATIO NOVA

EX INTERPRETATIONE PROPRIA ET IMPROPRIA ET DIFFERENTIIS IN SIGNIFICATU

FERE DUORUM MILLIUM SERMONUM,

Ad intelligentiam Poetarum et Ethologorum tam antiquae quam integrae infimaeque latinitatis;

Auctore P. P.

PARISIIS,

APUD AUG.-FR. ET PR. DONDEY-DUPRÉ, BIBLIOPOLAS,

Via dicta Saint-Louis, N. 46,

NECNON VIA DICTA RICHELIEU, N. 67.

M D CCC XXVI.

TRANSCRIBER'S PREFACE

This transcription is based upon Pierre-Emmanuel Pierrugues' original edition of 1826. There exists also a Thesaurum Eroticum Linguae Latinae edited by a certain Carolus Rambach (1833, Stuttgart) which contains the same text but does not acknowledge Mr. Pierrugues' text. According to a "Bücher-Lexikon" from 1838 Rambach's book is merely a reprint:[TR1]

"Soll nur ein mit veränd. Namen des Hrsgeb. veranstalt. Wiederdruck des von Pierhugues (Paris 1826) hrsg. Werkes sein."

Non-trivial changes applied by the transcriber are described in footnotes.

LECTORI ERUDITO.

Dicendo aut scribendo de rebus eroticis, eadem nuditate verborum ab initio utebantur Romani; sed cum sensim spurcata evaderet, dissoni medici et jurisperiti, more technicorum, singularem sibi sermonem instituerunt; optimates vero literatique, urbanitatis causa necnon pueritiae reverendae, metaphoricam linguam sibi finxere, plebe retinente primam illam impolitam, quam Martialis appellat latine loqui. Hac fuse usi sunt Lucilius, Catullus, Martialis, parciusque Naso, Horatius, Tibullus, Propertius et aliqui scriptores etiam pudicissimi. Secunda lingua in libris, tum de jure tum de medicina, quaerenda est; tertia inprimis conflixere Plautus, Persius, Juvenalis, Petronius, Seneca, imo Tertullianus et ipse Civitatis Dei auctor sanctissimus, vitia omnes vario quamquam modo objurgantes.

Nemo sane doctus nescit hujusce praesertim tertiae linguae scientiam quam maxime necessariam esse studiosis satyricorum et ethicorum, et eo difficiliorem intellectu nobis in diem fieri, quo longius abest ab origine sua, fere omnino obsolefactis moribus, quos vel expressim vel metaphorice referebat.

Deficiebat tamen lexicon speciale in quo translationes sermonum et lusus in verbis explanarentur, et voces ambiguae ad rem peculiarem reducerentur.

Hoc opus non leve, erudite lector, ausus sum inchoare, et peritioribus trado ab illis emendandum et perficiendum. En igitur accipe libens hunc diuturni mei laboris fructum, GLOSSARIUM nempe EROTICUM linguae latinae, in quoquidem, nisi tanti rem ponderis manu forte impari tractaverim, omnia quaecumque apud Romanos seu ad theogoniam, seu ad leges, mores et ritus nuptiales, ac vitae usus diversos, victum, vestitum, voluptatesque antiquitus pertinuerunt, uno quasi adspectu poteris percensere, luculenter explicata duorum fere millium locutionum interpretatione, innumerisque auctorum exquisitissimorum exemplis illustrata et confirmata. Subjunguntur facili nexu intertexta: 1° etyma satis multa, quibus fit plenior vocabulis significatio; 2° notitiae de plerisque eroticis scriptoribus, quorum carmina hodie desiderantur; 3° ampla proverbiorum de amore series undequaque ex veterum libris selecta: quae cuncta quamdam tibi utilitatem una cum sensu non ingrato adlatura spero.

Nunc esto mihi judex benevolus, candide lector; sed illud praecipue persuasum habeas velim, hoc libro, unice literas adjuvare in animo fuisse mihi, et, resputis morum innocentiae infestissimis Meursii aliorumque recentiorum obscenitatibus, inter praetextata verba caste semper scribere caste legentibus.

Lutetiae Parisiorum, M D CCC XXVI.

A VOLUPTATIBUS

a voluptatibus: Munus palatinum a Tiberio institutum.

"Novum denique officium instituit a voluptatibus, praeposito equite romano, T. Caesonio Prisco."
      Suet., Tib. 42.

"Dein revolutus ad vitia, seu vitiorum imitationem, inter paucos familiarium Neronis adsumptus est, elegantiae arbiter; dum nihil amoenum et molle affluentia putat, nisi quod Petronius approbavisset. Unde invidia Tigellini, quasi adversus aemulum, et scientia voluptatum potiorem."
      Tacit., Annal. XVI, XVIII, 3.

Jam antea praemium publicum ediderant reges Persarum, dandum ei qui novum genus voluptatis repertum a se probaret. (Dolet, de Praeposition., tom. II, col. 1707.)

abactivus: Abortivus.—Ab abigere. (L. IV, ff. de extr. crim. L. VIII, ff. de Sicariis. L. XXXIX, ff. de Poenis.)

abdicatio: Instrumentum publicum quo pater filium non tantum exhaeredem scribebat, sed e familia sua et etiam nomine suo rejiciebat. Summum jus patriae potestatis ex Graecorum legibus, Romae translatum. (V. l. VI. Cod. de Patria Potest.)

Patri licita erat abdicatio: 1° si filius frequenter foris noctui cubuisset; 2° si comessaretur (Vide COMESSARI); 3° si libidinibus foede incumberet (Lucian. in abdicato, p. 723); et etiam si patris imperium detrectaret. (Quintil. Declamat. 283.)

abdicare: Abdicationem inscribere.

"Augustus Agrippam, ob ingenium sordidum et ferox, abdicavit."
      Suet. Aug. 65.

"Mavult pater filium corrigere quam abdicare."
      Quintil., Inst. Orat. VII, 4.

abditivus: Abortivus. (Fest.) — Verbum antiquum et obsoletum pro abstracto et avulso.

abdomen: Viri pudenda. (Non. Marc.)

"Quin jamdudum gestit moecho hoc abdomen adimere, Ut faciam quasi puero in collo pendeant crepundia."
      Plaut. Mil. V, 5 sq.

"Cupidinem atque appetitus, postremam mentis portionem, infernas abdominis sedes tenere, ut popinas quasdam et latrinarum tenebras, diversoria nequitiae et luxuriae."
      Apul. de Dogmat. Plat.

Abeona, Adeona: Deae secundarii ordinis, puerorum interducae, quum primum gradi incipiebant.

"Juno selecta et regina, Jovisque soror et conjux; haec tamen interduca pueris; et opus facit cum Abeona et Adeona."
      Aug. Civ. Dei, VII, 3; ibid. IV, 21.

abire in semen: Quasi liquescere abundantia retenti seminis.

Poenas do quoque, quod satis superque est,

In semenque abeo, etc.

      Priap. Carm. LXXVIII. 15 sq.

abluere: Accurate abluebant se Romani post rem veneream, et quasi religiose. Utebantur ad hunc usum solio cylindraceo, ex ligno aut aere confecto. Stabat loturus immersus aquis ad umbilici libellam.

Non vis in solio prius lavari

Quemquam, Cotile: caussa quae, nisi haec, est?

Undis ne fovearis irrumatis.

Primus te licet abluas, necesse est,

Ante hic mentula, quam caput, lavetur.

      Mart. II, LXX, 1 sqq.

Vid. Domitius in Martialem, loco citato.

Abluebant se et mulieres, sive a geniali lecto surgerent, sive ab impuro. (Vid. Tertull. Apologet. 43; Lamprid. in vita Commodi, etc.)

"Ideo aquam duxi, ut ea tu inceste utare."
      Cic. pro Cael. 14.

"Draconem repente irrupisse ad eam (Attiam), pauloque post egressum, illamque expergefactam, quasi a concubitu mariti purificasse se."
      Suet. Aug. XCIV, 4.

Sic se abluisse dicitur Venus, postquam Vulcano concubuit (Athen. XV, 8); et Ceres, quum a Neptuno compressa fuit. (Pausan. Arcad.)

Solio argenteo utebantur matronae beatiores.

"Hujus meminit saepenumero in medicina Celsus. Tanto enim luxu factum est, ut esset argenteum quo mulieres lavabantur. Fastidiebant enim solia, nisi essent argentea."
      Domit. in Mart. II, XLII.

Os suum abluebant fellatrices.

Quod fellas, et aquam potas, nil, Lesbia, peccas;

  Qua tibi parte opus est, Lesbia, sumis aquam.

      Mart. II, L, 1 sq.

Abluebant se puerperae a partu patrato, et quidem continuo.

"D. Peperisse eam audivi. A. Ah! obsecro, tace, Dinarche. D. quid jam? A. Horresco misera, mentio quoties fit partionis. Ita paene tibi fuit Phrosenium: i intro jam, amabo, Vise illam, atque operire ibi: jam exibit, nam lavavit."
      Plaut. Truc. I, II, 92 sqq.

"Nunc primum fac isthaec ut lavet."
      Terent. Andr. III, II, 3.

abortio: Crimen mulierum quo partum abigebant. 1° ne rugis venter sulcaretur (Senec. ad Helvid.); 2° ut illico vacuae continuo subare possent (Plut. de Tumid.); 3° ad illegitimi coitus testimonium abolendum.

"Celabat (graviditatem), metuebatque te, ut ne sibi persuaderes, Ut abortioni operam daret, puerumque ut enecaret."
      Plaut. Truc. I, II, 99 sqq.

Venena abortiva dantes poenis mulctabantur.

"Qui abortionis poculum dant, etsi dolo non faciant, tamen, quia mali exempli res est, humiliores ad metallum, honestiores in insulam, amissa parte bonorum, relegantur. Quod si eo (poculo) mulier aut homo perierit, summo supplicio afficiuntur."
      Paull. Rec. sent. XXXVIII, §. 7.

Praecaventes foeminae spadonibus utebantur, et tunc abortivo non erat opus (Juv. VI, 367), aut se mixtionibus steriles reddebant. (Vid. EUNUCHI et STERILITAS.)

Inde et pro tempore graviditatis:

aborsus: Abortio paulo post conceptum. (Non. Marc.)

abortum: Non tempestive ortum. (Festus.)

abortus: Prope tempus pariendi: tunc enim moritur quod nascitur. (Non. Marc.)

abortivus: Pro nano et pumilione. V. Suet. Aug. 35.

  ...strabonem

Appellat paetum pater; et pullum, male parvus

Si cui filius est, ut abortivus fuit olim

Sisyphus...

      Hor. Sat. I, III, 44 sqq.

Abronis vitam agere: Pathice vivere.—A quodam Argivo Abronis nomine, cujus mollissima vita in proverbium abiit. (Vid. Zenodoti Paroemia, et Proverbia Erasmi.)

absentes comae: Crines quorum fuco color naturalis adulteratus est.

Quum sis ipsa domi, mediaque ornere Suburra,

Fiunt absentes et tibi, Galla, comae.

      Mart. IX, XXXVII, 1 sq.

Acca: Hujus nominis duo notatae sunt mulieres ab antiquariis: Acca Laurentia, uxor Faustuli, pastoris regii, altrix Romuli et Remi, celeberrima lupa, id est scortum famosissimum; nam Romani quascumque meretrices lupas nuncupabant, ob hujus generis duplicem et corporis et bonorum ingluviem. (V. LUPA)

Acca altera Tarutia dicebatur, ex marito suo Tarutio, nobili Tusco. Nonnullis eadem est ac Flora. (Vide FLORALIA.)

Festa Laurentiae celebrabantur mense decembri; Tarutiae vero, mense aprili. (Scaliger. Conject. in Varr.)

Inde:

Accalia: Festa Accae Laurentiae, melius Laurentalia.

"Accalia, feriae publicae Laurentinae; is dies, quem quidam scribendo Laurentalia appellant, ab Acca Laurentia nominatur, cui sacerdotes nostri publice parentant; et dicunt hunc diem Laurentini, Accas Laurentinas."
      Varr. L. L. V, 3.

Multa de Accaliis apud Gell. VI, 7.[TR1]

Acco: Nomen cujusdam mulieris quae, quum jam senescens faciem ad speculum explorasset, in insaniam cecidit dolore difformitatis suae. (Coel. Rhod. VI, 15.)

Acco: Nomen terriculamenti, cujus metu solebant matres puellulos in obsequo continere. (Plutarch.)

accumbere interior: Accumbere in sinu, in gremio coenantis, et interiori lecto.

In primum Romanos sedentes coenitasse indubitatum est.

"Sedes dictae, inquit Isidorus, quoniam apud veteres Romanos non erat usus accumbendi, unde et consedere dicebantur: sed postea viri discumbere coeperunt, mulieres vero sedebant."

"Quod genus severitatis, inquit Val. Maximus, aetas nostra diligentius in Capitolio (Jovis epulo) quam in domibus suis servat."
      Val. Max. l. II, c. 1.

Impudicitia enim notabantur mulieres si forte accubuerint, ut Cytheris illa in convivio Eutropoli, de quo Cic. epist. ad Papirium Paetum. Bacchides item sorores, apud Plautum, cum amasiis lecto coenitantes.

Sic et Cicero de Catilinae sociis. (Or. in Catil. II, V, 11.)

"Accubantes in conviviis, complexi mulieres impudicas, vino languidi, conferti cibo, etc."

Postea tamen ipsae accubuere foeminae, et eodem lecto quo dominus.

"Cum omnibus sororibus suis stupri consuetudinem fecit; plenoque convivio singulas infra se vicissim collocabat, uxore supra cubante."
      Sueton. in Caligul. 24.

"Tum illam (meretricem) infra eum accubantem negasse, unquam vidisse quemquam securi ferientem."
      Tit. Liv. XXXIX, XLIII, ubi de Flaminio.

Et eodem modo accumbebant pueri meritorii.

"Qui in conviviis, adolescentulus cum amatore, cum chiridota tunica interior."
      Scip. in orat. adv. Gall.

Sic apud Gell. lib. VII, Africanus de P. Sulpitio Gallo, qui in convivio adolescentulus cum amatore interior accubuerat.

accumbere: Etiam sensu venereo.

Gloria Romanis una es tu nata puellis,

  Romana accumbens prima puella Jovi.

      Propert. II, III, 29 sq.

"Prandi, potavi, scortum accubui, abstuli Hanc cujus haeres nunquam erit post hunc diem."
      Plaut. Menaech. III, II, 11 sq.

"Potavi atque accubui scortum; pallam et aurum hoc mihi dedit."
      Plaut. ibid. V, IX, 82.

acerba virgo: Cruda, immatura, nondum viripotens, translatione a frugibus ducta.

    ...Tolle cupidinem

Immitis uvae; jam tibi lividos

Distinguet autumnus racemos

  Purpureo varius colore.

      Hor. Od. II, V, 9, sqq.

Gravissimus auctor Plutarchus, libro de Praeceptis conjugalibus, scripsit, eos qui prima virginum dissidia non ferunt, nihil differre ab illis qui, quum in uvam acerbam incidunt, maturas quoque aliis relinquunt.

Achaemenian ardus: Ab Achaemenia, Persidis regione, arbusculis odoriferis olim celeberrima. Persicos enim odores commemorat Spartianus.

"Lectum imminentibus quatuor anacliteris fecerat, minuto reticulo undique inclusum, eumque foliis rosae queis demptum esset album replebat, jacensque cum concubinis, velamine de liliis facto se tegebat, unctus odoribus persicis."
      Spartian. in vit. L. Ael. Caes.

    Nunc et Achaemenia

Perfundi nardo juvat, et fide Cyllenea

  Levare diris pectora

    Sollicitudinibus.

      Hor. Epod. XIII, 12 sqq.

Acherius: Orator romanus, Horatii coaevus. Quum cuidam libertino reo objiciebatur sese patroni sui libidinibus indulsisse, ille, defendens, Impudicitia, inquit, in ingenuo crimen est; in servo, necessitas; in libero, officium. (Vid. Cael. Rhod. Antiq. lect, V, 11.)

Acidalia: Cognomen Veneris, tanquam cientis curas et aerumnas quas Graeci ἄκιδα dicunt; sed potius a fonte Acidalio, quo Gratiae lavabantur. Fluebat hic rivulus in Orchomeno, Beotiae civitate.

    ...at memor ille

Matris Acidaliae, paulatim abolere Sichaeum

Incipit...

      Virg. Aen. I, 723 sqq.

Nomen Acidalia meruit quod arundine pingi,

  Quod Cytherea sua scribere gaudet acu.

      Mart. IX, XIII, 3 sq.

Inde:

Acidalius nodus: Pro balteo Veneris.

Ludit Acidalio, sed non manus aspera, nodo,

  Quem rapuit collo, parve Cupido, tuo.

Ut Martis revocetur amor, summique Tonantis,

  A te Juno petat ceston, et ipsa Venus.

      Mart. VI, XIII, 5 sqq.

Acontius: Profectus ad sacra Dianae, quae in Delo virginum frequenti conventu celebrabantur, Cydippes amore captus, pulcherrimo in pomo hos versus scripsit:

Quale fuit malum, quot litera pinxit Aconti,

  Qua lecta, cupido pacta puella viro est.

      Priap. Carm. XV, 5 sq.

acosmus: Mere graecum. Incultus; Gallice négligé.

Nigra μελίχροος est; immunda et fetida, ἄχοσμος.

      Lucret. IV, 1154, ubi vid. Faber.

acroama: Mere graecum. Ἀχρόαμα. Fabula jocosa, saepissimeque libidinosa.

"Nemo in convivio ejus aliud acroama audivit, quam anagnosten."
      Corn. Nep. Attic. 14.

"Ludis per quos scena Marcelliani theatri restituta dedicabatur, vetera quoque acroamata revocaverat."
      Suet. Aug. 74.

Et etiam acroamata pro ipsis fabulatoribus et nugivendis.

"Nanos et nanas, et moriones et vocales exoletos, et omnia acroamata, et pantomimos populo donavit."
      Lamprid. in Sever. 34.

Vid. Cic. pro Arch. poet. et in Verrem IV, 22.

Ergon' cachinnis venditus

Acroama festivum fui?

      Prudentius, in Hymno Sti. Laurentii, 324.

De acroamatibus in coena adhibitis, vid. Plin. epist. VI, 31.

actari: Scortari. Ab acta, ἀκτὴ, maris litore, quo spatiari solebant meretrices; unde vox proverbialis: hodie actabimur.

"Tametsi in acta cum mulierculis jacebat ebrius, etc."
      Cic. Verrina ult. XXV, 63.

"Ipse tamen, quum vir esset Syracusis, uxorem ejus parum poterat animo soluto ac libero tot in acta dies secum habere; delectatio omnibus et actis voluptatibus anteponenda."
      Cic. ad Fam. IX, 6.

actorum libri: Tabulae quibus inscribebantur matrimonia, natales et obitus.

Tollis enim, et libris actorum spargere gaudes

Argumenta viri. Foribus suspende coronas,

Jam pater es...

      Juv. IX, 84 sqq.

"Rumpi tabulas istas jube, Maxime: invenies filium haeredem; mihi vero tenue nescio quid honoris gratia legatum, ne si quid ei humanitus attigisset, nomen maritus in uxoris tabulis non haberem."
      Apul. Apologia.

    ...et ritu decies centena dabuntur

Antiquo, veniet cum signatoribus auspex.

      Juv. X, 335 sq.

acus comatoriae: Ab officio sic nominatae; officium vero duplex:

1° Ad componendos crines.

"Acus sunt, quibus, in foeminis ornandorum crinium compago retinetur."
      Isidor. XIX, 31.

Amomo uncti crines in globum colligebantur. Decor enim deerat, si passi et vagantes essent capilli. Globus acu sustinebatur.

Taenia nec madidos violent bombycina crines:

  Figat acus tortas sustineatque comas.

      Mart. XIV, 22.

2° Et e contra, ad dividendos crines; tunc discriminalis dicebatur; matronis peculiaris: nam nuptis tantum mulieribus licitum erat a fronte capillos dividere, ut hoc discrimine a virginibus distinguerentur.

"Simul atque se mulieres intellexerunt, vertunt capillum, et acu lasciviore comam sibi inserunt, crinibus a fronte divisis, apertam professae mulieritatem."
      Tertull. de Virgin. veland. 12.

Acu saepe utebantur meretrices, in viros ad venerem incitandos.

"Volebamus miseri exclamare, sed nec in auxilio erat quisquam; et hinc Psyche, acu comatoria cupienti mihi invocare Quiritium fidem, malas pungebat; illinc puella penicillo, quod ipsum satyrio tinxerat, Ascylton opprimebat."
      Petron. Sat.

Adam: Universae hominum familiae communis appellatio.

"Primi parentis et commune hominum nomen. Porro dictus eo nomine Adam a terra unde formatus fuit; nam terra in lingua Hebraeorum ADAMA."
      Drusii Quaest. hebraic. III, LXVII, 3.

"Notandum etiam quod per totum librum ubicumque dicitur filii hominum, in Hebraeo habet bene Adam, hoc est filii Adam: et omnis paene Scriptura hoc idiomate plena est; universum genus hominum Adam filios vocat."
      Hieronym. in Ecclesiast. c. 9.

Deceptum miseratus Adam, quem capta venenis

Implicuit socium blandis erroribus Eva.

      Auson. Eidyll. I, versus pascales.

Adamiani: Haeretici, sic dicti ex eo quod protoparentum nuditatem colerent. Credebant enim nusquam nuptias locum habituras, si nemo peccasset. Nudi itaque mares et foeminae conveniebant ad sacra. (Vid. Hist. eccles.)

adducere puellam: Officium lenonis. Mulierem alteri conciliare.

Haec mihi te adducit tenebris, multoque timore

  Conjungit nostras clam taciturna manus.

      Tibull. I, VII, 59 sq.

"Utique eam huc ornatam adducas matronarum modo; Capite compto, crines vittasque habeat, assimuletque se Tuam esse uxorem: ita praecipiendum est."
      Plaut. Mil. III, I, 196 sqq.

Inde adductrices pro conciliatricibus. (Vid. Annotatores Tibulli.)

adfectare: Rem cupide appetere, ardenter insequi.

"Quibus patrem, et me, teque, amicosque omnes adfectas tuos Ad probrum, damnum, flagitium, appellere una et perdere."
      Plaut. Bach. III, 1, 10 sq.

adfectari: Coeundi stimulum sentire.

"Si quis ad mulierem non poterit adfectari."
      Apul. de Herbis, 13.

adfectata mulier, adfecta:

"A. Ad vos venio.—S. Accipiam hospitio, si mox venis, Item ut adfectam."
      Plaut. Rud. II, IV, 4 sq.

a verbo adficere.

adjugare: Adjungere.

"Mater est terra, ea parit corpus, animam mater adjugat."
      Pacuvius, Chrise, apud Non. Marc.

"Blandam hortatricem adjugat voluntatem."
      Id. Iliona.

adloqui: Specialiter pro consolari. Proprie de foeminis.

"Hinc adlocutum mulieres ire aiunt, quum eunt ad aliquam locutum consolandi caussa."
      Varr. Ling. lat. 6.

Inde et eodem sensu peculiari:

adlocutio:

Quem tu, quod minimum facillimumque est,

Qua solatus es adlocutione?

Irascor tibi: sic meos amores?

Paulum quidlibet adlocutionis,

Maestius lacrymis Simonideis.

      Catull. ad Cornific. XXXVI, 4 sqq.

adlubescere: Verbum venereum.

"At illa sumebat appetenter, et nonnunquam basiare volenti promptis suaviolis adlubescebat."
      Apul. Met. VII.

"Jamque aemula libidine, in amoris parilitatem congermanescenti mecum, jam patentis oris inhalatu cinnameo, et occursantis linguae illisu nectareo, prona cupidine adlubescente."
      Apul. Met. II.

admissarius: Concubitor.—Ab admittere, verbum technicum in re pecuaria, quum mas foeminae aut foemina mari adducebatur; peculiariter tamen dicebatur de genitore equabus misso.

Metonymice vero, et in malam partem, de viris illis qui foede quamcumque venerem venantur.

"Itaque admissarius iste, simul atque audivit voluptatem a philosopho tantopere laudari, nihil expiscatus[TR2] est; sic suos sensus omnes voluptarios incitavit, ... ut non magistrum virtutis, sed auctorem libidinis a se illum inventum arbitraretur."
      Cic. contra Pisonem, XXVIII, 69.

admonitrix: Verbum Plautinum de ancilla dominae conscia libidinibusque consiliaria.

"AST. (ancilla) Nunc tibi opus est, aegram ut tu te assimules. PHRON. Tace. Quid adhuc egeo tuî, malum admonitricis?"
      Plaut. Trucul. II, VI, 19 sq.

adnictare: Leviter oculis annuere. Inter notas amasiorum (Vid. NOTAE.)

"Aliis adnutat, aliis adnictat; alium amat, alium tenet."
      Naevius in Tarentilla apud Fest. Pomp.

adolescere: Crescere. (Nonn.)—Adolescunt qui crescunt et augent; et contra, obsolescunt qui decrescunt et inveterascunt.

"Qui natus sit, qui adoleverit, qui didicerit."
      Cic. de Nat. Deor. I.

Dumque adolescendi summum tetigere cacumen.

      Lucret. II, 1114.

ab adolere, id est, augere.

Inde adolescens, et

adolescentiari: Luxuriari.

"Tum quidem ut faciat censeo, quoniam tu quoque adhuc adolescentiaris."
      Varr. apud Non. Marc.

adolescenturire: Inconsultus agere, more juvenum; juveniliter vivere. (Quint. Varr. etc.)

"Incipio adolescenturire, et nescio quid nugarum agere."
      Fabreius apud Nonn. Marc.

Adonis: Filius Cynarae, regis Cypriorum; matre vero Myrrha, propria Cynarae filia. Adonidem Venus in deliciis habuit. Hic, primo aetatis flore, dum in Idalio nemore venatur, apri dente sub inguine percussus moritur, et a Venere ipsa in florem Adonium, qui est sanguineo colore, transformatus est.

Dicunt alii in flumen cecidisse Adonidem, dum venustatem suam contemplaretur.

Inde:

Adonia: Festa Veneris Adonidem plangentis, apud Graecos celeberrima. (Ammian. hist. l. 22.) Vid. Hieronymus in Ezechielem his verbis:

"Ecce ibi mulieres sedebant plangentes Adonidem."

Celebrabantur Adonia mense Julio, quo Adonis in fluvium cecidisse dicebatur.

adorare: Deos adorandi ritum explicat Apuleius his verbis:

"Inaccessae formositatis admiratione stupidi, et admoventes oribus suis dexteram, primori digito in erectum pollicem residente, ut ipsam prorsus deam Venerem, religiosis adorationibus venerabantur."
      Apul. in Apologia.

Hac forma translative utebantur adulatores proceribus obvii; necnon amasii erga amicas; nunc adhuc basia digitis impressa ad amasiam jaciuntur.

adorare: Sensu venereo, vehementer amare.

"Imo, inquam ego, per formam tuam te rogo, ne fastidias hominem peregrinum inter cultores admittere. Invenies religiosum, si te adorari permiseris."
      Petron. Sat.

adsectari mulierem: Verbum juris.

"Aliud est appellare (matronam scilicet aut virginem), aliud adsectari. Appellare est, blanda oratione alterius pudicitiam attentare; adsectatur qui tacitus frequenter sequitur. Adsidua enim adsectatio quasi praebet nonnullam infamiam."
      Ulpian l. 15, de Injuriis et famosis libellis.

Idem sonat ac sectari; sed hic AD auget.

    ...quare, ne poeniteat te,

Desine matronas sectarier: unde laboris

Plus haurire mali est, quam ex re decerpere fructus.

      Hor. Sat. I, II, 77 sqq.

adsestrix: Ancilla quae puerperae assidebat, subsidio obstetrici. Matulam portabat, fasciolas plicabat, calefaciebat lintea. (Cujac. ad leg. CCXXXVI, de Verborum significat.; Hieron. epist. XI, 9; Pignor. de Serv. etc.)

"Dimittit adsestricem, me adesse vocat."
      Afranius, apud Non. Marc.

adsucta labra: Humida voluptate aut cupidine.

Quae complexa viri corpus cum corpore junxit,

Et tenet adsuctis humectans oscula labris.

      Lucret. IV, 1187 sq.

ab adsurgere.

adulter, adultera: Adulter et adultera dicuntur, tanquam ad alterum aut alteram se conferant. (Fest.)

Quod licet ingratum est; quod non licet acrius urit.

      Ovid. Amor. II, XIX, 3.

Adulterorum graves aerumnas et imminentia damna describit Horatius:

Hic se praecipitem tecto dedit: ille flagellis

Ad mortem caesus: fugiens hic decidit acrem

Praedonum in turbam: dedit hic pro corpore nummos.

Hunc perminxerunt calones: quin etiam illud

Accidit, ut cuidam testes caudamque salacem

Demeteret ferrum.

      Hor. Sat. I, II, 41 sqq.

......

Nec vereor ne, dum futuo, vir rure recurrat,

Janua frangatur, latret canis, undique magno

Pulsa domus strepitu resonet; vel pallida lecto

Desiliat mulier; miseram se conscia clamet;

Cruribus haec metuat, doti deprensa; egomet mî.

Discincta tunica fugiendum est ac pede nudo,

Ne nummi pereant, aut pyga, aut denique fama.

Deprendi miserum est...

      Hor. Ibid. 127 sqq.

In adulteros poenae et vindictae:

    ...Fiet adulter

Publicus, et poenas metuet quascumque mariti

Irati debent: nec erit felicior astro

Martis, ut in laqueos nunquam incidat. Exigit autem

Interdum ille dolor plus quam lex ulla dolori

Concessit.

      Juv. X, 311 sqq.

Lepriatae quos deprehendebant adulterantes, per triduum vinctos circa civitatem ducebant, mox in futurum contemptibiles. Mulieres vero adulteras diebus undecim in foro exponebant, itidem vinctas et veste perlucida circumvestitas.

Apud Aegyptios, virgis caedebatur adulter ad mille plagas; conscia vero mulier naribus demutilabatur.

Quibusdam antiquae Graeciae civitatibus, moechus deprehensus per civitatem producebatur lana coronatus. (Vid. Cael. Rhod. Lect. antiq.)

Saepissime plectebantur adulteri detruncatione membrorum, aut mutilatione praesertim aurium nariumque, ut deformitate corporis simul crimen et ultio denuntiarentur. Sic laceratus Deiphobus Helenae adulter:

Atque hic Priamidem laniatum corpore toto

Deiphobum vidit, lacerum crudeliter ora,

Ora manusque ambas, populataque tempora raptis

Auribus, et truncas inhonesto vulnere nares.

      Virg. Aeneid. VI, 494 sqq.

Pauperibus in adulterio deprehensis Athenienses, antiquo more, nates cum cinere calido depilabant, deinde raphanos et mugiles in podicem immittebant. Ad hoc supplicium alludit Juvenalis:

  ...Necat hic ferro, secat ille cruentis

Verberibus; quosdam moechos et mugilis intrat.

      Juv. X, 316 sq.

Vid. et Catull. XV, 19.

Nec minus acerbi in moechos mariti romani.

"Sempronius Musca C. Gallium, deprehensum in adulterio, flagellis cecidit.—C. Memmius L. Octavum, similiter deprehensum, nervis contudit.—Carbo Attienus a Bibieno, item M. Pontius a P. Cervio deprehensi, castrati sunt. Cn. etiam, Furium Brocchum qui deprehendit, familiae stuprandum objecit."
      Val. Max. VI, I.

Uxorem armati futuis, puer Hyelle, tribuni,

  Supplicium tantum dum puerile times.

Vae tibi, dum ludis, castrabere ...

      Mart. II, LX, 1 sqq.

Quis tibi persuasit nares abscindere moecho?

  Non hac peccatum est parte, marite, tibi.

Stulte, quid egisti? Nihil hic tua perdidit uxor,

  Quum sit salva sui mentula Deiphobi.

      Mart. III, LXXXV, 1 sqq.

Hic alludit Martialis ad Helenae moechum, de quo Virgilius, Aen. VI, vid. supra.

In adulterum usus est Aurelianus imperator duarum arborum inflexis capitibus ad pedes moechi religatis; moxque dimissis, intervulsus utrinque propendebat. (Vid. Cael. Rhod. X, 5.)

Ante legem Juliam, apud Romanos, ut olim apud Graecos, licebat marito uxorem occidere; qua de re Gellius, l. X, c. 23. Licitum et erat in adulterum saevire. Lex Julia plus patri in filiam, quam marito in uxorem permisit. Pater enim quemlibet adulterum occidere poterat una cum filia; dum maritus, nonnisi viliores, uxorem vero minime.

Soluto matrimonio adulterii causa, marito retentio dotis competebat, si vere culpa mulieris stuprum accidisset. Hujus poenae exemplum insigne apud Val. Max. l. VIII, c. 2.

Prisco more, poenam adulterii vitabant matronae, modo aedili continuandae prostitutionis voluntatem denuntiarent. Tunc statim libro meretricum inscribebantur.

"Satis poenarum adversum impudicas in ipsa professione flagitii credebant veteres."
      Tacit. Annal. II, LXXXV.

Sed extra modum crescente hujus generis inscriptionum proluvie, novis scitis cautum fuit ne quaestum illa faceret, cujus avus, aut pater, aut maritus, eques romanus.

Matronis ob adulterium dimissis stola prohibebatur (Vid. MATRONAE); et in ignominiae signum toga induebantur (Vid. TOGA), sed albata, ut a pallulata plebecula secerni possint.

Coccina famosae donas et ianthina moechae.

  Vis dare quae meruit munera? mitte togam.

      Mart. II, XXXIX, 1 sq.

Thelin viderat in toga spadonem;

Damnatam Numa dixit esse moecham.

      Mart. X, LIII, 1 sq.

Hic notandum frequentissimum hoc scelus quo, bellis civilibus, saepissime duces, quum alicujus secreta scire vellent, uxores ejus de adulterio compellabant; quod factitasse Augustum auctores nonnulli tradunt. (Loevin. Torrent. in Horat. Carm. III, VI, 17.)

Ex lege Julia, plectebatur ut famosus et reus lenocinii, maritus qui adulteram uxorem in matrimonio retinebat: qua de poena intelligendus est hic Ausonii locus:

Jurisconsulto, cui vivit adultera conjux,

  Papia lex placuit, Julia displicuit.

      Auson. Ep. LXXXVII, 1 sq.

adulterare foeminam: Corrumpere, vitiare.

"Adulterare matronas."
      Suet. Aug. 67.

adulterari: Torum alterius inire.

"Latrocinari, fraudare, adulterari, turpe est."
      Cic. de Off. I.

adulteratrix: (Gloss. vet.)

adulterinus: (Plin.) Ex adulterio natus.

adulterio: adulter (Non. Marc. Lubin. antiquar.)

adultus, adulta: Qui, aut quae plene adolevit. A verbo adolesco. Cognomen Jovis et Junonis: praecipue enim in connubiis, ethnici quinque deos invocabant, Venerem, Suadelam, Dianam, Jovem adultum et Junonem adultam. (Plut. in Problem.)

adventitius: Spurius fortuito coitu genitus, aut stupro transitorio. (Varr. Ling. lat. 9.) Gloriabatur Hector se adventitium esse, sed mero Trojano.

adventores: Hospites in cauponis stabulis, graneis, fornicibus.

"Ad fores auscultato, atque serva has aedes, Ne quis adventor gravior abeat quam adveniat."
      Plaut. Trucul. I, II, 1 sq.

adventores meretricum: Quasi hospites, qui eas adeunt ex consuetudine, et rei causa. Gallice des pratiques.

"Si aequum facias, adventores meos non incuses."
      Plaut. Trucul. II, VII, 55.

"Tunc exosculata pressule, non qualia in lupanari solent basia jactari, vel meretricum poscinummia, vel adventorum negotinummia."
      Apul. Met. 10.

Aedes Carmentae: Templum Romae a matronis aedificatum in proclivio montis Capitolini, et eodem loco ubi fuerat habitaculum Carmentae, matris Evandri.

Petentibus maritis, prohibuerat senatus quoddam genus vehiculi ad usum matronarum. Statim ut illae legem noverunt, inaudita conspiratione, statuerunt neque uterum gerere, neque parere, ideoque viros suos recusare, donec sententia mutaretur. Quo facto, paulo post mariti ipsi senatusconsulti abrogationem rogarunt. Tunc placatae matronae templum Carmentae voverunt et aedificaverunt. (Thesaur. Antiq. Rom. Gr. Morestell. de Feriis Romanorum, Dial. 5; Faun. de Antiq. urb.)

Vid. CARMENTALIA.

aedilis: Plebis aedilis officium erat tabernis, ganeis et lupanaribus advigilare.

"Virtutem in templo invenies, in foro, in curia, pro muris; voluptatem latitantem saepius ac tenebras captantem, circa balnea ac sudatoria, ac loca aedilem metuentia."
      Senec. de Vita beata, cap. 8.

Et etiam scortis et meretricibus: tabula enim apud aedilem erat, qua inscribebantur quae quaestum corporis profiteri cupiebant. Extra numerum vagantes, pecunia mulctabantur, et etiam exsilio. (Justin. X, 31.)

Jus dicebat aedilis de pretio concubitus, tanquam mercis annonariae. (Laur. Polymat. I, 5.)

Aedituus: Poeta eroticus, quem memorat Apuleius in Apologia, cum Porcio et Catulo, non Catullo.

Aegyptii: Insignes erant puellae Aegyptiae protervis salibus, necnon suavi cantu, mollissimaque saltatione.

Bellus homo est, flexos qui digerit ordine crines;

  Balsama qui semper, cinnama semper olet;

Cantica qui Nili, qui Gaditana susurrat.

      Mart. III, LXIII, 3 sqq.

"Et adduxit secum et fidicinas et tibicines ... et omnia mancipiorum genera, quorum Syria et Alexandria pascitur voluptate."
      Capitol. in Verr.

"Gaudemus si quid licentius dixerint. Verba ne Alexandrinis quidem permissa deliciis, risu et osculo excipimus."
      Quintil. Instit. Or. I, 2; Senec. Consolat. ad Albinum, cap. ult., et Herodianus de Alexandrinis, lib. IV.

Non ego mercatus Pharia de puppe loquaces

Delicias, doctumve sui convicia Nili

Infantem, linguaque simul salibusque protervum

Dilexi.

       Stat. Sylv. lib. V, Carm. ultim. 66 sqq.

Pueri Aegyptii in deliciis.

"Ut ab avunculo rogetur Aethiops qui ad balneas veniat."
      Auctor ad Herenn. Vid. Athenaeus et Petron. Sat.

Si quis forte mihi posset praestare locanti,

  Audi quem puerum, Flacce, locare velim.

Niliacis primum puer is nascatur in oris:

  Nequitias tellus scit dare nulla magis.

      Mart. IV, XLII, 1 sqq.

Hic nequitia pro blanditiis lascivioribus.

aequa Venus: Pro mutuo amore et ardore pari.

Candida perpetuo reside Concordia lecto;

  Tamque pari semper sit Venus aequa jugo.

Diligat illa senem quondam; sed et ipsa marito,

  Tunc quoque quum fuerit, non videatur anus.

      Mart. IV, XIII, 7 sqq.

aequor ventris: Nitor ventris immaculati et sine rugis.

"Ne aequor illud ventris irrugetur, ac de gravitate oneris et labore partus fatiscat."
      Aul. Gell. I, 2.

Aequor enim ab aequo et plano. (Cic. Academic. 2, Non. Marc.)

Ad cutem aequandam nonnulla medicamina apud antiquos. Hic notabimus,

Urinam.

"Urina pueri impuberis, quae ventri illata mulierum, ne rugosus fiat praestare dicitur."
      Plin. I, XXII, 21 et 50.

Lomentum, id est farina fabae.

Lomento rugas uteri quod condere tentas,

  Polla, tibi ventrem non mihi labra linis.

Simpliciter pateat vitium fortasse pusillum:

  Quod tegitur, majus creditur esse malum.

      Mart. III, XLII, 1 sqq.

Salem mixtum cum nigellae succo. (Plin. XXXI, 7.)

aetas: Appellatio communis omnibus vitae partibus. A Varrone dividitur aetas in infantiam, pueritiam, adolescentiam, juventam, senectam.

"Gradus senectutis sunt aetas ingravescens, provecta, decrepita."
      Cic. de Amicitia, 10; Idem, Tuscul. I, 39.

aetas ambigua: Puerorum qui modo adulti, nondum tamen sunt perfect viri. Sic Gellius de Euripde poeta:

"Ac prius tamen in certamen (Olympicum) per ambiguam aetatem receptus non est. Post, Eleusi et Theseo certante, pugnavit et coronatus est."
      Aul. Gell. Noct. Attic. 15-20.

aetas bona: Adolescentia.

"Bonam aetatem quoque dicimus adolescentiam, vel juventutem: nam prudentissime noster Maro diei partes primas, quasi ejus aetatem puberem meliorem dixit, nono libro."
      Non. Marc.

"Quod si istis ipsis voluptatibus bona aetas fruitur lubentius, primum parvulis fruitur rebus, etc."
      Cic. de Senectute.

aetas mala: Senectus.

"Miserum puto, si etiam istud ad malam aetatem accessit mali."
      Turpil. apud Non. Marc.

"Atque ut te dignam mala malam aetatem exigat."
      Plaut. Aulul. I, I, 4.

Si possent homines delinimentis capi,

Omnes haberent nunc amatores anus.

Aetas, et corpus tenerum, et morigeratio,

Haec sunt venena formosarum mulierum;

Mala aetas nulla delinimenta capit.

      Afranius in Vopisco, apud Non. Marc.

aetas robusta: Sic dicta a jurisconsultis, quae XXV annorum est.

"Lex Julia de adulteriis specialiter quosdam adulterii accusare prohibet, ut minorem annis XXV; nec enim visus est idoneus accusator qui nondum robustae aetatis est."
      Ulpian. I. 15, de Adulteriis.

Horatius vero robustum puerum dicit, qui adolescentiae proximus sit, et militiae rudimentis aptus.

Angustam, amici, pauperiem pati

Robustus acri militia puer

  Condiscat, ut Parthos feroces

  Vexet eques metuendus hasta.

      Hor. Od. III, II, 1 sqq.

Et etiam Cicero:

"Deinde jam robustus provinciae se ac rei militari dedit, atque ibi, piratarum contumelias perpessus, etc."
      Orat. de Aruspicum responsis.

Certe tamen aetas robusta pro jam pubere, et plene adolescentia vigente.

aetatula: Pro aetate tenuiore.

"Monuit ut aut parcius, aut cautius aetatulae indulgeret."
      Suet. Claud. 16.

aetatula: Vita ipsa.

"Vos quae immunditiis, mollitiis deliciisque aetatulam agitis."
      Plaut. Pseud. I, II, 40.

affluere: Saepe de voluptatibus.

"Nam si ea sola voluptas esset, quae quasi titillaret sensus, ut ita dicam, et ad eos cum suavitate afflueret et illaberetur, etc."
      Cic. de Fin. I, 39.

agagulus, agagula: Leno conciliator. (Vid. Petron. Sat. et Heinsii annotationes.)

Agathias: Cognomento Scholasticus, Smyrnaeus patria. Post Procopium, Justiniani ducumque ejus Belisarii et Narsetis res gestas scripsit; composuitque quae vocantur Daphnica, opus elegantissimum; diversaque epigrammata graeca in volumen coegit. (V. Suidas.)

Agatho: Tibicen cantilenarum suavitate majorem in modum celeberrimus. Nec mores ejus musicae suae dissimiles; laboravit enim infami mollitie. Inde proverbium Agathonicus cantus, id est dissolutus. (Vide Suidas.) Primus ille Agatho chori tragici cantum instituit, teste Aristotele in Poetica.

ager: Pro locis foemineis, et etiam podice, sensu vero obscenissimo.

Ficosa est uxor, ficosus et ipse maritus;

  Filia ficosa est, et gener, atque nepos.

Nec dispensator, nec villicus ulcere turpi,

  Nec rigidus fossor, sed nec arator eget.

Quum sint ficosi pariter juvenesque senesque,

  Res mira est, ficos non habet unus ager!

      Mart. VII, LXXI, 1 sqq.

Hic ludit Martialis ambiguitate verborum; nam ficus et fructum et morbum significat. (Vid. FODERE.)

agglutinare: Verbum suavissimum de complexu venereo.

"Nam hercle, jam ad me agglutinandam totam decretum est dare."
      Plaut. Cistell. III, 17.

agnata membra: Quae praeter naturam et integritatem animalis nata; exempli causa, homini sextus digitus, tertium femur. (Vid. Plin. XI, LII, 113.)

Agon (ἄγων): Frequentissime hoc nomine appellabantur certamina ludicra, quae apud Graecos Olympia, apud Romanos Neroniana, etc. Agonibus permiscebantur voluptaria, et etiam obscenissima. (V. Tertull. advers. gnost. 6; Sueton. in Dom. 4, et in Neron. 22.)

Agonodice: Puella Atheniensis, obstetricum princeps.

Ab antiquo, foeminae puerperio cubantes, medicis tantum, id est viris adjuvabantur, reluctante pudore. Sed ecce Agonodice, Junonis hoc officium sexui suo reddere volens, abscissa coma, se, habitu virili, cuidam Hierophilo in disciplinam tradidit; a quo probe edocta, parturientibus auxiliabatur, plaudente matronarum universitate.

Antiquissimum est proverbium, nullam esse invidiam super invidiam medicorum; iratum ergo totum id genus, se non amplius ad foeminas admitti, rivalem Agonodicem in judicium pertractavit, tanquam impudicum et mulierum corruptorem.

At illa tacens, coram Areopagitis, tunica allevata, se foeminam ostendit: quo facto, legem antiquam emendans populus, artem medicam mulieribus permisit. (Hygin.) Vid. MEDICAE.

Alcinoi juventus: Molles et voluptatibus perditi: ab Alcinoo, Phaeacum rege in Corcyra insula, populoque suo, per quaecumque foeda se diu noctuque volutantibus. Unde proverbium, Alcinoi mensa pro luxuriosa.

Nos numerus sumus, et fruges consumere nati,

Sponsi Penelopes, nebulones, Alcinoique

In cute curanda plus aequo operata juventus:

Cui pulchrum fuit in medios dormire dies, et

Ad strepitum citharae cessatum ducere curam.

      Hor. Epist. I, II, 27 sqq.

alicariae: Humillima scorta, ante pistrina alicariorum solita vagari. (Fest.)

"Prosedas, pistorum amicas, reliquias alicarias."
      Plaut. Poenul. I, II, 54.

Per plateas et quadrivia, tabernas instruebant alicariorum mancipes, mercisque occasione, de semetipsis quaestum agebant. (Vid. Laurent. de Adult. et meretric.; Almelorol. Antiq. sacra. prof. p. 36.)

Aliger: Cognomen Cupidinis.

Ergo his aligerum dictis affatur Amorem.

      Virgil. Aeneid. I, 667.

Sic πτέρως a Platone in Phaedro; et pennatus a Cicerone de Natura Deorum.

aliptes: Ab ἀλείφω. Unctor qui in gymnasio palaestritas ungebat.

...quemvis hominem secum attulit ad nos:

Grammaticus, rhetor, geometres, pictor, aliptes,

Augur, schoenobates, medicus, magus; omnia novit.

      Juv. III, 75 sqq.

Et etiam in balneis, ubi alipti foeminae etiam pudenda detergenda tradebant.

Balnea nocte subit; conchas et castra moveri

Nocte jubet; magno gaudet sudare tumultu,

Quum lassata gravi ceciderunt brachia massa,

Callidus et cristae digitos impressit aliptes,

Ac summum dominae femur exclamare coegit.

      Juv. VI, 419 sqq.

"Dolosus enim, ait Rigatius, versutusque unctor sciebat dominam suam hujusmodi titillatione et contrectatione gaudere, cujus moechus forsan erat."
      Variorum annotationes in Juven. loco citato.

Vid. CRISTA, SUMMUM FEMUR.

allex viri: Cinaedus, paedico, virum sibi subandum quaerens. Ab allicere.

"Tunc hic amor audes esse, allex viri?"
      Plaut. Poenul. V, V, 31.

alludere, alludiare: Veneri praeludere.

"Quando adbibero, alludiabo; tum sum ridiculissimus."
      Plaut. Stich. II, II, 58.

alter sexus: Foeminae.

    ...major tamen illa voluptas

Alterius sexus; magis ille extenditur, et mox

Auribus atque oculis concepta urina movetur.

      Juv. XI, 166 sqq.

alticincti: Lascivientes, parati ad opus venereum.

"Et praecincti certe altius eramus: imo ego sic jam paria composueram ut, si depugnandum foret, ipse cum Quartilla consisterem, Ascyltos cum ancilla, Giton cum virgine."
      Petron. Sat.

"Ultimo cinaedus supervenit myrtea subornatus gausapila, cinguloque succinctus, modo extortis nos clunibus cecidit, modo basiis olidissimis inquinavit; donec Quartilla, ballenatiam tenens virgam, alteque succincta, jussit infelicibus dari missionem."
      Petron. Sat.

altiora tangere: Irrumare.

Quod si tam gravis et molesta poena

Non profecerit, altiora tangam.

      Priap. Carm. XXVII, 4 sq.

aluta: Pellis flexilis, mollis: metaphorice vero, pro pene languido.

Ulcus habet, Priami quod tendere possit alutam,

  Quodque senem Peliam non sinat esse senem.

      Mart. XI, LXI, 3 sq.

alveus: Species labri quo pueri lavabantur, saepe testudineus.

"Nam quum Caesariana familia hoc speciale habuerit, ut parvuli domus ejus in testudineis alveis lavarentur, etc."
      Capitol. in Claud.

Prisce viri ipse, necnon matronae eodem puerili alveo lavabant. (Vid. Salm. in Capitolin. loco citato.)

alvus: Venter foeminae, ab alere; uterus.

"Ut quam frigidissimus alvus."
      Accius apud Non. Marc.

    ...infans genitricis ab alvo

Eripitur ...

      Ovid. Met. III, 310 sq.

amare: Absolute pro amore captum esse; et etiam sensu venereo dicebatur. Sic Quintil. in Orat. Amare in matrimonium, id est ad legitimum connubium. Inter amare et diligere eleganter differentiam ponit Catullus.

Dilexi tum te, non tantum ut vulgus amicam,

  Sed pater ut gnatos diligit, et generos.

Nunc te cognovi, quare, etsi impensius uror,

  Multo ita nae mî tu vilior et levior.

Quî potis est, inquis? Quod amantem injuria talis

  Cogit amare magis, sed bene velle minus.

      Catull. LXVII, 3 sqq.

Inde:

amare passim: Id est promiscue, sine jure, sine invidia ulloque discrimine; more priscorum aetatis Saturniae.

    ...ne sint modo rure puellae:

  Glans alat, et prisco more bibantur aquae.

Glas aluit veteres, et passim semper amarunt.

  Quid nocuit, sulcos non habuisse satos?

Tum quibus adspirat amor, praebebat aperte

  Mitis in umbrosa gaudia valle Venus.

Nullus erat custos, nulla exclusura dolentes

  Janua; etc.

      Tibull. II, III, 71 sqq.

amabilitas: Amor venereus.

"Si amabilitas tibi nostra placet."
      Plaut. Stich. V, IV, 58.

Sic, apud eumdem:

"...amabilitati animum adjiceret."
      Poenul. V, IV, 1.

amabo: Interjectio blandientis et amantis, frequentissima apud Plaut., Terent., etc.

amasii: Qui vaga libidine foeminas insectantur. Mulierum vagi proci.

"Audite ac discite nostros quoque antiquiores poetas amasios et venereos fuisse."
      Aul.-Gell. XIX, 9.

"Nunc ego istos mundulos, urbanos amasios Hoc ictu exponam, atque omnes ejiciam foras."
      Plaut. Trucul. III, I, 13 sq.

"Miserrimum hodie ego hunc habeo amasium."
      Plaut. Cas. III, III, 27.

Ab amasso aut amasco, id est amare incipio. (Vid. Diomed. de Qualitate verborum, et Munkerum ad Anton. Metamorphos. 34.)

amasiae, amasiunculae: Puellae Veneri deditae; virorum venatrices.

"Suadeo bonum tuum concoquas milva, et me non facies rigentem, amasiuncula; aliquando experieris cerebrum meum."
      Petron. Sat.

amasio: Idem ac amasius.

"Festivus hic amasio, mulierem ... gestiebat inscendere."
      Apul. Met. VII, ubi de asino.

amasiunculi: Contumeliose, amatores nulli ponderis. Gallice des galantinis.

"Videbis populi rixam inter zelotypos et amasiunculos."
      Petron. Sat.

Et Prudent. peri Stephan. Hymn. X, 182.

amatio: De quacumque venere.

"Tua cum hac amica, cumque amationibus."
      Plaut. Merc. IV, IV, 54.

"Nimis pene inepta atque odiosa ejus amatio est."
      Plaut. Rud. apud Non.

amator: Hanc dissimilitudinem constituere Latini inter amantem et amatorem, quod amator fingere possit, dum amans vere amat. (V. Donat. in Andr. Terentii.)

Amator saepissime foedo sensu. (Vid. Plaut., Horat., Terent., etc.)

"Adeo nullum sine amatore vitium est."
      Senec. Controv. I, 5.

amator sterilis: Qui nil dat pro venere, avarus, aut aere carens.

"Nam quando sterilis est amator a datis, improbus est. Si negat se habere quod det, soli pernoctandum est. Nec satis accipimus, satis quum quod det, non habet. Semper datores novos oportet quaerere."
      Plaut. Trucul. II, I, 30 sqq.

amatorum sacramenta: Tunc temporis, ut aevo nostro, omnino cassa, lubidrioque habitissima; unde et quasi speciali nomine perjuria dicebantur.

Nec vos aut capiant pendentia brachia collo,

  Aut fallat blanda sordida lingua fide.

Et si perque suos fallax juravit ocellos,

  Junonemque suam, perque suam Venerem;

Nulla fides inerit: perjuria ridet amantum

  Juppiter, et ventos irrita ferre jubet.

      Tibull. III, VII, 13 sqq.

Nec jurare time: Veneris perjuria venti

  Irrita per terras et freta summa ferunt.

Gratia magna Jovi: vetuit pater ipse valere,

  Jurasset cupide quidquid ineptus amor.

      Tibull. I, IV, 21 sqq.

Tum jam nulla viro juranti foemina credat,

Nulla viri speret sermones esse fideles;

Qui, dum aliquid cupiens animus praegestit apisci,

Nil metuunt jurare, nihil promittere parcunt:

Sed simul ac cupidae mentis satiata libido est,

Dicta nihil metuere, nihil perjuria curant.

      Catull. LIX, 149. sqq.

Juravi quoties rediturum ad limina nunquam,

  Quum bene juravi, pes tamen ipse redit.

      Tibull. II, VI, 13 sq.

Esse deos credamne? fidem jurata fefellit;

  Et facies illi, quae fuit ante, manet.

      Ovid. Amor. III, III, 1 sq.

Credebat tamen veterum superstitio, illos aut illas qui deos pejerando laedere ausi essent, aliqua corporis parte mutilari aut debilitari. Unde Horatius:

Ulla si juris tibi pejerati

Poena, Barine, nocuisset unquam;

Dente si nigro fieres, vel uno

    Turpior ungui:

Crederem: sed tu simul obligasti

Perfidum votis caput, etc.

      Hor. Od. II, VIII, 1 sqq.

amatorculi: Pene adulti; nec venere, nec pecunia fructuosi.

"Nam quum sedulo munditer nos habemus, Vix aegreque amatorculos invenimus."
      Plaut. Poenul. I, II, 26 sq.

amatrix: Saepissime in malam partem: quae virum appetit, quae venerem ardet et quaerit. Meretrix, scortum.

"Sed adire certum est hanc ad amatricem africam."
      Plaut. Poenul. V, V, 25.

Carmina fingentem Sappho laudabit amatrix:

  Castior haec, et non doctior illa fuit.

      Mart. de Theophila, VII, LXIX, 9 sq.

amatrices aquae: Quae ad venerem excitant.

Exutusve puer pennis labentibus? aut qui

  Odit amatrices Hermaphroditus aquae.

      Mart. X, IV, 5 sq.

Vide eumdem VII, XV.

amatus: Pro catamito.

"Eum Arionem rex Corinthi Periander amicum et amatum habuit."
      Gell. XVI, 19.

Amatha: Nomen commune novitiarum vestalium, a quadam hujus cognominis, quae prima ad Vestae mysteria capta fuit. (Vid. Carol. Steph. Dict. hist.)

Amathus: Insula maris Aegaei, Veneri sacra. (Plin. V, V, 12) Unde:

Amathuntia: Pro ipsa Venere.

Nam mihi quam dederit duplex Amathuntia curam

  Scitis, et in quo me corruerit genere.

      Catull. LXIX, 50 sq.

Hic Catullus duplicem dicit Amathuntiam, ex ritu veterum, qui duas statuebant Veneres, alteram ad honestos amores, alteram vero ad libidinem. (Vid. Apul. in Apolog. et verbum VENUS, quae etiam Amathusia dicta est eodem etymo.)

Amazones: Notissimae Scythiae mulieres; bellicosae et ipsae militantes, sed non sine viris degentes, ut nonnulli fabulantur: mares enim non trucidabant, sed tantum mutilabant aut cruribus aut brachiis; ut, si ad militiam invalidi, eo magis ad venerem apti essent, maxime propter otium.

Quum vero ad congressum Amazonas illas hortarentur Scythae, respondens regina Antianira: Optime, ait, optime claudus init. (Vid. Claud. Interpr.)

Inde proverbium de claudicantium salacitate.

ambigenae: De pecoribus.

Haec sunt ambigenae, quae nuptu dispare constant.

Burdonem sonipes generat commixtus asellae;

Mulus ab Arcadicis et equina matre creatus;

Tityrus ex ovibus oritur hircoque parente;

Musinonem capra ex vervegno semine gignit;

Apris atque sue setosus nascitur Ibris;

At lupus et catula formant coeundo lyciscam.

      Petron. Pseudepigr. V, 1 sqq.

ambitus: In venere corporum amplexus tenacissimus.

"Jam pluribus osculis collisa labra crepitabant, jam implicitae manus omne genus amoris invenerant. Jam alligata mutuo ambitu corpora, animarumque mixturam fecerunt."
      Petron. Sat.

Inde:

ambitiosus: Eodem sensu.

  Omnes in Damalim putres

Deponent oculos; nec Damalis novo

  Divelletur adultero,

Lascivis hederis ambitiosior.

      Hor. Od. I, XXXVI, 17 sqq.

ambrones: Turpes, luxuriosi. (Fest. Isidor. Gloss.) Ab Ambronibus, Galliae gentibus, qui, subita inundatione quum sedes suas amisissent, rapto vivere coeperunt errantes, brutarumque more sine lege inter se venerem commiscentes. Inde ambrones dicebantur vitae turpis et luxuriosae viri.

ambrosius: Epitheton rerum quacumque suavitate praeexcellentium, metaphora apud Latinos usitatissima. Sic: ambrosiae dapes (Mart. passim); ambrosiae comae (Virg. Aeneid. I, 43); color ambrosius (Apul. Met. X); ambrosii pedes (Id. ibid. XI); ambrosium corpus (Id. ibid. VIII).

"Ambrosioque sinu puerum complexa ferocem."
      Claud. de Nupt. Honor. 110.

Sic Galli nunc dicunt, un pied divin, une taille divine. Ab ambrosia, deorum cibo.

Ambrosium gemino potabit ab ubere rorem,

  Et vere roseo fiet odore rosa.

      Petron. Frag. IV, 3 sq.

ambubaiae: Vocabulum e Syria Romam prolatum. Foeminae tibicinae e grege mimarum et balatronum; et vero plerumque Syriae, bonaeque deae mysteria agentes.

Ambubaiarum collegia, pharmacopolae,

Mendici, mimae, balatrones, hoc genus omne

Moestum ac sollicitum est cantoris morte Tigelli.

      Hor. Sat. I, II, 1 sqq.

Raro palam meretricium agebant, propter metum aedilis, cujus albo inscriptae non erant. (Vid. AEDILIS.) Sed inter doctas rerum impudicarum peritissimae ipsae, asotorum comessationibus vocabantur cum scortis et tibicinis.

"Coenitabatque nonnunquam...naumachia praeclusa, vel martio campo, vel circo maximo, inter scortorum totius urbis ambubaiarum ministeria."
      Suet. in Neron. 27.

ambulare in masculos: De paediconibus.

"Ambulat in masculos, adeo nullum sine amatore vitium est."
      Senec. Controv. I, 5.

ambulatrix: Mulier tecto suo instabilis, quotidieque vagans, loquelae, et saepe quidem comessationum, et etiam libidinis causa; genus mulierum rei domesticae pernicies.

"Ad coenam ne quod eat, neve ambulatrix fiat."
      Cat. de Re rustic. c. 143, de uxore villici.

amica: Verbum venereum; pudice tamen accipiebatur quum de foemina ad foeminam; sic et salsa catachresi tribadarum amicae dictabantur, quae sub illis patientes; quod, hac lesbiaca libidine, tribas agens virum simulat.

Ipsarum tribadum tribas, Philaeni,

Recte, quam futuis, vocas amicam.

      Mart. VII, LXX, 1 sq.

Amica ergo, quae amata extra conjugium.

"Sive uxor, sive amica est, gravida est e Pamphilio."
      Terent. Andr. I, III, 10.

Ut nox longa quibus mentitur amica, diesque

Longa videtur opus debentibus, etc.

      Hor. Ep. I, I, 20 sq.

Habere amicam nolo, Flacce, subtilem,

Cujus lacertos annuli mei cingant,

Quae clune nudo radat et genu pungat,

Cui serra lumbis, cuspis eminet culo:

Sed idem amicam nolo mille librarum.

Carnarius sum, pinguiarius non sum.

      Mart. XI, CI, 1 sqq.

Militis in galea nidum fecere columbae.

  Adparet Marti quam sit amica Venus.

      Petron. Frag.

amica manus: Manus agens in solitaria venere.

Pontice, quod nunquam futuis, sed pellice laeva

  Uteris, et veneri servit amica manus.

......

Ipsam crede tibi naturam dicere rerum:

  Istud quod digitis, Pontice, perdis, homo est.

      Mart. IX, XLI, 1 sqq.

Turpe quidem factu; sed ne tentigine rumpar,

  Falce manu posita, fiet amica manus.

      Priap. Carm. XXXIII, 5 sq.

amicarius: Qui amicam habet. (Diomed. Grammat.) Et etiam qui amicas amatoribus conciliat. (Petron. Sat.)

amicosus: Qui multas habet amicas (Diomed. Gram.)

amictorium: Pectoris indumentum muliebre.

Mammosam metuo; tenerae me trade puellae,

  Ut possint niveo pectore lina frui.

      Mart. XIV, CXLVII, 1 sq.

amicula: Diminutivus ab amica.

"Uxore haud contentus una, concubinis, pellicibus, amiculis delectatus."
      Arnob. 4 de Jove.

"Cum eo Terracinae de amicula rixatus."
      Cic. de Orat. 2.

amiculum: Meretricum pallium, ex lino confectum, quo,

"Apud veteres, matronae in adulterio deprehensae induebantur; ut in tali amiculo, potius quam in stola, polluerent pudicitiam."
      Isidor., Orig. XIX, 25.

Ammon: Deus generationis et fecunditatis apud Aegyptios. Colebatur Romae tanquam naturae conservator. (Vid. Pamphil. V, p. 494, et De la Chausse, de Manibus, tab. 13.)

amoenitas: Verbum venereum. Sic in blanditiis:

"Uxor mea, meaque amoenitas, quid tu agis?"
      Plaut. Cas. II, III, 13.

Et de corporis venustate:

"...profecto, Amoenitates omnium venerum atque venustatum affero."
      Plaut. Stich. II, I, 4 sq.

Vide eumdem, Menaech. II, III, 5.

amomum: Frutex odorifer, cujus succo unguentum conficiebatur. Pro quolibet odoramine a Latinis positum. Inter Romanorum mollitias.

Si sapis, assyrio semper tibi crinis amomo

  Splendeat, et cingant florea serta caput.

      Mart. VIII, LXXVII, 3 sq.

Vide eumdem, XII, XVII, 7.

Largiter et etiam mortuorum corpora unguentis lutabantur.

    ...tandemque beatulus alto

Compositus lecto, crassisque lutatus amomis

In portam rigidos calces extendit.

      Pers. III, 103.

amor:

"Cupido et amor idem significare videntur, et est diversitas. Cupido enim inconsideratae est necessitatis: amor judicii."
      Non. Marc. ad Plaut. Curcul. I, I, 3.

"Cupido te conficit, anne amor?"
      Plaut. Fragm. Bacch. 13.

"Discrevit (Plautus) et vim ejusdem diversitatis expressit, dicens: Quo Venus Cupidoque imperat, suadetque amor."
      Non. Marc. Nonnull. dict. in significato differentiae.

amor confessus: Publicus, de illicita venere.

Idaeo qualis fudit de vertice flores

Terra parens, quum se confesso junxit amori

Juppiter, et toto concepit pectore flammas.

      Petron. Sat.

Sin confessus amor noto te macerat igne.

      Virg. Ciris, vers. 244.

amor ingenuus: Qui adolescentem bene natum decet. Talis est quem his verbis Phaedronio praecipit Palinurus servus in Plauti Curculione:

"Ita tuum conferto amorem semper, si sapis, Ne id quod ames, populus si sciat, tibi sit probro. Semper curato ne sis intestabilis: Quod amas, amato testibus praesentibus."
      Plaut. Curcul. I, II, 28 sqq.

Et paulo post:

"Dum tete abstineas nupta, vidua, virgine, Juventute, et pueris liberis, ama quid lubet."

    ...non alia bibam

Mercede: quae te cumque domat Venus,

  Non erubescendis adurit

    Ignibus, ingenuoque semper

Amore peccas.

      Hor. Od. XXVII, 13 sqq.

amor peregrinus: Extraneus, in alium quam jam amatum; in novum adventorem.

"Imo, inquam, rogo ne fastidias hominem peregrinum inter cultores admittere; invenies religiosum, si te adorari permisseris."
      Petron. Sat.

"Diu vocem neuter invenit; nam puer etiam singultibus crebris amabile pectus quassaverat. O facinus, inquam, indignum! quod amo te quamvis relictus; et in hoc pectore quum vulnus ingens fuerit, cicatrix non est. Quid dicis peregrini amoris concessio? Dignus hac injuria fui?"
      Petron. Sat.

amori litare: Concubare.

"Commodum novis amplexibus amori rudi litabant; commodum prima stipendia Veneri militabant novi et nudi milites."
      Apul. Met. IX.

amores: Pro amica: frequentissimum in colloquiis eroticis.

"...ibo hinc intro nunc jam Ad amores meos: et sensi, hinc sonitum fecerunt fores."
      Plaut. Mil. IV, VIII, 66 sq.

Et etiam pro catamitis et pusionibus.

"Manumisit emptos suos amores Philolaches, Omnemque absente rem suo absumit patre."
      Plaut. Mostell. arg. 1 sq.

amores: De re ipsa, metonymia de causa ad effectum.

Sed castos docet et pios amores,

Lusus, delicias, facetiasque.

      Mart. X, XXXV, 8 sq.

Haec primum juvenum lascivos lusit amores.

      Idem, XIV, CLXXXV, 1.

Amores: Veneris alati filii. Vid. ANTEROS.

O blandos oculos et inficetos,

Et quadam propria nota loquaces:

Illic et Venus, et leves Amores,

Atque ipsa in medio sedet Voluptas.

      Alcim. in Erron. vener.

Tres Amores totidemque Veneres enumerat Cicero. (Lib. III de Natura deorum.)

amorum bona omina: Amasiorum fatua auguria.

1° Ex foliis complosis; quum grandes eorum fragor et sonitus.

Neque telephium manu complosum fragorem reddidit;

Sed emarcuit ad tenerum cubitum,

Me experiente an tibi carus essem.

      Theocrit. Eidyll. III, 29 sqq.

2° Ex crepitu lauri prunis positae. (Pollux. IV, 7.)

3° Ex pomorum seminibus; digitis primoribus velut ejaculatis, si triclinii lacunar aut cameram attigissent, bene, sin minus, male de suis amoribus augurabantur. Vid. Poll. IX, 8.

Quid? quum Picenis excerpens semina pomis,

Gaudes, si cameram percusti forte, etc.

      Hor. Sat. II, III, 272 sq.

4° Ex foliis papaveris. (Porphyr. apud Euseb. Praep. evang. III, II.)

5° Ex rosarum petalis super aversam manum altera manu concussis. (Anacr. Od. LIII.)

6° Ex talorum jactu:

"AR. Jace, pater, talos, ut porro nos jaciamus. DE. Maxume. Te Philenium mihi, atque uxori mortem: hoc venerium est. Pueri plaudite, et mihi ob jactum cantharo mulsum date."
      Plaut. Asin. V, II. 54 sqq.

Jactus enim Veneris felix habebatur. Talis dicebatur, quum quatuor tali simul jacti, dissimiliter cecidissent.

amorabundus, amorabunda: Amoribus deditus, dedita.

"In lacu Averno mulierem amantem, verbo inusitatius facto amorabundam dixit."
      Gell. II, 5.

amplecti: Valde amare. (Dolet.) Unde:

amplexus (-us): De concubitu venereo.

"Ego adhuc servo nunquam succubui; nec hoc dii sinant, ut amplexus meos in crucem mittam. Viderint matronae, quae flagellorum vestigia osculantur."
      Petron. Sat.

"Sume ergo amplexum si placet." "Indormuit alienis amplexibus, oblitus juris humani.
      Idem. Ibid.

Primos passa toros, et adhuc placanda marito,

  Merserat in nitidos se Cleopatra lacus,

Dum fugit amplexus; sed prodiditunda latentem:

  Lucebat totis quum tegeretur aquis.

      Mart. IV, XXII, 1 sqq.

Quam vario amplexu mutamus brachia, quantum

  Oscula sunt labris nostra morata tuis.

      Propert. II, XVI, 9 sq.

Inter gannitus, et subantis voculas,

  Carpant papillas, atque amplexus intiment.

      Apul. Ἀνεχόμενος, 14 sq.

Anadyomene: Mere graecum, emergens; inter Apellis opera. Pictura Veneris mari emergentis, quam moriens Apelles imperfectam reliquit, nullusque repertus est qui vellet absolvere. Hanc Augustus dicavit in delubro patris Caesaris. Consenuit tandem haec tabula carie; aliamque pro ea Nero principatu substituit suo. Dorothei manu. (Vide Artemidorum, lib. II; Plutarch. etc.; Plin. libro XXXV.)

Emersam pelagi nuper genitalibus undis

  Cyprin, Apellei cerne laboris opus:

Ut complexa manu madidos salis aequore crines

  Humidulis spumas stringit, utraque comis.

      Auson. Epigr., CIV, 1 sqq.

Anaitis: Dea apud Lydos et Armenios culta, hoc more condito, ut vel nobilitate praestantes sacro numinis ministerio dedicent filias, quae inibi corporis pudicitia in vulgus data, et, velut inde augustiores factae, mox traduntur viris, nemine non conjugii id genus alacriter admittente. Sacra ejus, quotannis, solemniter festivissimeque celebrabantur. (V. Plin. XXXIII, 4; Hermod. in Plin.; Strab. V, 11 et 12.)

anaticula: Diminutivus ab anate: inter blanditias.

"Dic igitur me anaticulam, columbam vel catellum."
      Plaut. Asin. III, III, 203.

Anatis: Diana apud Persas. Ecbatanis fuit ejus templum, quo sacerdotes, procul a virili contagio, in perpetua virginitate degebant. (Alex. ab Alex. V, 12.) Antiquissima ergo a sacerdotibus virginitatis vota.

anciae: Cincinni dependentes prope auriculas. Isid.

ancilla: Mulier serva. Ancillae primum sic dictae ab Anco Martio, quarto Romanorum rege, quod is bello magnum foeminarum ceperit. (Festus.)

Sine nota posse ancillas adamari putabant antiqui.

Ne sit ancillae tibi amor pudori,

Xanthia Phoceu; prius insolentem

Serva Briseis niveo colore

  Movit Achillem.

      Hor. Od. II, IV, 1 sqq.

Ingenuam malo; sed si tamen illa negetur,

  Libertina mihi proxima conditio est:

Extrema est ancilla loco; sed vincet utramque,

  Si facie nobis haec erit ingenua.

      Mart. III, XXXIII, 1 sqq.

Sed non in matrimonium ducere licitum erat, imprimis ingenuo et proceri; quod indubitate patet ex Suetonio:

"Acten[TR3] libertam paulum abfuit, quin justo matrimonio sibi conjungeret, submissis consularibus viris qui regio genere ortam pejerarent."
      Suet. in Neron. 38.

Saepe matronarum consciae ancillae, nec non libidinibus adjutrices.

"Procedentibus deinde longius logis, rogavi ancillam, ut in platanona produceret dominam. Placuit puellae consilium: itaque collegit altius tunicam, flexitque se in eum daphnona qui ambulationi haerebat; nec diu morata, dominam producit e latebris."
      Petron. Sat.

Tabellas furtim amasiis portabant.

Conscia quum possit scriptas portare tabellas,

  Quas tegat in tepido fascia lata sinu.

      Ovid. Art. Amat. III, 621 sq.

Sed quoniam, quamvis vittae careatis honore,

  Est vobis vestros fallere cura viros:

Ancillae puerive manus ferat apta tabellas.

      Ovid. Art. Amat., III, 483 sqq.

Lena vetat miserum Phryne, furtimque tabellas

  Occulto portans itque reditque sinu.

      Tibull. II, VII, 45 sq.

Ancillae, ut aevo nostro, persaepissime amasiis suis dominorum secreta provulgabant.

"Jam scies omnem domus nostrae statum; jam scies dominae meae miranda secreta."
      Apul. Met. III.

Tunc neque te prodet communi obnoxia culpae,

  Factaque erant dominae dictaque nota tibi.

      Ovid. Art. Amat. I, 395 sq. ubi de Ancilla.

Et etiam ancillae maritorum dictabantur uxores.

"Et nos quae majores sumus, maritis advenis ancillae deditae, extorres lare et patria degemus."
      Apul. Met. V.

"Primum enim nuptiarum ritus fuerat, quod se maritus et uxor invicem emebant, ne videretur ancilla uxor."
      Isidor. Orig. IV, 24.

"Ex quo illas tabulas quae matrimoniales vocantur, recitari audissent, tanquam instrumenta quibus ancillae factae essent."
      Augustin. Confess. III, 9.

ancillarum festum: Vid. Caprotina sacra.

ancilla: Convicium in viros servilis et effoeminati ingenii.

"Gallus Antipater ancilla; bonorum et historicorum dehonestamentum."
      Treb. Poll. in Claud. 5.

Vid. Fustid. apud Sallust. Frag. I, 131.

ancillari: Eodem sensu.

"Verum enim dotibus deliniti, ultro etiam uxoribus ancillantur."
      Titinnius, apud Non. Marc.

ancillariolus: Ancillarum amator. Sic et contemptim vocabant Romani eos qui id humilis et sordidae veneris genus sectabantur.

"Si quis nulla se amica fecit insignem, nec aliena uxori aemulum, hunc matronae humilem, et sordidae libidinis, et ancillariolum appellant."
      Senec. de Benef. I, 9.

Ancillariolum tua te vocat uxor, et ipsa

  Lecticariola est; estis, Alauda, pares.

      Mart. XII, LVIII, 1 sq.

ancillaris: Quod ad ancillas pertinet.

"Ancillari sordidoque artificio, regiae virgines, ut tonstriculae, tondebant barbam."
      Cic. Tusc. V, 58.

ancillula: Diminutive: ancilla parvula.

"Nonne ubi mihi dixisti cupere te ex Aethiopia ancillulam."
      Terent. Eunuch. I, II, 85.

ancuba: Pro SUCCUBA. (Isidor. gloss.) Adultera, concubina.

Anculi, Anculae: Dii deaeque mancipiorum. (Fest.) Quotannis, festo publico, supplicabantur ab ancillarum grege, solatium servitutis rogante, necnon dominarum rarissimam mansuetudinem. Vid. DOMINA; ORNATRIX. De his numinibus, vid. Ros. Ant. rom. 2.

ancunnuentae: Mulieres sic dictae tempore quo menstrua fluunt. A verbo cunire. (Fest.)

androgyni: Mere graecum: Graecis enim vir, ἀνὴρ, cujus nominis casus ἀνδρός; mulier vero, γυνή. Hermaphroditi.

"Gignuntur homines utriusque sexus, quos hermaphroditos vocamus, olim androgynas et in prodigiis habitos; nunc in deliciis."
      Gell. IX, 4.

"Quid ortus androgyni? nonne fatale quoddam monstrum?"
      Cic. de Divin. I, XCVIII, 43.

De androgynis fabulae innumerae apud antiquos; sic populos africos notarunt utriusque naturae et inter se vicibus coeuntes; dextra mamma viri, et laeva mulieres. (Plin. VII, II, 28.)

Re vera androgyni nil nisi phantasmata. Ab antiquissima doctrina, quatuor eorum species: in viris tres; mulieribus una tantum.

Si quidem in viris: 1° quum in perinaeo hirsuta ruga pudendi muliebris faciem praebet; 2° quum simili hirsuto sulculo intermedium coleorum afficitur; 3° tandem, ut ex vero meatu, quum urina e scroto profunditur, quod visum aevo nostro.

4° Mulieribus, quum ultra modum eminens murtum, et in balanum evadens, penem effingit; ut nuper vidimus Lutetiae Parisiorum.

Caeterum, ambigui illi uno sexu tantum ad generandum habiles; ad libidinem vero utroque potiuntur, praesertim tribades.

Maximu' si argenti sexcentum ac mille relinquit

Imberbi androgyni barbato maechocinaedo.

      Lucil. Frag. XXX, 19.

Androgynum inter utrum, nec utrumque, et utrinque remotum.

      Lucret. V, 836.

Vid. Annotatores in Lucret. et Ulpian. ad Sab. l. I.

"Sinuessae natum, ambiguo inter marem et foeminam sexu infantem. Quos androgynos, vulgus..."
      Tit.-Liv. VII, de Bell. punic.

androgyni: De illis qui muliebria patiebantur.

Nolo tamen veteris documenta arcessere famae:

  Ecce ego sum factus foemina de puero.

      Auson. Epigr. LXVIII, 15 sq.

anethum: Inter herbas veneficas ad usum incantatricum.

"Anethi modicum, cum lauri foliis mixtum, rore fontano datur lavacrum et poculum."
      Apul. Met. III.

Angerona: Dea silentii, cui sacrificabatur ad diem XII kalend. januarii. Simulachrum ejus in ara Volupiae collocatum erat, significando voluptatis angores patientia et silentio saepissime sublevari. Vid. Plin. III, 5; Macrob. Saturn. I, 10.

anguis: Pro pene languido.

Licebit aeger, angue lentior,

Tereris usque, donec, ah! miser, miser,

Triplexque, quadruplexque compleas specum.

      Priap. Carm. LXXXIII, 33 sq.

Talis enim anguis gradiens. Jam Aristophanes in concionatricibus, ὄφιν posuerat pro pudendo remisso.

anilitas: (Catull.) Anilis aetas. (Columell. II, 1, 2.) Senectus, non foeminarum peculiariter, ut interpretantur multi, sed cujuscumque sexus, et etiam de rebus inanimatis. Eadem compositione virilitas (Mart.) et juvenilitas. (Varr. Eudaemon.)

Hujus aetatis tremulam vocem tremulis verbis lepide fingit Catullus.

Usque dum tremulum movens

Cana tempus anilitas

Omnia omnibus annuit.

      Catull. LVI, 161 sqq.

anniversarium nuptiarum: Apud Romanos religiose celebrabatur, ausipce Mercurio.

Hunc semper Norbana diem cum conjuge Caro Laeta colat, primis quo coiere toris.
      Mart. VII, LXXIII, 7 sq.

annulus: Annulorum origo, teste Plinio, e Graecia fuit: sera tamen; nam iliacis temporibus nulla illorum mentio. Signandi causa dicuntur inventi, singuli vero, et ferrei. Sed, augescente luxu, aureos sumpserunt senatores et equites, nulli alio tamen permissos; unde jus annuli, legibus romanis.

Postea tamen, aureo donati sunt liberti; sed nunquam servi. Ancillis aureos possidere licebat, sed in peculio tantum, gestandi digitis manente interdicto. Inde, aureum promittere pro manumissionem polliceri.

"Si effexis, soleas tibi dabo, et annulum in digito aureum et bona plurima."
      Plaut. Casin. III. V, 63 sq.

Primo, unus tantum annulus ad sinistrae manus digitum minimo proximum. (Gell. X, 10.) Tres Horatius saeculo suo ponit.

Cum tribus annellis, modo laeva Priscus inani,

Vixit inaequalis, etc.

      Hor. Sat. II, VII, 9 sq.

Sed, crescente hujus generis luxuria, dempto medio digito, reliquos omnes ostendit sua aetate Plinius onerari solere: ac privatim etiam articulos minoribus aliis, ita ut uni minimo tres saepe congererentur. Certe Lucianus, dialogo qui Gallus inscribitur, divitis cujusdam manum annulis sexdecim onustam depingit.

Per cujus digitos currit levis annulus omnes.

      Mart. V, LXI, 5.

In luctu annulos deponebant Romani et Romanae. (Dio. l. XL; Xiphilinus in Epit. Commod.)

"Quid aliud in luctu quam purpuram atque aurum deponunt? quid quum eluxerunt, sumunt?"
      Tit.-Liv. XXIV

Sponsae, die nuptiarum, annulus a sponso mittebatur.

Conventum tamen et pactum, et sponsalia nostra

Tempestate paras, jamque a tonsore magistro

Pecteris, et digito pignus fortasse dedisti.

      Juv. VI, 25 sq.

Erant autem et aestivi annuli, id est pondere leviores. Crispini, apud Juvenalem, carpitur illa tunc temporis adhuc inaudita mollities.

Quum pars Niliacae plebis, quum verna Canopi

Crispinus, Tyrias humero revocante lacernas,

Ventilet aestivum digitis sudantibus aurum,

Ne sufferre queat majoris pondera gemmae,

Difficile est satyram non scribere.

      Juv. I, 26 sqq.

Dilectorum imagines annulis portabant antiqui, pala insertas loco lapilli.

"Nec tamen Epicurum licet oblivisci, si cupiam: cujus imaginem, non solum in tabulis nostri familiares, sed etiam in poculis et in annellis habebant."
      Tull. de Finib. bon. et mal. ex Non. Marc. de Honestis.

annulus pronubus: Quo sponsae digitum vir oppignerare consueverat. Vid. Cael. Rhod. VI, 12, et Gassendi in vita Peirescii.

annulus: Pro interfemineo muliebri. Vid. DIGITUS.

anser: Verecundus antiquis habebatur, teste Plinio, I. X, 20, quo loco pariter de pavone; sed postea in obscena verba conversus. Priapo enim sacri erant anseres; interiori templo diversabantur.

"Occidisti Priapi delicias, anserem omnibus matronis acceptissimum."
      Petron. Sat.

Anser: Poeta eroticus; de quo Ovidius:

Cinna quoque his comes est, Cinnaque procacior Anser.

      Ovid. Trist. II, 435.

anser: Pro scorto. (Artemidorus, II, LXXIII, et IV, LXXXV.)

antecoenium: Praeludia rei venereae.

"Gladiatoriae veneris antecoenia."
      Apul. Met. I.

Vid. PROMULSIS.

Anteros: Filius Veneris et Martis, cujus meminit Cicero de Natura deorum, 3, et Pausan. I. Dicit Porphyrius Eroten et Anteroten eadem matre, sed non eodem partu natos. Nam, ait, quum priorem filium (Eroten) mater Venus parum crescere animadverteret, Themin consuluit, quae respondit priori illi Cupidini alterum esse necessarium; cui consilio adhaerens Venus, Anteroten genuit.

Sed, vix illo edito, primaevus Eros crescere coepit, et alas explicare, et quoties adesset Anteros, procerior etiam formosiorque videri. Qua venustissima fabula nos docent antiqui nullum esse felicem amorem, nisi mutuum.

anteventulae: Comae ante frontem dependentes.

"Et discerptae comae semicanae, sordentes inspersu cineris, plerumque ejus anteventulae contegebant faciem."
      Apul. Met. IX.

antiae: Capilli muliebres in frontem demissi. (Fest., Lubin.)

anus (ani): Podex; gallice le fondement.

"Profert Enothea scorteum fascinum, quod ut oleo et minuto pipere atque urticae trito circumdedit semine, paulatim coepit inserere ano meo."
      Petron. Sat.

anus (-us): Gallice une vieille. Plerumque magicae anus, de quibus insignis locus apud Laertium in Dione, ubi anus ejusmodi ministerio functa describitur.

Ipseque ter circum lustravi sulphure puro,

  Carmine quum magico praecinuisset anus.

      Tibull. I, V, 11 sq.

Num te carminibus, num te pallentibus herbis,

  Devovit tacito tempore noctis anus.

      Tibull. I, VIII, 17 sq.

Jam jam efficaci do manus scientiae

Supplex, et oro regna per Proserpinae,

Per et Dianae non movenda numina,

Per atque libros carminum valentium

Refixa coelo devocare sidera;

Canidia, parce vocibus tandem sacris,

Citumque retro solve, solve turbinem.

      Hor. Epod. XVII, 1 sq.

Turbine intelligendum est speciale carmen, quo mens veluti in gyrum agi videatur; maleficii antiquissimi species, qua ad amorem incitabant illae anus. Antiq. interpret.

Magiae praeerat Diana, id est luna; unde magica sacra fere semper nocturna.

    ...O rebus meis

  Non infideles arbitrae

Nox et Diana, quae silentium regis,

  Arcana quum fiunt sacra,

  Nunc, nunc, adeste.

      Hor. Epod. V, 49 sqq.

anicula: Contemptim, de anu abjectissima.

"Aniculae minime suspiciosae purgat se."
      Cic. pro Flac. et Tusc. 2.

"Aniculae, quamvis solutae mero ac libidine essent, eamdem viam tentant, et per aliquot vicos secutae fugientem, etc."
      Petron. Sat.

apator: Sine patre. (Tertull. de Praescript. c. 53) Inde pro spurio, quum pater ejus sit ignotus. (Plut. in Problem. et Instit. de Nupt. §. 12.)

apella: Recutitus, circumcisus. Cujusdam Judaei nomen ab Horatio, suo more, fictum a pelle, aut tegumine balani.

Dum, flamma sine, thura liquescere limine sacro

Persuadere cupit; credat Judaeus Apella.

      Hor. Sat. I, V, 99 sq.

Aphrodita, Ἀφροδίτη: Cognomen Veneris, ab ἀφρὸς, spuma, non maris tamen, sed mentulae, teste Aristotel. de Generat. animant.

"Nam genitura spuma est; spuma autem alba est; quod nec antiquos homines latuit; namque deam quae rei venereae praeest ab ea ipsa facultate Aphroditen nominarunt."
      Cael. Rhod. XVI, 15.

Aeneadum genitrix, vicino nomen aprili

  Dat Venus: est Marti namque Aphrodita comes.

      Auson. Distich. de mensib. 7 sq.

Aphrodisia: Festa Veneris, quae quotannis solemniter peragebantur.

"Die festo celebri nobilique, Aphrodisiis."
      Plaut. Poenul. III, V, 13.

"Ego in aedem Veneris eo, nisi quid vis, Milphio; Aphrodisia hodie sunt."
      Id. Ibid. I, I, 62 sq.

Cuilibet puellae, in templo monetam offerenti, reddebatur phallus cum mensura salis. (Arnob. V, Clem. Alex in Protreptico.).

Inde recentiorum

aphrodisiaca: Res quae ad venerem impellunt.

"Sensum vero excitant nepeta, thymum, satureia, hyssopum; praecipueque pulegium, ruta, cepa."
      Cels. Medicin. II, 52.

Nasturtium et abrotonum.

"Nasturtii succum cum abrotono miscet, perfusisque inguinibus meis, viridis urticae fascem comprehendit."
      Petron. Sat.

Erucae, bulbi.

Stare, Luperce, tibi jampridem mentula desit:

  Luctaris demens tu tamen arrigere.

Sed nihil erucae faciunt, bulbique salaces,

  Improba nec prosunt jam satureia tibi.

      Mart. III, LXXV, 1 sqq.

apocopus: Exsecutus, spado. Ab ἀπὸ et χόπτω. (Vid. Coel. Rhod. IV, 7.)

"In octavo ab horoscopo loco, Mercurius cum Venere, si vespertini ambo, inefficaces et apocopos reddent, et qui nil agere possint."
      Firm. XIII, 14.

apolaustus: Mere graecum. Voluptatibus inserviens.

"Habuit et Agrippam histrionem, quem apolaustum nominavit."
      Capitolin. in Vero.

"Juvenes omnino ad voluptatem propensiores pernoscuntur: suntque imprimis apolausti, id est, gaudentes, voluptuariique, quoniam eorum praecipue augescit corpus, etc."
      Cael. Rhod. IX, 14.

Vid. Lamprid. in Commod.

Apostrophia: Cognomen Veneris, a στρέφω, verto. Sic a Cadmo cognominata, ut ab omnibus spurcis artibus avocaretur, obscenaque libidine ac concupiscentiis averteretur. (Pausan. libb. I et IX.) Eadem est ac Venus pudica Romanorum.

appellare: Ad stuprum blanda oratione allicere.

"Aliud est appellare, aliud adsectari. Appellare est blanda oratione alterius pudicitiam attentare. Adsectatur, qui tacitus frequenter sequitur."
      Ulp. XV, de Injuriis et famosis libellis.

appetere: Valde petere, cupere. Inde

appetitus (-us):

"Libidinem et appetitum, vel aemulationem, etiam honestae rei possumus dicere, ut sit libido omne quod libuerit."
      Non. Marc. de Impropriis.

appetones: Qui valde appetunt. (Non. Marc. de Honest.)

"Alienum appetonibus, viae perditae diverticula sequi."
      Lab. de Virgine, ex Non. Marc.

applicior nexus: Intimus.

"Spinam prehendens meam, appliciore nexu inhaerebat."
      Apul. Met. X.

apricus: Proprie soli expositus; unde aprici dicti erant senes qui, ut nunc, ad apricationem ire solebant diebus hibernis, et illic acta tempora laudare, consequens aevum distringentes.

Corporis exigui, praecanum, solibus aptum.

      Hor. Epist. I, XX, 24.

    ...Vigila, et cicer ingere large

Rixanti populo, nostra ut floralia possint

Aprici meminisse senes.

      Pers. V, 177 sqq.

Sed erat altera insolatio mollium et effoeminatorum, qui, nudi ad solem, dropacistis levandum et unguentariis unguendum corpus propudiosi tradebant.

I, precor, et totos avida cute combibe soles:

  Quam formosus eris...!

      Mart. X, XII, 7 sq.

At si unctus cesses, et figas in cute solem,

Est prope te ignotus cubito qui tangat, et acre

Despuat in mores; penemque, arcanaque lumbi

Runcantem, populo marcentes pandere vulvas.

      Pers. IV, 33 sqq.

Vid. eumdem, ibid. 17 sq.

Aprilis: Romanorum secundus mensis, Veneri dedicatus, tanquam Aeneae matri. Verisimiliter quasi aphrilis, ab Aphrodita.

Non ergo saltem dici potuit aprilis ab aperiendo, ut notant Macrobius et alii, et eo quod tunc arbores se in germen aperire incipiant. Nam, fine februarii, jam Romae virent et arva segetibus, et prata herbis, et foliis arbores pleraeque.

aptare: Specialiter de cultu et ornatu. Sic Virgil. Danaumque insignia nobis Aptemus, etc. Aeneid. II, 339 sq.

Ista haec persuadet facies, auroque lacertos

  Vinciat, et tyrio prodeat apta sinu.

      Tibull. I, IX, 69 sq.

aquae fons, puteus: Saepissime de re venerea in Sacris Literis.

"Ex eodem puteo, ex eadem matre."
      Isai. LII.

"Bibe aquam de cisterna tua, et fluenta putei tui."
      Salom. Proverb. V, 15.

aquam petere, sumere: Pro vesicam exonerare, mingere; nam Romani, ut jam diximus verbo ABLUERE, solutis hujus generis naturae debitis, se accurate lavabant.

"Trimalchio, lautissimus homo, digitos concrepuit: ad quod signum matellam spado ludenti supposuit. Exonerata ille vesica, aquam poposcit ad manus, digitosque paululum adspersos in capite pueri tersit."
      Petron. Sat.

Scilicet obstabit custos ne scribere possis,

  Sumendae detur quum tibi tempus aquae.

      Ovid. Art. Am. III, 619 sq.

Simili, sed obscenissimo sensu, aquam sumere pro irrumari, ob oris usitatam lotionem, post hanc foeditatem.

Vade per has vites; quarum si carpseris uvas,

  Quam sumas aliter, hospes, habebis aquam.

      Priap. Carm. XXX, 1 sq.

aquarii: Lixae. (Porteurs d'eau.) Geruli domibus aquam gestantes pretio constituto, virosarum annuum admissarii.

  Illa jubet sumpto juvenem properare cucullo.

Si nihil est, servis incurritur; abstuleris spem

Servorum, veniet conductus aquarius.

      Juv. VI, 330 sq.

"Aggerundaque aqua sunt viri duo defessi."
      Plaut. Poenul. I, II, 14.

aquarioli: Aquam ministrantes in lupanaribus.

"Mulierum impudicarum sordidi asseclae."
      Fest.

Lenonum officio fungebantur, conditionesque meretricibus conciliabant.

"Hisce auditis, exercebatur aquariolus iste uxoris suae; ita ira extumuit, ita exarsit furore, ut in foeminam sanctissimam et pudicissimam, praesente filio ejus, digna cubiculo suo diceret."
      Tertull. Apolog. 43.

Vide Dacerium in Festo.

Aquariolos etiam suos habebant et vaga scorta meretriculaeque, qui vilissimis foeminis et in publicum prodeuntibus aquam sine ullo pudore circumferebant. De hoc officio sic Frontinus:

"Martiam (aquam) splendore et rigore gratissimam balneis ac fullonicis, et relatu quoque foedis ministeriis deprehendi servientem."
      Front. de Aquaeductu.

Ab aquariorum et aquariolorum lenocinio, factum est verbum nuptum:

aquaculare: Lenocinari, conciliare. (Lexic. vet.; Turneb. I, XIV, 2.)

Arabia: Celeberrima apud Romanos, unguentis et fruticibus aromaticis.

Urantur pia thura focis; urantur odores

  Quos tener e terra divite mittit Arabs.

      Tibull. II, II, 3 sq.

Non arabo noster rore capillus olet.

      Ovid. epist. Saph. ad Phaon. 76.

Vid. Virg. Georg.; Plaut. passim, etc.

"Vel nunc guttis arabicis obunctus, et pectinis arguti dente tenui discriminatus."
      Apul. Met. I.

araneosus: Neglectus, sordidus, ad similitudinem barathri araneis obsessi. Frequentissima cavillatio apud poetas:

Rugosiorem quum geras stola frontem,

Et aranearum cassibus pares mammas.

      Mart. III, XCIII, 4 sq.

    ...inter atra cujus inguina,

Vagaque pelle, tectus inguinam gelu

Araneosus obsidet fores situs.

      Priap. Carm. LXXXIV, 28 sqq.

arare: Frequentissima rei rusticae vocabulorum ad rem veneream translatio. Sic in Sacris Literis.

"Si non arassetis in vitula mea, etc."
      Jud. XIV, 18.

"Ille opere foris faciendo lassus noctu advenit: Fundum alienum arat, incultum familiarem deserit."
      Plaut. Asin. V, II, 23 sq.

Arentque sulcos molli in arvo venerio.

      Apul. Ἀνεχόμενος, 16.

arbilla: Foeda pinguedo corporis. (Fest.)

arcum tendere: Arrigere.

"Ubi primam sagittam saevi Cupidinis in ima praecordia mea delapsam excepi, arcum meum et ipse vigore tetendi."
      Apul. Met. II.

Astra igitur mea mens arcum dum tendit in illa,

  Ex imo ad summam viva sagitta volat.

      Petron. Epigr. III, ubi de mentula.

ardere, ardescere: Peculiariter de venere.

Nec simili venere ardescunt, nec moribus unis

Conveniunt, nec sunt eadem jucunda per artus.

      Lucret. V, 897.

  Donec non aliam magis

Arsisti, neque erat Lydia post Chloen.

      Horat. Od. III, IX, 5 sq.

Formosum pastor Corydon ardebat Alexim.

      Virg. Eclog. II, 1.

aretalogus: Mere graecum, ἀρεταλογὸς: e familia scurrarum et acroamatum. Genus philosophorum fere cynicorum, qui convivia beatorum frequentabant, saturosque Romanos, disputationibus de virtute et visio oblectabant.

"Nam et ad communionem sermonis tacentes provocabat, et aut acroamata, aut etiam triviales e circo ludios interponebat, ac frequentissime aretalogos."
      Suet. Aug. 74.

    ...bilem aut risum fortasse quibusdam

Moverat et mendax aretalogus.

      Juv. XV, 16 sq.

argumenta viri: Liberi; eo sensu quod pueri patrum virilitatem testantur.

Nullum ergo meritum est, ingrate aut perfide, nullum,

Quod tibi filiolus, vel filia nascitur ex me?

Tollis enim, et libris actorum spargere gaudes

Argumenta viri.

      Juv. IX, 82 sqq.

argutatio lecti: Clangor lecti, concubantium succussibus leviter crepantis, et quasi ingemiscentis. Nam proprio sensu argutatio est tenuis sonus. Sic Virgilius argutam ilicem dicit, et argutum nemus.

Sertisque atque syrio fragrans olivo

Pulvinusque, peraeque et hic et illic,

Attritus, tremulique quassa lecti

Argutatio; inambulatioque.

      Catull. IV, 8 sqq.

Arimphaei: Populi Scythiae, prope Riphaeos montes, insignes moribus pudicis et placidissimis. Detonsos capillos gestabant et mares et foeminae; unde:

"Arimphaeus capillus juxta foeminis virisque in probo existimatur."
      Plin. VI, 13.

Aristides: Poeta milesius, qui scripsit de luxuria deliciisque patriae suae. Unde Libri milesii, quorum Plutarch. in Crass. et Lucian. in Amm. Politian. Miscellan. 16. Vid. MILESIUS SERMO.

Junxit Aristides milesia crimina secum.

      Ovid. Trist. II, 413.

Aristippus: Cyrenaeus, Socratis auditor, qui primus quaestu philosophatus est. Idem est quem Diogenes canem regium appellabat, quod Dionysio adularetur ventris gratia. Dicebat enim lautiorem victum nulli impedimento esse ad bene vivendum. Voluptate sapientiam metiebatur, opposite Stoicis. Quod lepide redarguit Horatius.

Nunc agilis fio, et mersor civilibus undis,

Virtutis vero custos, rigidusque satelles:

Nunc in Aristippi furtim praecepta relabor,

Et mihi res, non me rebus, subjungere conor.

      Hor. Ep. I, I 16 sqq.

Inde Cyrenaici dicebantur azoti et voluptuosi.

arma (-orum): Pro hasta virili.

Et, quamvis duplici correptum ardore juberent,

  Hac Amor, hac Liber, durus uterque deus,

Subjecto leviter positam tentare lacerto,

  Osculaque admota sumere, et arma manu;

Nec tamen ausus eram dominae turbare quietem...

      Propert. I, III, 13 sqq.

"Paratus miles, arma non habui."
      Petron. Sat.

Frequentissime enim Romani militiae vocabula ad venerem transferebant.

Armata Venus: A Lacedaemoniis culta. Quam memorant Lactantius, Pausanias et Quintil. Obsessi a Lacedaemoniis Messenii, deceptis obsessoribus, furtim egressi sunt ad diripiendam Lacedaemonem; sed a Spartanis mulieribus fusi fugatique turbate recesserunt.

Interea, cognitis Messeniorum insidiis, hostem insequentes Lacedaemonii, armatas mulieres obvias invenerunt, quae, quum Messenios esse putarent, ad pugnam corpora sua nudarunt. At illi, uxoribus recognitis, venereum praelium commissere. Cujus ad memoriam congressus, Veneri armatae aedem et simulacrum posuerunt.

Armatam Venerem vidit Lacedaemone Pallas:

  Nunc certemus, ait, judice vel Paride.

Cui Venus: Armatam tu me temeraria temnis,

  Quae, quo te vici, tempore, nuda fui?

      Auson. Epigr. XLI, 1 sqq.

armata virgo: Sacerdotissa, victimas sacrificans.

"Tunc togae laciniam rejiciebat armo, id est humero."
      Fest.

Quod annotandum pictoribus et statuariis.

armillae: Sequiori sexui antiquitus in usu tantum; sed, et mox gliscente luxuria, ad virorum ornamenta traductae sunt. Vid. Plin. XXXIII, 3, et Suet. in Calig.

"Et ne has tantum ostenderet divitias, dextrum nudavit lacertum, armilla aurea cultum, et eboreo circulo lamina splendente connexum."
      Petron. Sat.

arrhae sponsalium: Plerumque monilibus consistebant. Vide Cod. Justin. sub hoc titulo, et verbum SPONSALIA.

arrigere: Adstare pene.

Arrigis ad vetulas, fastidis, Basse, puellas;

  Nec formosa tibi, sed moritura placet.

Hic, rogo, non furor est? non est haec mentula demens?

  Quum possis Hecubam, non potes Andromachen.

      Mart. III, LXXVI, 1 sqq.

Et inquietus inguina arrigat tumor.

      Priap. Carm. LXXXIV, 42.

Virgo virgulam amat, rigens, rigentem;

Mentem explere suam nequit puella;

Arrecta est juveni flagrans cupido.

      Petron. ex Vigiliocentonibus, 29.

arvum: Mulierum pudenda.

Atque in eo est Venus, ut muliebria conserat arva.

      Lucret. IV, 1101.

"Iisdem etiam pudicitiam ejus aggressus est...conciliante gratiam ancilla, ac subinde dicente:

  ...Placitone etiam pugnabis amori?

Nec venit in mentem, quorum consederis arvis?"

      Petron. Sat.

Inter gannitus, et subantis voculas, Carpant papillas, atque amplexus intiment, Arentque sulcos molli in arvo venerio.
      L. Apul. Ἀνεχόμ. 14, sqq.

asiatica luxuria:

"Deinde tunc primum per Cneium Manilium proconsulem de Gallograecis triumphantem, asiatica luxuria Romam, hosti omni pejor, irrepsit. Tunc enim primum, lecti aerati et pretiosa stragula visa perhibentur; tunc, inductae in convivia psalteriae et aliae licentiosae nequitiae."
      Aug. de Civ. Dei. III, 21.

Vid. Tit.-Liv. XXXIX.

asinus: Symbolum salacitatis apud antiquos.

"Et insanivit libidine super concubitum eorum, quorum carnes sunt sicut carnes asinorum."
      Ezech. XXIII, 20.

"Insanivit quondam in concubitu Aegyptiorum, quorum carnes sunt ad similitudinem asinorum, et tam largus seminum fluxus, ut equorum superent difformitatem."
      Hieronym. Hom. I.

    ...contra tamen ille quid adfert?

Negligit, atque alium bipedem sibi quaerit asellum.

      Juv. Sat. IX, 91 sq.

Sic Paullin. Carm. XIII, asinum dicit ad libidines pronum. Eam ob causam Lampsaceni asellum Priapo immolabant. Vid. Lamprid. in Commod. 10.

Illa calens veniet, dorsum dabit iste calenti,

Cogeturque suo suras submittere asello,

Concubitu turpi monstrum paritura biforme.

      Petron. Fragm. de electione conjugii.

asinarum lac: Inter fucos celeberrimum, Poppaeae, ut nemo nescit, quotidiana lotio.

"Mulas habebat aureis funibus subligatas; et quinquaginta asinas quae proxime peperissent, quotidie mulgebat, ut ipsarum lacte lavaretur."
      Xiphilin. in Epitome Dion.

Interea foeda adspectu, ridendaque multo

Pane tumet facies, aut pinguia Poppaeana

Spirat, et hinc miseri viscantur labra mariti.

      Juv. VI, 461 sqq.

asotus (ἄσωτος): Luxu foedisque voluptatibus perditus.

"Noli eni mihi fingere asotos,...qui in mensam vomant, et de conviviis auferantur crudi; postridieque se rursus ingurgitent; qui solem, ut aiunt, nec occidentem unquam viderint, nec orientem; qui consumptis patrimoniis egeant. Nemo nostrum istius generis asotos jucunde putat vivere."
      Cic. de Fin. II.

Inde:

asotia: Nequitia, luxuries.

"Cedere equidem vobis debui, ut in tali asotia atque nequitia artium vinceretis."
      Gell. XIX, 9.

assae: Nutrices, quod assent eis quos nutriunt. (Non. Marc.) Assa voce cantare dicebantur qui canebant sola voce, nullo concinente instrumento musico, (Varr. Cat.) ut solent nutrices.

assilire: Foeminas inire. De brutis tantum dicebatur.

"Nam nisi prius ea marem cognovit, assilientem admissarium calcibus proturbat.
      Columell. I, 6.

astra: In blanditiis.

    ...Spectabam in fronte Coletae

  Sidera quae esse alti mens putat astra poli;

Astra igitur mea mens arcum dum tendit in illa,

  Ex imo ad summum viva sagitta volat.

      Petron. Epigr. III.

atellanae: Comoediae mimicae, sic dictae ab Atella, Oscorum oppido, in quo primum coeptae. Ab ortu joculares ac scurriles, resque serias in risum vertentes, ut apud Gallos quod vocant des parodies.

Sed, gradatim obscenae, in foedissima tandem abierunt. Memorat Suetonius quoddam exodium atellanicum, quo palam et in theatro hircus vetulus repraesentabatur caprarum naturam liguriens. (Vid. Sueton. in Tiber. 45.)

"Atellanae poetam, ob ambigui joci versiculum, media amphitheatri arena cremavit."
      Suet. Caligul. 27.

attalicae conditiones: Luxuriosae. Ab Attalo, Pergami rege, pecunia ditissimo, eodem qui populum romanum haeredem scripsit. Unde proverbium attalicae vestes, attalica supellex.

Nec sit in attalico mors mea nixa toro.

      Propert. II, XIV, 22.

    ...Attalicis conditionibus

Nunquam dimoveas, ut trabe cypria

Myrtoum pavidus nauta secet mare.

      Hor. Od. I, I, 12 sqq.

attaminare: Temerare: gallice violer.

"Omnibus ante juratis viris ne ullam quis attaminet."
      Just. Hist. I, 21.

attingere: Sensu venereo.

Primum igitur virgo quod fertur tradita nobis,

  Falsum est: non illam vir prior attigerat,

Languidior tenera cui pendens sicula beta

  Nunquam se mediam sustulit ad tunicam.

      Catull. LXII, 19 sqq.

attrectare: Femora, mammas manu libidinosa tractare.

"In conviviis exoletos maxime juxta se ponebat, eorumque attrectatione et tactu praecipue gaudebat.
      Lamprid. in Heliogabal.

"Est enim dictum ab illis fore, qui dicerent uxores suas e coena redeuntes, attrectatas esse a Caelio."
      Cic. pro Caelio.

auctorari: De questu corporis.

"Nec a genuina levitate descivit mulier, sed execrando metallo pudicitiam suam auctorata est."
      Apul. Met. IX.

aura genitabilis: Favonius; ventus ab occasu aequinoctiali vernum inchoans. Sic dictus tanquam ferens vitam novam.

Nam simul ac species patefacta est verna diei,

Et reserata viget genitabilis aura Favoni, etc.

      Lucret. I, 10 sq.

aures: De ornamentis aurium. Vid. INAURES.

auriculis prendere: Amasiorum osculi genus, quo mutuo apprehensis auribus se pares collabellabant.

"...sine te prendam auriculis, sine dem savium."
      Plaut. Poenul. I, II, 163.

aurum: Ab omni memoria omnipotens aurum in amore.

In custodes:

Inclusam Danaen turris ahenea

Robustaeque fores, et vigilum canum

Tristes excubiae munierant satis

  Nocturnis ab adulteris;

Si non Acrisium, virginis abditae

Custodem pavidum, Jupiter et Venus

Risissent; fore enim tutum iter et patens

  Converso in pretium deo.

      Hor. Od. III, XVI, 1 sqq.

Et quidem in puellas:

Discite formosas aurum superare puellas.

      Petron. Frag. de electione conjugii, 9.

Auri captandi peritissimae praesertim meretrices.

    ...invenit artem

  Foemina, qua cupidi carpat amantis opes.

Institor ad dominam veniet discinctus emacem,

  Expediet merces teque sedente suas.

Quas illa, inspicias, sapere ut videare rogabit;

  Oscula deinde dabit; deinde rogabit, emas.

Quid? quasi natali quum poscit munera libo,

  Et, quoties opus est, nascitur ipsa sibi?

Multa rogant utenda dari; data reddere nolunt.

......

......

Non mihi, sacrilegas meretricum ut prosequar artes,

  Cum totidem linguis, sint satis ora decem.

  —Ovid. Art. Am. I, 420.

"Aut aurum periit (inauris), aut conscissa pallula est, Aut empta ancilla, etc."
      Plaut. Trucul. I, I, 32 sq.

Nota refert meretricis acumina, saepe catellam,

Saepe periscelidem raptam sibi flentis; uti mox

Nulla fides damnis, verisque doloribus adsit.

      Hor. Ep. I, XVII, 55 sqq.

aurum in genis: Inaures aureae.

"Aurum in genis et in tunicis, ibi inflexum, hic intextum, matronam profecto confitebatur."
      Apul. Met. I.

auspicium: Nullae nuptiae, praesertim legitimae, sine auspicio.

"...nedum consulem designatum, cum uxore principis, praedicta die, adhibitis, qui obsignarent, velut suscipiendorum liberorum caussa, convenisse; atque illam audisse auspicum verba, subiisse, sacrificasse apud deos."
      Tacit. Annal. XI, XXVII.

  ...Tyriusque palam genialis in hortis

Sternitur, et ritu decies centena dabuntur

Antiquo: veniet cum signatoribus auspex.

      Juv. Sat. X, 334 sqq.

automata (αὐτόματα): Motus puellae crissantis, annominatione machinarum, quae sponte moveri videntur.

"Itaque ego quoque, ne desidia consuetudinem perderem, dum frater sororis suae automata per clostellum miratur, accessi, tentaturus an pateretur injuriam."
      Petron. Sat.

avere: Ardenter cupere. (Cic., Horat.)

avere virum: Virum venari.

"Satis scitum filum mulieris; virum hercle avet."
      Plaut. Merc. IV, IV, 15.

Vid. Gronov. in Plaut.

aversus jacere: Concubanti tergum vertere, ut accidit tardis aut neglegentibus maritis.

Est pretium curae penitus cognoscere,toto

Quid faciant agitentque die. Si nocte maritus

Aversus jacuit, periit libraria; ponunt

Cosmetae tunicas... etc.

      Juv. VI, 474 sqq.

Hic arguit Juvenalis mulierum morositatem post noctem viduam.

aversa Venus: Paedicatio, cujus duo genera, in foeminas et in mares.

Primum genus a voluptate naturali fere quasi non immutatum, si pathicis creditur, quum mulieres sint, et totae, et qualibet parte cunnus.

Incurvabat Hylam posito Tirynthius arcu:

  Tu Megaram credis non habuisse nates?

Torquebat Phoebum Daphne fugitiva; sed illas

  Oebalius flammas jussit abire puer.

Briseis multum quamvis aversa jaceret,

  Aeacidae propior levis amicus erat.

Parce tuis igitur dare mascula nomina rebus,

  Teque puta cunnos, uxor, habere duos.

      Mart. X, XLIV, 5 sqq.

Frequens enim erat a maritis posterae veneris usus in uxores.

"Novimus istam maritorum abstinentiam qui, etiam si virginibus timidis remisere noctem, vicinis tamen locis ludunt."
      Senec. Controv. I, II.

Sic etiam, purioribus nuptiis, saepe primum sponsus nuptae aversam virginitatem delibabat.

Paedicare semel cupido dabit illa marito,

  Dum metuit teli vulnera prima novi.

Saepius hoc fieri nutrix materque vetabunt,

  Et dicent: Uxor, non puer, ista tibi est

Heu! quantos aestus, quatnos patiere labores,

  Si fuerit cunnus res peregrina tibi!

Ergo Suburranae tironem trade magistrae.

  Illa virum faciet; non bene virgo docet.

Mart. XI, LXXIX, 5 sqq.

Alterum vero genus in pueros: cum spondis puerisque certe licita paedicatio, sed viris innuptis tantum.

Diceris male te a tuis

Unguentate glabris marite

Abstinere: sed abstine.

......

Scimus haec tibi quae licent

Sola cognita; sed marito

Ista non eadem licent.

      Catull. LVI, 141 sqq.

Nulla enim lege prohibebatur puerorum amor, ante legem Scantiniam, eamdem quae postea Julia nuncupata est.

Masculam venerem primus edocuisse fertur Orpheus.

Ille etiam Thracum populis fuit auctor, amorem

In teneros transferre mares.

      Ovid. Met. X, 83 sq.

Idcirco erant pervigilia orphica, quae memorant Herodotus et Cic. de Natura Deorum, lib. 3.

Quum paedicationem significare vellent Aegyptii, geminas pingebant perdices masculas, sese invicem ineuntes. (Interpret. in Priap. Carm. XXVII, ex musaeo Simonis abbes.) Ejusdem foeditatis hoc signum erat apud Romanos: digitum medium arrigebant, alteris flexis; qua forma manus Priapi specimen praebebat coleis muniti. Sic hodie, et praesimili modo, Hispani, nec-non Gallo-provinciales inter medium digitum et indicem rectum pollicem inserunt, contractis vero reliquis digitis.

"Nec unquam verbis pepercit infamiam, quum digitis infamiam ostentaret."
      Lamprid. in Heliogabal.

"Osculandam manum offerre, formatam commotamque in obscenum modum."
      Sueton. in Calig. 56.

Erant autem lupanaria puerorum, patientiumque exoletorum. (Vid. Cod. Theodos. IX, VII, 6.)

Ut internosci possint, tunicas gestabant meritorii, sed cum manicis, more mulierum. Inde:

"Manuleatam tunicam habere hominem decet."
      Plaut. Pseudol. II, IV; 48.

Praeduris et exoletis pusionibus inguina levabantur.

"Ferebant in Hispania Icelum e veteribus concubinis, non modo arctissimis osculis palam exceptum, sed, ut sine mora velleretur, oratum, atque seductum."
      Suet. in Galb. 22.

Obscenissima connexi catena in lupanariis faciebant et patiebantur catamiti, ut ait Senec. Quaest. nat. in extremo libro.

Tres uno in lectu; stuprum duo perpetiuntur;

  Et duo committunt: quatuor esse reor.

Falleris; extremis da singula crimina, et illum

  Bis numeres medium qui facit et patitur.

      Auson. de Trib. Incest. Epigr. CXIX, 1 sqq.

avus, atavus, etc.: Inter parentes enumerant jurisconsulti romani avum, proavum, atavum et tritavum. Inter vero liberos, filium, nepotem, pronepotem, abnepotem, adnepotem et trinepotem. Caeteri quidem omnes qui supra tritavum, generali nomine, majores nuncupantur; dum minores, qui infra trinepotem.

"Avi et atavi nostri, quum allium et cepe eorum verba olerent, tamen optime animati erant."
      Varr. apud Non. Marc.

BABYLON

Babylon: Urbs Chaldaeae caput, totiusque Assyriae princeps, a Nimbrothe aut Nimbroto condita (Sacr. Litt. et Beros. I, 3), a Semiramide vero restaurata, coctilique muro circummunita.

Priori illi Semiramidi, circa corporis cultum occupatae, quum defectio Babylonis nunciata esset, soluta adhuc altera parte capillorum protinus ad pugnam accurrit, nec prius comam in ordinem redegisse dicta est quam urbem recepisset. Vid. Val. Max. IX, 2.

Luxuriae mater fuit Babylon, inde per totum orbem diffusae. Ex publica auctoritate, uxores emebantur, quod hodie apud Musulmanos servatur. (Polydor. Virg. de Rerum invent. IV, 4).

Mos et erat foeminas, tum nuptas, tum virgines, ex oraculo quodam, commisceri, die festo Veneris, cum hospitibus et quibuscumque adventitiis. A fano quisque suam abducebat, data pecunia, quae post stuprum deae offerebatur. (Cael. Rhod. VIII, 21.)

Nec minus inclyta Babylon vestium luxu, mollitiaque suppellectilium. Inde:

Babylonicus calix: Cupa voluptatum, metaphora ethnicis et christianis concionatoribus usitatissima.

"Calix aureus Babylon in manu domni inebrians omnem terram."
      Jerem. LI, 7.

"Calix Babylonicus aureus, vice adagii, usurpatur a Hieronymo. «‏Multa, inquit, de perfectione dicuntur, ut qui volumen philosophi nesciunt, sub martyris nomine bibant de aureo calice Babylonis.» Meminit elegantissime item Ambrosius quodam loco: ‏Ille, inquit, apud me primus qui omnium perditissimus; ille meus est qui suus non est; ille mihi gratior qui sibi nequitior; calix babylonicus aureus in manu mea inebrians omnem terram...»"
      Cael. Rhod. VIII, 21.

Babylonici numeri: Species sortis aut divinationis, Romae puellis in magnam fidem. A Cicerone Chaldaei et Assyrii dicti.

"Caldaei (numeri) non ex artis, sed ex gentis vocabulo nominati, diuturna observatione siderum putantur effecisse, ut praedici posset quid cuique eventurum, et quo quisque fato natus esset."
      Cic. Divinat. I, initio.

Sic Horatius ad Leuconoen meretricem:

Tu ne quaesieris scire, nefas, quem mihi, quem tibi,

Finem dî dederint, Leuconoë nec babylonicos

Tentaris numeros, etc.

      Hor. Od. I, II, 1 sqq.

Babylonicae vestes: In deliciis foeminarum et mollium.

"Colores diversos picturae intexere Babylon maxime celebravit, et nomen ejus imposuit."
      Plin. VIII, 48.

Non ego praetulerim babylonica picta superbe

  Texta, Semiramia quae variantur acu.

      Mart. VIII, XXVIII, 17 sq.

Haec tibi Memphitis tellus dat munera: victa est

  Pectine niliaco jam Babylonis acus.

      Mart. XIV, CXLVIII, 1 sq.

bacario: Servulus qui lupanaribus aquam ministrabat, ad usum scortorum. Vid. ABLUERE. Idem est ac aquariolus (Gloss. vet. et interpret. ad Plaut. Poenul. I, II, 14.) Graece πορνοδιάχονος. A baca, specia vasis aquarii. Vid. Gloss. Isidor.

baccae: Pro margaritis, a similitudine baccarum, quae proprie sunt fructus minuti et orbiculati arbusculorum racemiferorum, ut myrti, sambuci, juniperi, etc.

Hae baccam conchae rasisse, et stringere venas

Ferventis massae crudo de pulvere jussit.

      Pers. II, 66 sq.

Filius Aesopi detractam ex aure Metellae,

Scilicet ut decies solidum exsorberet, aceto

Diluit insignem baccam.

      Hor. Sat. II, III, 329 sqq.

Sub Augusto excudebantur solidi aurei ad numerum quadraginta quinque in libra: quisque ergo solidus pollebat, pondere gallico, 1 gros 68 grains, pretioque nostri temporis, 19 fr. 30 c.

Sed rationariis romanis quotiescumque summa per adverbium scripta est, cententuplicato intelligenda est. Sic sexagies sestertium pro 6,000 sesteriis.

Baccae ergo Metellae pretium erat mille solidorum, et monetae nostrae, 19,300 fr.

Nec sit marita, quae rotundioribus

Onusta baccis ambulet.

      Hor. Epod. VIII, 13 sq.

Baccas enim gestare, foeminarum gloria erat, digitis et auribus, saepeque binas aut ternas. Vid. ELENCHUS et INAURES.

Quo margarita cara tribacca Indica?

An ut matrona ornata phaleris pelagiis

Tollat pedes indomita in strato extraneo?

      Petron. Sat.

Viris etiam usurpabantur baccarum uniones: quod patet ex Lampridio.

"Gemmarum quod fuit vendidit, et aurum in aerarium contulit, dicens gemmas viri usui non esse; matronas autem regias contentas esse debere uno reticulo, atque inauribus et baccato monili, et corona cum qua sacrificium facerent, et unico pallio auro sparso, et cyclade quae sex unciis auri plus non haberet."
      Lamprid. in Alex.

Quanto plura hodie possident, quanto impudentius ostendunt meretriculae nostrae!

baccatus: Baccis ornatus.

  ...colloque monile

Baccatum.

      Virg. Aeneid. I, 658 sq.

    ...baccatum induta monile.

      Sil. Ital. VIII, 134.

baccha: (Singulari numero.) Mulier insaniens.

"Bacchae bacchanti si velis adversarier, ex insana insaniorem facies."
      Plaut. Amph. II, II, 71.

bacchanal: Proprie locus quo Bacchi sacra celebrabantur: saepe pro ganeo et lupanare.

"Quî, amabo? Quia, Bacchis, Bacchas metuo et Bacchanal tuum."
      Plaut. Bacch. I, I, 19.

Bacchanalia: Bacchi festa, quibus cum ululatu et rumore promiscua stupra, inter vina et epulas, noctu agebantur, patientibus non tantum foeminis, sed et pueris tenerulis.

"Initia erant (bacchanalium) quae primo paucis tradita sunt; deinde vulgari coepta per viros mulieresque: additae voluptates religioni vini et epularum, quo plurium animi illicerentur. Quum vinum animos et nox, et misti foeminis mares, aetatis tenerae majoribus, discrimen omne pudoris exstinxissent... nec unum genus noxae; stupra commiscua ingenuorum foeminarumque erant."
      Tit. Liv. XXXIX, 8.

"Bacchanalia sacra, vel potius sacrilegia, sunt instituta, de quorum rabiosa turpitudine post tam multos annos sic senatus erubuit, ut in urbe Roma esse prohiberet."
      Aug. de Civ. Dei. XVIII, 13.

Foemineae voces, et mota insania vino,

Obscenique greges, et inania tympana vincant?

      Ovid. Met. III, 536 sq.

Inde:

Bacchanalia vivere: Perdite vivere.

...quoties aliquid de moribus audent

Qui Curios simulant, et Bacchanalia vivunt.

      Juv. II, 2 sq.

bacciballum: In blanditiis; quasi diceres bella bacca. Gallice mon bijou.

"Noveratis Melissam Taurentiam, pulcherrimum bacciballum."
      Petron. Frag. de Coena Trimalchionis.

bactriasmus: Saltatio lascivi generis, lumbis tremulis et molliter fluctuantibus. (Bulenger. de Theatr. I, 51.)

badas: Pro cinaedo. Mere graecum βάδας, a Latinis usurpatum. Vid. Cael. Rhodig. XV, 17.

badizare: Βαδίζειν. Proprie de molli incessu equi tolutatorii, a Plauto ad motus venereos translatum. Notatur enim a Palmerio genus quoddam libidinis quod equus nominabatur.

"Si verum quidem est decorum, herum vehere servum, inscende... Inscende actutum.—ego fecero; hem! quid istuc est? ut tu incedis! Demam hercle jam de ordeo, tolutim ni badizas."
      Plaut. Asin. III, III, 111 sq.

bagoas: Βαγωας. Lingua persica spado. (Plin. XIII, IV, 9.) Latinis eodem sensu usurpatum. (Quinctil. V, XII, 21.) Orsines, nobilissimus satrapes, quum Alexandrum et amicos ejus muneribus cumulasset, Bagoae regis, nil quicquam honoris detulit. Admonitus a quibusdam quam Alexandro cordi esset, respondet se amicos regis colere, non scorta. Vid. Suid. et Curt. X, I, 26.

Quem penes est dominam servandi cura, Bagoe.

      Ovid. Am. II, II, 1.

Baiae (-arum): Civitas Campaniae, secus mare sita; sic nominata a Baio, Ulyssis socio, illic sepulto. Hujus agro sunt aquae libidinibus famosissimae. Baianas balneas insectatur Seneca, Epist. moral. I, 7, tanquam diversorium omnium nequitiarum.

"Si quae non nupta mulier domum suam patefecerit omni cupiditati; si hoc in urbe, si in hortis, si in Baiarum illa celebritate faceret..."
      Cic. pro Cael. 49.

Casta, nec antiquis cedens Laevina Sabinis,

  Et quamvis tetrico tristior ipsa viro;

Dum modo Lucrino, modo se permittit Averno,

  Et dum Baianis saepe fovetur aquis;

Incidit in flammas, juvenemque secuta, relicto

  Conjuge, Penelope venit, abit Helene.

      Mart. I, LXIII, 1 sqq.

Tu modo quam primum corruptas desere Baias;

  Multis ista dabunt litora dissidium,

Litora quae fuerant castis inimica puellis.

  Ah! pereant Baiae crimen amoris aquae!

      Propert. I, II, 27 sqq.

balanus: Βάλανος. Glans arboris arabici, cujus oleum in unguentis laudatur a Plinio, XII, 21; XIII, 1, sub nomine myro-balani.

Tyrrhena regum progenies, tibi

Non ante verso lene merum cado

Cum flore, Mecaenas, rosarum, et

  Pressa tuis balanus capillis

Jamdudum apud me est.

      Hor. Od. III, XXIX, 1 sqq.

Balanus in deliciis mollium et cinaedorum. Unde Persius:

Tu quum maxillis balanatum gausape pectas

Inguinibus quare detonsus gurgulio exstat?

      Pers. IV, 37 sq.

Oleo balanino ungebantur infantes post balneum frigidum, tanquam remedio.

balanus: Pessarium, id est, veretrum lanae carminatae, quod vulvae ad medicamentum intromittitur. Sed infimae latinitatis; nam id genus remedii Celsus notare volens, vocabulo latino nominare non potuit.

balneae: In deliciis populi romani, tanquam coetus garrulorum et famigeratorum, necnon loci foedissimae libidinis. Plebeculae aperiebantur minimo pretio; quandoque, impendio nullo ex munificentia procerum.

"Balneum quo usus fuisset, sine mercede exhibuit."
      Jul. Capitolin. in Anton. Pio.

Balneis publicis quadrante lavabantur tenuiores. (Senec. Ep. 87.)

Sportula nulla datur; gratis conviva recumbis.

  Dic mihi, quid Romae, Gargiliane, facis?

Unde tibi togula est, et fuscae pensio cellae?

  Unde datur quadrans?

      Mart. III, XXX, 1 sqq.

Ne longum faciam, dum tu quadrante lavatum

Rex ibis, neque te quisquam stipator, ineptum

Praeter Crispinum, sectabitur...

      Hor. Sat. I, III, 137 sqq.

Quadrans vero monetae gallicae: = 0 fr. 31 c.

Gratis lavabantur pueri nondum quadrimi.

Atque una transire vadum tot millia cymba,

Nec pueri credunt, nisi qui nondam aere lavantur.

      Juv. II, 151 sq.

Quadruplices balnearum species, unde totidem cellae ad singulos usus; 1° frigidariae; 2° tepidariae; 3° caldariae; 4° sudatoriae vaporibus siccis. Vide Laudent. Joubert de Balneis antiquorum; et Martial. de Etrusci thermis, lib. VI, epigr. XLII.

Primo obscura balnea propter verecundiam, nec non servandum calorem. Tale Scipionis balneolum Linterni apud Senecam, Epist. 87.

    ...in medio qui

Scripta foro recitent, sunt multi; quique lavantes;

Suave locus voci resonat conclusus.

      Hor. Sat. I, IV, 74 sqq.

Redde Lupi nobis tenebrosaque balnea Grylli.

      Mart. I, LX, 3.

Sed paulo post omisso pudore, abundantia luminis elucebant.

"In hoc balneo Scipionis, minimae sunt rimae, magis quam fenestrae, ut sine injuria lumen admitterent. Sed nunc, blattaria vocant balnea, si non ita aperta sunt ut totius diei solem fenestris amplissimis recipiant; nisi, et lavantur simul et colorantur; nisi ex solio agros et maria prospiciunt."
      Senec. Epod. 87.

"Intra conclave succensum solidus dies; et haec abundantia lucis inclusae, et verecundos quosque compellat aliquid se plus putare quam nudos."
      Sidonius Apollinaris, lib. II, ep. II.

Priscorum balneae ex ligno, aut opere caementitio; sed, crescente luxu, undique marmoratae summo nitore praeluxerunt.

Illic Taygeti virent metalla,

Et certant vario decore saxa,

Quae Phryx, et Libys altius cecidit.

Siccos pinguis onyx anhelat aestus,

Et flamma tenui calent Ophitae.

      Mart. VI, XLII, 11 sq.

"Foeminae lavantur, et, nisi argentea, solia fastidiunt... videret haec Fabricius, et stratas argento balineas, ita ut vestigio locus non sit cum viris lavantium."
      Plin. XXX, 54.

Balnea inter lupanaria primaria. Ad horam nonam patebant, eamdem qua lustra et tabernae. Prohibuit Hadrianus ante octavam. (Cael. Spart. in Hadrian.)

Mixtim lavabant et viri et foeminae. Vid. Plin. loco supra citato. Lavacra, pro sexu, separavit Hadrianus.

In balneis vagabant meretrices.

"Tales, ubi comitantibus singulos quadraginta ministris, tholos introierint balnearum, ubi, ubi sunt, minaciter clamantes, si apparuisse subito ignotam compererint meretricem, aut oppidanae quondam prostibulum plebis, vel meritorii corporis veterem lupam, certatim concurrunt; palpantesque advenam deformitate magna blanditiarum ita extollunt, ut Semiramin Parthi, etc."
      Ammian. Marcellin. XXVIII.

"Omnes de circo, de theatro, de stadio, de omnibus locis et balneis, meretrices collegit in aedes publicas, et apud eas concionem habuit, etc."
      Lamprid. in Heliogabal.

Quum te lucerna balneator exstincta

Admittat inter bustuarias moechas.

      Mart. III, XCIII, 14 sq.

Inde balneae furtis venereis aptissimae.

Quum custode foris tunicam servante puellae,

  Celent furtivos balnea tuta jocos.

      Ovid. Art. Amat. 639 sq.

Omnia foemineis quare dilecta catervis

  Balnea devitat Blattara? ne futuat.

      Mart. XI, XLVIII, 1 sq.

Modus lavandi in balneis: e vaporibus siccis aut aqua calida, ad frigidam ibant Romani.

Ritus si placeant tibi Laconum,

Contentus potes arido vapore,

Cruda Virgine, Marciave mergi.

      Mart. VI, XLII, 16 sqq.

Vid. Petron. infra. et Senec. Epist. 84.

Post lotionem, se oleo perfundebant, quandoque unguentis; quo facto, corpus linteis aut palliis lana confectis tergebatur.

"Ac simul e promptuario, oleum unctui, et lintea tersui, et caetera huic eidem usui, profer ocyter, et hospitem meum produc ad proximas balneas."
      Apul. Met. I.

"Itaque intravimus balneum, et sudore calefacti, momento temporis ad frigidam eximus. Jam Trimalchio unguento perfusus tergebatur, non linteis, sed palliis ex mollissima lana factis."
      Petron. Sat.

Balneis et etiam coenae et comessationes.

"Nepotinis sumptibus omnium prodigorum ingenia superavit; commentus novum balnearum usum, portentosissima genera ciborum atque coenarum: ut calidis frigidisque unguentis lavaretur."
      Suet. in Calig. 37.

Qui coenam dabant, balneum quoque praebebant, et si non illis privatum domi erat, ad publicum convivas mittebant, jam ante de mercede securos.[TR1]

"Tene asymbolum venire! unctum atque lautum e balneis, Otiosum ab animo quum ille et cura et sumtu obsumitur."
      Terent. in Phormoion. II, II, 25 sq.

Inde:

balneares: Instrumenta balneorum, ut strigiles, ampullae, oleum, lintei ad abstergendum corpus, etc.

"Haec adhuc me loquente, manu firmiter injecta Milo, jussis balnearibus adsequi, produxit ad lavacrum proximum."
      Apul. Met. III.

baptae: Sacerdotes Cotyttus, deae impudicitiae, cui nocturna sacra peragebant, saltationibus, omni voluptatum generi indulgentes. Dicti Baptae a graeco βάπτειν, quod, qui sacris Cotyttus intitiabantur, aqua calida tingerentur. Vid. COTYTTO.

In Baptas comoediam scripsit Eupolis, quam illorum nomine appellavit, et in qua libidines eorum promulgavit; qua de re accensi, opus et auctorem in mare submerserunt. Vid. Suid. et Politian. Miscellan. cap. X.

Talia secreta coluerunt orgia taeda

Cecropiam soliti Baptae lassare Cotytto.

      Juv. II, 91 sq.

Hinc baptae pro mollibus et impudicis.

barathrum: Nomen commune apud Graecos, pro quovis loco cavo et profundo; ab Horatio translatum ad stomachum helluonis; a Martiale usurpatum pro locis muliebribus:

Quid cum foemineo tibi, Baetice Galle, barathro?

  Haec debet medios lambere lingua viros.

      Mart. III, LXXXI, 1 sq.

barba: Primitias barbae deponebant juvenes, magna cum celebritate conviviorum et ludorum, in solemne indicium adeptae virilitatis.

Lux tibi post Idus numeratur tertia Maias,

......

Libat florentes haec tibi prima genas.

      Mart. III, VI, 1 et 4.

barbatuli: Juvenes molles et lascivi, sic irrisione dicti, quod primam diu lanuginem servabant, ut delicatiores viderentur.

"Concursabant barbatuli juvenes, totus ille grex Catilinae."
      Cic. ad Att. I, XIII.

basiare: De quacumque venere dictum, et voluptate etiam spurcissima.

Aut quam sidera multa, quum tacet nox,

Furtivos hominum vident amores,

Tam te basia multa basiare

Vesano satis et super Catullo est.

      Catull. VII, 7 sqq.

"Hilarior post hanc pollicitationem facta, mulier basiavit me spissius, et ex lacrymis in risum mota, descendentes ab aure capillos meos dentata manu duxit."
      Petron. Sat.

Fartus papyro dum tibi torus crescit,

Flentes superbus basiabit eunuchos.

      Mart. VIII, XLIV, 14 sq.

Quem quum fenestra vidit a Suburana

Obscena nudum lena, fornicem cludit,

Mediumque mavult basiare, quam summum.

      Mart. XI, LXII, 3 sq .

basium: Veneris praeludium. Vid. OSCULUM, COLUMBARE, COLLUM APPLICARE. Proprie ad os refertur; sed, ut surpa vidimus, dicebatur de cujuscunque corporis partis osculatione.

"Ultimo cinaedus supervenit... extortis nos clunibus cecidit, modo basiis olidissimis inquinavit."
      Petron. Sat.

basium nuptiale: Basiatio casta et ore obstricto, ut publice inter sponsum et sponsam; ex more enim romano, matrimonium titulus dignitatis erat, non voluptatis.

Et aestuantem basiant, et algentem,

Et nuptiale basium reservantem.

      Mart. XI, XCIX, 1 sq.

basium mutum: Frigidum; quo nec linguae vibrant, nec labia conferruminantur.

Ne sint basia muta, nec maligna;

Nec clusis aditum neget labellis.

      Mart. XII, LV, 9 sq.

basium—posci-nummium—negoti-nummium: Quaestus causa datum, more meretricum.

"Tunc exosculata pressule, non qualia in lupanari solent basia jactari, posci-nummia, vel adventorum negoti-nummia."
      Apul. Met. X in fine.

Inde et simili compositione:

basiballum, basibolum: Scortillum. (Petron. Sat.) Bolus enim idem est ac praeda.

Bassus: Poeta eroticus, Propertii coaevus.

Quid, mihi tam multas laudando, Basse, puellas

  Mutatum domina cogis abire mea?

      Propert. I, IV, 1 sq.

Bassi et meminit Ovidius. Vid. Voss. Tract. de poet. latin. legitim.

batuere: Percutere. Ad obscena translatum, et tunc a βάτειν, inire.

"Et quidem jam, etiam non obscena verba pro obscenis sunt. Batuit, inquit, impudenter; depsit, multo impudentius."
      Cic. Ep. IX, XXII.

"...Quî, quaeso potius quam sculponeas Quibus batuatur tibi os, senex nequissime?"
      Plaut. Casin. II, VIII, 59.

bellum: De militia venerea; nam frequentissima dilogia verba rei castrensis ad venerem convertebantur. Sic Horatius:

Vixi puellis nuper idoneus,

Et militavi non sine gloria:

Nunc arma, defunctumque bello

Barbiton hic paries habebit.

      Hor. Od. III, XXVI, 1, sqq.

Tum victor madido prosilias toro,

Nocturni referens vulnera praelii.

      Claud. in nupt. Honor. et Mariae, 126 sq.

bellus: Proprie venustus, elegans; sed saepe in malam partem. Sic:

bellus: Obsequiosus; qui alterius libidini favet; conciliator benevolus. Gallice un complaisant.

Gallus habet fratres, quorum est lepidissima conjux

  Alterius, lepidus filius alterius.

Gallus homo est bellus: nam dulces jungit amores,

  Cum puero ut bello bella puella cubet.

      Catull. LXXXIII, 1 sqq.

bellus: Pro molli et effoeminato. Gallice un petit-maître. Putidum genus, sic a Martiale adumbratum.

Bellus homo est, flexos qui digerit ordine crines:

  Balsama qui semper, cinnama semper olet;

Cantica qui Nili, quid Gaditana susurrat;

  Qui movet in varios brachia vulsa modos;

Inter foemineas tota qui luce cathedras

  Desidet, atque aliqua semper in aure sonat;

Qui legit hinc illinc missas, recipitque tabellas;

  Pallia vicini qui refugit cubiti;

Qui scit quam quis amet; qui per convivia currit;

  Hirpini veteres qui bene novit avos:

Quid narras? hoc est, hoc est homo, Cotile, bellus?

  Res praetricosa est, Cotile, bellus homo.

      Mart. III, LXIII 3 sqq.

bellatulus: Vox blandientis: nam infantilibus verbis gaudent amores.

"Cubitum ergo ire volt.—Quin imus ergo?—Bella bellatula."
      Plaut. Casin. IV, IV, 27 sq.

Gallice mon petit mignon.

bene vivere: In deliciis.

"Vixit, dum vixit, bene."
      Terent. Hecyr. III, V, 11.

Conjuges, bene vivite, et

Munere assiduo valentem

Exercete juventam.

      Catull. LVI, 233 sqq.

Berecynthia: Cognomen Cybeles, a Berecynthio, monte Phrygiae, ubi templum matris divûm frequentissimum.

Ipsam deûm fertur genitrix Berecynthia...

      Virg. Aeneid. IX, 82.

Romae celebrabantur festa Berecynthiae sexto kal. aprilis, cum magno strepitu (Hor. Od. I, XVIII, 13; Lucret. II, 598 sqq.), nec non libidinibus, famosaque infamia.

"Berecynthiae, matri omnium deorum, ante cujus lecticam...talia per publicum cantitabantur a nequissimis scenicis, qualia, non dico matri deorum, vel quorumlibet honestorum virorum, nec matrem ipsorum scenicorum deceret audire."
      Aug. de Civ. Dei, II, 4.

Vid. Catull. LVIII, de Aty.

beta: Olus vile et plebeium, foliis lentis et pendentibus; unde de pene flaccido.

Primum igitur virgo quod fertur tradita nobis,

  Falsum est: non illam vir prior attigerat,

Languidior tenera cui pendens sicula beta,

  Numquam se mediam sustulit ad tunicam.

      Catull. LXII, 19 sqq.

Hoc etymo:

betisare: Mentula languescere (Suet. in Aug. 87.)

betalis: (Petron. Sat.) Eodem sensu.

bibere: Mentio saepe fiebat amicarum in compotationibus. Nominum earum numeratis literis, tot cyathos hauriebant. De hoc baccheo more fuse et aperte Horatius, Od. III, XIX.

Naevia sex calathis, septem Justina bibatur;

  Quinque Lycas, Lyde quatuor, Ida tribus.

Omnis ab infuso numeretur amica Falerno;

  Et quia nulla venit, tu mihi, Somne, veni.

      Mart. I, LXXII, 1 sqq.

bibere: Ad venerem translatum.

"Bibe aquam de cisterna tua, et fluenta putei tui."
      Salom. Proverb. V, 15.

Id est, utere uxore tua.

"Ascyltos, jam deficiente fabularum contextu: quid ergo? inquit, non sum dignus qui bibam? Ancilla risu meo prodita complosit manus, et apposui quidem, inquit, adolescens: solus tantum medicamentum ebibisti? Itane est, inquit Quartilla, quidquid satyrii fuit, Eucolpius ebibit?"
      Petron. Sat.

Dum crebros ictus combibente lumine,

Trepida in decursu venere, et anima fessula,

Ejaculent tepidum rorem niveis lacticibus.

      Apul. Ἀνεχόμ. 18 sqq.

bibiote: Voluptates insequens: mere graecum.

"Homini non recta, sed voluptaria quaerenti, nonne bibioti?"
      Cic. ad Attic.

bicors: Fallax.

"Virgo bicors."
      Commodian. in Tacit. II

bilingui, bilingues: Verbum nuptum; quorum mutuis basiis linguae in promiscuum vibrant. Vid. COLUMBARE.

"...ubi labra ad labella adjungit, Ubi alter alterum bilingui manifesto Inter se prehendunt, etc."
      Plaut. Pseud. V, I, 14 sqq.

billis: Semen humanum humi profusum (Fest.); ad Hebraea lingua deductum. Solitariae enim thalassiones usitatissimae apud Judaeos.

bimaritus: Duarum mulierum simul maritus contra leges.

"Bimaritum appellat, ut verba etiam fingas, non solum crimina?"
      Cic. pro Planc. XXX, 12.

Vid. Hieronym. in Ruffin. I, in fine.

bini esse: De concubitu venereo. Verbum nuptum.

"Quum loquimur terni, nihil flagitii dicimus: at quum bini, obscenum est."
      Cic. Epist. IX, XXII.

bipinna: Mentula minuscula; quae tubos duarum pennarum crassitudine non superat.

Drauci Nata sui vocat bipinnam,

Collatus cui Gallus est Priapus.

      Mart. XI, LXXIII, 1 sq.

Vid. Turneb. Adversat. VIII, 4; ubi de codicibus quibus legitur: pipinna.

bis cincta: Virgo pertinacis pudicitiae; a notissimo veterum more, quo novae nuptae maritus zonam solvebat. Vid. ZONA.

  Nec cruciare animum, nec satiare volo;

Nec bis cincta Diana placet, nec nuda Cythere;

  Illa voluptatis nil habet, haec nimium.

      Auson. Epigr. XXXIX, 4 sqq.

bivira: Iterum nupta, sed soluto primo conjugio. (Fest.) Secunda conjux (Papias). Multi-nuba quotacunque vice. (Hieronym.)

"Biviras quas usus viduas appellat. Varr. Lege Menia: Ad biviram venio, quum vellem ostendere quid vellem, Metamellos inconstantiae filius me reprehendit."
      Non. Marc. de Honestis dictis.

blandiri: Proprie ad tactum pertinet; unde saepe et de tractatione venerea, et quibuscunque voluptatis antecoeniis. Eodem sensu Galli dicunt caresser.

"Remotum ab arbitris cubile conquaerit; atque, etiam ipsos paranymphos, et quoscumque ingredi quaelibet necessitas permiserat, ante mittit foras quam vel blandiri conjux conjugi incipiat."
      Aug. de Civ. Dei, XIV, 28.

blapsigonia: Mere garecum, a βλάπτο, noceo, et γόνος, foetus: partus laesio.

"Quum flavos non explent, cleron vocant. Idem blapsigoniam, si foetum non peragant."
      Plin. de Morbis Apium, II, 19.

blatteratus: Effututus, quasi blattis erosus.

"Quae et si possint ab his utiliter blatterata, ob mercedem et auctoramenta impudentiae deprehensa haberi."
      Apul. in Apolog.

blax: Mollis, lascivus, delicatus. (Fest.)

bliteae, blitidae: Foeminae infimae plebis, a blito, olere vili et sine sapore.

"Viles, abjectas fatuasque mulieres vocabant blitidas."
      Suid.

"Blitea et lutea est meretrix, nisi quae sapit in vino ad rem suam."
      Plaut. Trucul. IV, IV, 1.

"Bipedem, bliteam, belluam."
      Laberius.

Vid. Non. Marcell.

Quibusdam blitea pro meretrice, ab ornamento quodam calceorum meretricibus usurpato. Vid. Plaut. Commentatores.

Blitum iners videtur ac sine sapore aut acrimonia ulla; unde convicium foeminis apud Menandrum. (Plin. XX, 22.)

bonus: Pro formoso.

Verum a te metuo, tuoque pene

Infesto pueris bonis malisque.

      Catull. XV, 9 sq.

Id est, venustis et invenustis.

"Ut, ni vis boni In ipsa inesset forma, haec formam exstinguerent."
      Terent. Phorm. I, II, 58.

Vid. iterum[TR2] Catull. XXXVII, 9.

bonus: Qui uxoris suae libidinibus aut suorum inservit. Gallice un mari complaisant.

Gellius est tenuis: quidni? cui tam bona mater,

  Tamque valens vivat, tamque venusta soror,

Tamque bonus patruus, tamque omnia plena puellis

  Cognatis, quare is desinat esse macer?

      Catull. LXXXIV, 1 sqq.

Subagitabat enim Gellius uxorem patrui sui: nam de eodem jam dixerat Catullus:

Quid facit is, Gelli, qui cum matre, atque sorore

  Prurit, et abjectis pervigilat tunicis?

Quid facit is, patruum qui non sinit esse maritum?

  Ecquid scis quantum suscipiat sceleris?

      Catull. LXXXIII, 1 sqq.

bona dea: A veteribus modo Fauna, modo Fatua dicta. Tantae pudicitiae fuit, ut, dum vixit, illam nemo mas praeter maritum viderit, nec nomen ejus audierit. Quapropter, matronae romanae sacra ejus celebrabant absque viris, noctu et in operto. Vid. Alexandr. ab Alex, VI, 8.

Exibit quam saepe time, seu visere dicat

  Sacra bonae maribus non adeunda Deae.

      Tibull. I, VI, 21 sq.

Pudica ergo fuere haec pervigilia ab initio, et ex instituto: sed, gradatim corrupta, in foedissima abierunt. Notissimum est quemadmodum Publius Clodius, veste psaltriae occultatus, bonae Deae pudicitiam profanavit.

Saltabant matronae ad tibiam, more Baccharum, tribadico furore spumantes, donec, ubique sudore madidae, somno impuro obruerentur.

Nota bonae secreta Deae quum tibi lumbos

Incitat, et cornu pariter vinoque feruntur

Attonitae, crinemque rotant, ululantque Priapi

Maenades. O quantus tunc illis mentibus ardor

Concubitus! quae vox saltante libidine! quantus

Ille meri veteris per crura madentia torrens!

Lenonum ancillas posita Laufella corona

Provocat, et tollit pendentis praemia coxae:

Ipsa Medullinae frictum crissantis adorat.

Palmam inter dominas virtus natalibus aequat.

      Juv. VI, 314 sqq.

bona foemina: Pro casta et verecunda.

Vos unis senibus bonae,

Cognitae bene foeminae,

Collocate puellulam.

      Catull. LVI, 186 sqq.

bona mulier: Moechis lubens et commoda; de venere numquam recusans.

Gellius est tenuis: quidni? cui tam bona mater,

  Tamque valens vivat, tamque venusta soror, etc.

      Catull. LXXXIV, 1 sq.

Gellius enim ille matrem et sororem contaminaverat, ut patet eodem Catullo, LXXXIII, 1 sqq.

bona Venus: Amor conjugalis.

Ut lubentius audiens

Se citarier ad suum

Munus, huc aditum ferat

Dux bonae Veneris, boni

  Conjugator amoris.

      Catull. LVI, 41 sq.

bona: Absolute. Verbum nuptum.

"O, inquit, o Enothea, hunc adolescentem quem vides, malo astro natus est: nam neque puero, neque puellae bona sua vendere potest. Numquam tu hominem tam infelicem vidisti: lorum in aqua, non inguina habet."
      Petron. Sat.

"Ut ego hodie Casinam deosculabor! ut mihi Bona multa faciam, clam meam uxorem!"
      Plaut. Casin. II, VIII, 31 sq.

brutarum amor: Antiquissima foeditas, cujus duplex genus.

1° Virorum in foeminas bestias.

Ab hominibus bestias concipi posse profitebatur antiquitas, ut patet ex Plutarch. in Parallelis minoribus:

"Ariston Ephesius, mulieres perosus, cum asina rem habuit; ex quo concubitu genita est puella, quam Onoscelin nominavit, ab asininis crinibus."

Et iterum:

"Fulvius Stellus ex equa filiam formosissimam habuit, cui nomen Epona impositum fuit."

Vid. Jacob. Ruff. de mulieribus, V, III.

Omnibus notissimum est pastores siculos capras suas inire; quod patet, et oh pudor! illustratur monumentis Musaei Herculani. Inde caprae pro meretricibus.

2° Mulierum cum brutis coitio.

Ab antiquissimis temporibus, fuere foeminae quae, ad grandioris penis beneficium, se jumentis subjecerunt.

"Mulier, quae succubuerit cuilibet jumento, simul interficietur cum eo."
      Lib. Levitici, XX, 16.

Cum hircis concubabant interdum mulieres aegyptiae (Herodot. IV, X); et, teste Plinio, pharetrata illa Semiramis equo prostabat.

Erant etiam inter Romanas quae, more Pasiphaae, se juvencas faciebant. (Pasiphaae fabul. ex metr. Horat. vers. 18.)

    ...hic si

Quaeritur, et desunt homines, mora nulla per ipsam,

Quo minus imposito clunem submittat asello.

      Juv. VI, 332 sqq.

Et in theatro effingebatur haec summa impudicitia, fere nullo pudente.

"Inter Pyrrhicarum argumenta, taurus Pasiphaen ligneo juvencae simulacro abditam iniit, ut multi spectantium crediderunt."
      Suet. in Neron. XI.

bubinare: (Fest., Lucil.) Menstruo mulierum polluere. Vid. Pollux, IV, 24; et XII, 4.

Haec te imbubinat, et contra te imbulbitat ille.

      Lucil. Frag. ex incert.lib. 36.

A βούβων, inguen.

bubis: Apud Isidorum pro barba; sed male: jam sub Nerone, et ab Armeniis, B. pro P. aliquando scribebatur. Bubis ergo, ni fallor, pro pube.

bubonium: Βουβώνιον—Genus herbae quae inguinibus auxiliatur.

"Aster ab aliquibus bubonium appellatur, quoniam inguinibus praesentaneum remedium est."
      Plin. XXV, 5.

bucca: Plebeculae vocabulum, pro ore; scriptoribus vero fere semper in obscenis. Sic:

bucca: Pro mulierum pudendis.

Sed nec paedico es, nec tu, Sextille, fututor;

  Calda Vetustillae nec tibi bucca placet.

Ex istis nihil es, fateor, Sextille; quid ergo es?

  Nescio; sed tu scis res superesse duas.

      Mart. II, XXVIII, 3 sqq.

bucca pura: De pueris et puellulis nondum foedatis.

Coepisti puras opibus corrumpere buccas.

  Sic quoque non vivit sollicitata Venus.

      Mart. III, LXXV, 5 sq.

buccam offendere: Irrumare.

"Mittit veretrum in frumen, offenditque buccam Tolumnio."
      Varr.

Vid. FELLARE.

bulbi: Inter aphrodisiaca; apponebantur sponsis cum pipere et nucleis pineis. (Varr. et Apicius.)

Quum sit anus conjux, et sint tibi mortua membra,

  Nil aliud bulbis quam satur esse potes.

      Mart. XIII, XXXI, 1 sq.

bulga: Proprie folliculus; primum pro vulva.

"Ita ut quisque nostrum e bulga matris in lucem editus."
      Lucil. Frag. XXVI, 36.

Vid. VULGA et VULVA.

bustuariae: Scorta vilissima, quae stabant inter busta et monumenta.

Abscondunt spurcas haec monumenta lupas.

      Mart. I, XXXV, 8.

Quum te lucerna balneator exstincta

Admittat inter bustuarias moechas.

      Id. III, XCIII, 14 sq.

CADERE

cadere: Verbum nuptum; de stuprum patiente.

"Ne sis plora, libera eris actutum, si crebro cades."
      Plaut. Pers. IV, IV, 104.

Gratum est securus multum quod jam mihi de me

  Permittis, subito ne male inepta cadam.

      Tibull. IV, X, 1 sq.

caduceus: Baculus Mercurii, ex Aegyptia disciplina symbolum generationis. Caduceum enim Mercurio dant Aegyptii in speciem duorum draconum, maris et foeminae, qui, parte media connexi, sinuoso flexu virgam ambiunt. Inde, Romae, dies nuptiarum consecrabatur Mercurio.

Cyllenes coelique decus, facunde minister,

  Aurea cui torto virga dracone viret;

......

Hunc semper Norbana diem cum conjuge Caro

  Laeta colat, primis quo coiere toris.

      Mart. VII, LXXIV, 1 sqq.

cadurcum: Proprie culcita, lodix, stragulum lecti; inde ad rem veneream translatum. Vid. Isidor. et vet. schol. ad Juv. VI, qui cadurcum accipit pro mulierum pudendis, quorum est velamen in lecto.

Ille petit veniam, quoties non abstinet uxor

Concubitu sacris observandisque diebus;

Magnaque debeter violato poena cadurco.

      Juv. VI, 535 sqq.

caedere: Paedicare.

"Caedundus tu homo es; nimias delicias facis."
      Plaut. Casin. III, I, 14.

Deprendi modo populum puellae

Trusantem: hunc ego, si placet Dionae,

Pro telo rigida mea cecidi.

      Catull. LII, 5 sqq.

Ipsi cernitis exfututus ut sim,

Confectusque, macerque, pallidusque

Qui quondam ruber et valens solebam

Fures caedere quamlibet valentes.

      Priap. Carm. XXV, 7 sqq.

caelebs vita: Gallice le célibat.

    ...poenaeque graves in caelibe vita,

Et gravior cautis custodia vana maritis.

      Auson. Eidyll. XV, 6 sq.

calamistratus: Mollis, effoeminatus; a calamistro, quo juvenes et mulieres capillos crispabant. Eodem sensu ciniflones apud Horat. Sat. I, II, 98.

"Quisnam istuc accredat tibi, cinaede calamistrate!"
      Plaut. Asin. III,III, 37.

calendae: Calendas omnes Junoni tributas docet Macrob. Saturn. I, 9. Hinc Juno calendaris dicta. Sed Martiis calendis, Junoni praecipue sacrificabant matronae, ut novus annus ab exordio faustus esset et in partu et in amore conjugali. Munera sibi invicem missitare solebant. Hinc Juvenalis:

Munera foeminis tractes secreta calendis.

      Juv. IX, 53.

"Verum priusquam galli cantent, quae me somno suscitat, Dicat: da mihi, vir, calendis meam quod matrem juverit."
      Plaut. Mil. III, I, 96 sq.

Callipygos: Cognomen Veneris, sic dictae a pulchris clunibus. Duae enim puellae, de natium praestantia contendentes, pacto convento, quemdam adolescentulum judicem constituerunt. At ille, utraque puella diligenter inspecta, natu majori palmam indixit, eamque conjugio sibi copulavit. Quo facto, et in memoriam hujus clunium dimicationis, Syracusani Veneri Callipygae templum aedificarunt. (Palaeph. lib II, 12.)

Callistrate: Poetria lesbia, obscenis versibus notata. Vid. Xenoph. et Athen. V.

calvitium: In opprobrium, tanquam signum vitae in libidinibus peractae.

"Urbani, servate uxores; moechum calvum adducimus."
      Suet. in Jul. Caes. 51.

Calvus: Orator Ciceronis coaevus et aemulus, cum quo de elocutionis principatu diu litigavit. Carmina scripsit spurcissima, sed acuti ingenii. Exiguus dictus ab Ovidio, ob staturam minimam.

Par fuit exigui similisque licencia Calvi,

  Detexit variis qui sua furta modis.

      Ovid. Trist. II, 431 sq.

campanus morbus: Spurcissima lues, ex fellatoria exercitatione nata, a Capua civitate, in qua frequens et quasi peculiare stuprum oris. Vid. Advers. Turneb. 19, et Miscell. Brod. 24. Capua enim, ut nemo nescit, totius erat Campaniae caput; a Cicerone notatur tanquam domicilium superbiae, luxuriae et infamiae. Vid. Orat. de lege agraria contra Rullum, et item Orat. post reditum in senatu.

    ...At illi foeda cicatrix

Setosam laevi frontem turpaverat oris.

Campanum in morbum, in faciem permulta jocatus,

Pastorem saltaret uti Cyclopa, rogabat.

      Hor. Sat. I, V, 60 sqq.

Hinc:

campani: Pro pathicis et omnimodo libidinosis.

"Credo ego istuc, Stasime ita esse: sed Campas genus multo Syrorum jam antidit patientia."
      Plaut. Trinum. II, IV; 144.

Canathus: Fons juxta Naupliam, nunc Napoli de Romanie, quo Juno quotannis lavabatur, virginitatis recuperandae causa; quod crescentes mulieres argivae saepissime factitabant. Vide Paus. in Corinth. Aspera erat aqua Canathi et astrictoria.

canis: Saepe pro impudicitia.

"Non offeres mercedem prostibuli, nec pretium canis in domo Domini Dei tui, etc."
      Deut. XXIII, 18.

"Inter quadrupedes canis voluptas."
      Jacob. Mycill. Carm. Sylv. IV.

"Complura masculi canis cubilia."
      Proverbium de homine mulieroso, ex Erasm. Prov. II, X, 18.

Canopus: Urbs aegyptia, libidinibus famosissima: hic lascivia ex more, et tanquam civile officium. Canopi erat Serapidis templum, cujuscumque impudicitiae domicilium: ad fanum ejus navigabatur per fossam, carinis pictis et ornatis, nocte dieque, plenis virorum et mulierum simul commiscentium. Vid. Strab. XVII.

Nupta senatori, comitata est Hippia ludum

Ad Pharon et Nilum, famosaque moenia Lagi,

Prodigia et mores urbis damnante Canopo.

      Juv. V, 82 sqq.

    ...Horrida sane

Aegyptus: sed luxuria, quantum ipse notavi,

Barbara famoso non cedit turba Canopo.

      Id. XV, 44 sqq.

Vid. Stat. Sylv. III. Distabat Canopus ab Alexandria centum et viginti stadiis; stadium Alexandrinum pollebat soixante-seize toises.

cantationes cinaedicae: Cantilenae libidinosae, verbis lumbos titillantibus. Gallice Chansons libres.

"...proinde, ut consuetus antehac, celeriter Lepidam et suavem cantationem aliquam occipito cinaedicam, Ubi perpruriscamus usque ex unguiculis: inde huc aquam!"
      Plaut. Stich. V, V, 18 sqq.

canterius: Equus castratus. (Varr. de Re Rustic. 2.) Vid. Cael. Rhod. Lect. ant. VIII, 4.

caper: Inter insignia libidinum. Stratonicus poculis suis satyros caelare jussit, dormientes pene erecto.

Criminibus debent hortos, praetoria, mensas,

Argentum vetus, et stantem extra pocula caprum.

      Juv. I, 75 sqq.

Stat caper Aeolio Thebani vellere Phryxi

  Cultus; ab hoc mallet vecta fuisse soror.

      Mart. VIII, LI, 9 sq.

capra: Pro scorto sordo et vilissimo.

Gestari junctis nisi desinis, Aedile, capris,

  Qui modo ficus eras, jam caprificus eris.

      Mart. IV, LII, 1 sq.

"Germana illuvies, rusticus, hircus, hara suis, Canis caprae commista."
      Plaut Mostell. I, I 39 sq.

caprarius: In adagium, de viro insatiatae libidinis. Vid. Suidas et Erasm. Prov. II, VII, 95.

capillati: Impuberes. Pueri enim, non meritorii tantum, sed et ingenui atque honeste habiti, comam gestabant per cervicem et humeros demissam, more puellarum. Sic Virgilius de Ascanio puero:

    ...Fusos cervix cui lactea crines

Excipit, et molli subnectit circulus auro.

      Aeneid. X, 137 sq.

Sed mox viri facti, juvenes statim tondebantur.

Insperata tuae quum veniet pluma superbiae,

Et quae nunc humeris involitant, deciderint comae.

      Hor. Od. IV, X, 2 sq.

Et etiam meritorii, tanquam a puerili officio dimissi.

Ille metit barbam, crinem hic deponit amati;

Plena domus libis venalibus.

      Juv. III, 186 sq.

Flammea texuntur sponsae, jam virgo paratur:

Tondebit pueros jam nova nupta tuos.

      Mart. XI, LXXIX, 3 sq.

Delicati vero et molles, majore cura, diutius comam nutriebant, sollitici semper, ait Plinius, ut virilitatem effugerent. Inde:

capillati: Pro catamitis et impudicis.

"Haud inscitum exstat adagium: nullus comatus qui non idem cinaedus."
      Ambros. lib. VI, Hexaemer.

Et paedagogo non jubente, lascivi

Parere gaudent villico capillati.

      Mart. III, LVIII, 30 sq.

capilli: Pro pilis obscenis.

Num tandem prior est puella, quaeso,

Quam sunt, mentula quos habet capilli?

      Priap. Carm. XLV, 6 sq.

Caprotina: Cognomen Junonis, cujus sacra, sub eadem appellatione, Nonis Juliis agebantur, in memoriam ancillarum, quae propriis verendis pudicitiam matronarum et Romam ipsam tutatae sunt.

Post urbem a Gallis captam, sedato tumultu, sed exhausta republica, finitimi Romanorum, faeciali misso,[TR1] ad senatum postularunt ut, si vellet reliquias urbis suae incolumes habere, statim matresfamilias virginesque dederentur.

Qua de re quum anceps esset deliberatio, ecce ancilla quaedam, nomine Philoris, secum adductis caeteris omnibus ancillis, ad hostes transiit, assumpto habitu matronarum et inguenuarum virginum.

Quum ad castra pervenissent, militibusque distributae essent, vino quaeque suum provocavit, et caprifico signo dato, manua sua trucidavit.

Tanti beneficii grati patres et mariti omnes ancillas manumiserunt; et ex senatusconsulto, eodem die sacra annua instituta fuere sub caprifico, adhibito lacte in rei memoriam. Vid. Macrob. I, 11.

Festa caprotinis memorabo celebria nonis,

  Quum stola matronis dempta teget famulas.

Quatuor illa etiam discretis partibus anni

  Solstitia, et luces nocte dieque pares.

      Auson. de Feriis Rom. 8. sqq.

capulus: Pro testiculis virorum, colei.

"Dum gladium ne habeat quaero, arripio capulum."
      Plaut. Casin. V, 11, 30.

Intra viscera furis ibit usque

Ad pubem, capulumque coleorum.

      Priap. Carm. XXIV, 6 sq.

Colei enim sunt mentulae, quod capulus gladio.

caput: Pro pene. Vid. Douz. Praecidan. in Tibull. I, XVII.

Si natibus natricem impressit crassam et capitatam.

      Lucil. Frag. III, 9.

Venus fuit quieta, nec viriliter

Iners senile penis aperit caput.

      Priap. Carm. LXXXIV, 4 sq.

Inde:

caput aperire: Arrigere. Nam, jacente mentula, caput ejus praeputio inclusum est.

"Namque illa (mentula) metu frigidior rigente bruma, confugerat in viscera, mille operta rugis; ita non potui supplicio caput aperire."
      Petron. Sat.

caput: Pro ore, sensu flagitioso.

"De istis loquor, quorum teterrima libido et execrabilis furor ne capiti quidem parcit."
      Lactant. Divin. institut. 6.

  ...auratam Junoni caede juvencam,

Si tibi contigerit capitis matrona pudici.

      Juv. VI, 48 sq.

Sic:

caput demittere: De patiente in irrumatione.

"Quaere hoc, inquit, e Sex. Clodio, scriptore legum tuarum; jube adesse; latiat omnino; sed, si requiri jusseris, invenient hominem apud sororem tuam, occultantem se capite demisso."
      Cic. Pro domo, XXXI, 83.

Nam nihil est quicquam sceleris quo prodeat ultra,

  Non si demisso se ipse voret capite.

      Catull. LXXXIII, 7 sq.

caput praebere: Scilicet irrumandum.

Foemina, si furtum faciat mihi, virque puerque,

Haec cunnum, caput hic, praebeat ille nates.

      Priap. Carm. XXI, 1 sq.

caput habere positum cum aliquo: Concubare.

Pulsabant alii frustra, dominamque vocabant;

Mecum habuit positum lenta puella caput.

      Propert. II, XV, 21 sq.

caput limare: Vid. LIMARE.

capiti illudere: Irrumare.

"Foeminarum quoque, et quidem illustrium, capitibus quantopere solitus sit illudere, evidentissime apparuit Malloniae cujusdam exitu: quam perductam, nec quidquam amplius pati constantissime recusantem, delatoribus objecit; ac ne ream quidem interpellare desiit ecquid poeniteret, donec ea, relicto judicio, domum se arripuit, ferroque transegit, obscoenitate oris hirsuto atque olido seni clare exprobata."
      Suet. in Tiber. 45.

capitalis luxus: Irrumatio.

Et quam Nolanis capitalis luxus inussit.

      Epigr. LXX, 5.

Oris enim immundi habita erat Nola, urbs Campaniae. Vid. CAMPANUS MORBUS.

carbatinus: Verbum Catullianum, de muliere in venerem ardente; a carba, vento africo natura sua admodum aestuoso.

Ista cum lingua, si usus veniat tibi, possis

  Culos et crepidas lingere carbatinas.

      Catull. XCIII, 3 sq.

Carmenta: Dea praegnantium, cui duae statuae; altera prorsa, ad partum rectum rogata: vid. PRORSA. Altera vero postversa, ad malum et periculosum avertendum. Vid. POSTVERSA.

Carmentae sacra singulis annis celebrabantur a matribus familias, XVIII kalend. feb. In piaculum deae afferebatur frustulum corii agni aut vituli morte sua perempti. Vid. Ovid. Fast. I, et Alex. XVI, 8.

carmina obscena: Usitatissima in theatro. Vide ATELLANAE. Et in comessationibus. Vid. COMESSATIONES.

    ...liquido quum plasmate guttur

Mobile colluerit, patranti fractus ocello,

Hic neque more probo videas, neque voce serena

Ingentes trepidare Titos, quum carmina lumbum

Intrant, et tremulo scalpuntur ubi intima versu.

      Pers. Sat. I, 17 sqq.

casalides, casorides, casoritae: Meretriculae; vel a casa, vocabulo latino, vel a χάσσα, χασσύρα, χασωρὶς, meretrix. Inde:

casarium:[TR2] Pro lupanare.

"Casarium etiam, sive casalrium, pro impudicarum loco inveniunt qui Athenis fuerat in Ceramico."
      Cael. Rhod. Lect. antiq. XIII, 8.

Simili relatione, factum est verbum gallicum bordel a bordello infimae latinitatis, pro aediculo.

casta: Pro vetula, quum veneri non det operam; quae res a vetulis puellas distinguit.

Dicebam tibi, Galla, senescimus, effugit aetas;

  Utere vere tuo; casta puella, anus est.

      Auson. Epigr. XIII, 1 sq.

castaneae: Inter munuscula amatoria.

Aurea mala mihi, dulcis mea Martia, mittis,

  Mittis et hirsutae munera castaneae.

      Petron. Epigr. I, I sq.

casta Venus: Coitus legitimus; videlicet in matrimonio.

Praestatur cano tanta indulgentia cunno,

  Quem nec casta potest jam decuisse Venus.

      Mart. II, XXXIV, 3 sq.

castitas: Quae mulier casta? Sic respondet Ovidius:

Si qua, metu demto, casta est, ea denique casta est:

  Quae, quia non liceat, non facit, illa facit.

      Ovid. Amor. III, IV, 3 sq.

Ludunt formosae: casta est quam nemo rogavit;

  Aut, si rusticitas non vetat, ipsa rogat.

      Id. Amor. I, VIII, 43 sq.

Casta pudicitiam servat domus...

      Virg. Georg. Aen. II, 524.

Certe tamen sub hoc titulo non omittenda regina Palmyrenorum Zenobia, quae dicitur ea fuisse castitate, ut cum viro suo ne congrederetur, nisi prolis gratia.

castrare: Vide EUNUCHUS. Castrabantur vernulae a mangonibus promercii causa. Lib. 4, ff. de Sicariis; Senec. Controv. X, 4.

Persarum ritu, male pubescentibus annis,

Subripuere viros; exsectaque viscera ferro

In venerem fregere: atque ut fuga mobilis aevi

Circumscripta mora properantes differat annos;

Quaerit se natura, nec invenit...

      Petron. Sat.

Puerorum castrationem vetuit Domitianus.

"Juvat veterem laudare Domitianum, qui,...receptissima inclaruit lege, qua minaciter interdixerat, ne intra terminos jurisdictionis romanae castraret quisquam puerum."
      Ammian. Marcell. lib. XVIII.

Hoc edictum Nerva confirmavit. Vid. Suet. in Domit. 7, et Xiphilin. in Nerva.

Medicis ipsis non licebat quemque castrare, nisi praetore permittente. Vid. Herald. in Mart. V, L.

De castratione foeminarum, vid. EUNUCHUS; et de castratione moechorum in vindictam adulterii, vid. ADULTER.

"...Illum hircum castrari volo... Quasi hircum, metuo ne uxor me castret mea."
      Plaut. Merc. II, II, 1 et 4.

catadactylicus: Puerarius, paedico. Αχατὰ et δαχτύλιος, annulus; nam frequentissime Graeci annulum pro sedis ostiolo dictitabant. Cael. Rhod. Lect. antiq. XV, 11. Eodem sensu Massilienses nunc dicunt dati.

catamitus: Puer et etiam vir qui muliebria patitur: mere latinum. (Arnob., Fest., Lubin.)

"Ubi aquila Catamitum raperet, aut ubi Venus Adoneum."
      Plaut. Menaechm. I, II, 35.

Verum aut Persephonae Cynireius ibis Adonis,

  Aut Jovis Elysii tu Catamitus eris.

      Auson. Epitaph. XXXIII.

Catamitum posuit Cicero pro impudico aut effoeminato, Philipp. II, quo intellexit Antonium.

catapygon: Mere graecum. Scortillum. (Coel. Rhod. IV. 8.) Nates enim Graeci pygae vocabulo significant, ut supra diximus verbo CALLIPYGOS.

catellus, catella: In blanditiis amasiorum.

"Dic igitur me anaticulam, columbam vel catellum."
      Plaut. Asin. III, III, 123.

A muliercularum catellis, qui tunc temporis, ut et nunc, in deliciis foeminarum. Constat enim pluribus marmorum inscriptionibus, fuisse ancillas et libertinas, A. CVRA. CATELLAE.

"Delicatum te hodie faciam, cum catello ut accubes; Ferreo ego dico."
      Plaut. Curcul. V, III, 13 sq.

Nota refert meretricis acumina, saepe catellam,

Saepe periscelidem raptam sibi flentis...

      Hor. Epist. I, XVII, 5 sq.

cathedrae: Sunt proprie sellae muliebres: dissimile enim erat sedile virorum. Inde apud satyricos pro foeminis ipsis.

    ...famam contempserat olim

Cujus apud molles minima est jactura cathedrans.

      Juv. VI, 90 sq.

Eodem etymo:

cathedralitii: Molles, effoeminati, foeminei (vid. BELLUS), qui more foeminarum, et inter foeminas, diem totum degunt. Gallice une femmelette.

Quum cathedralitios portet tibi rheda ministros.

      Mart. X. XIII, 1.

Bellus homo est...

......

......

Inter foemineas tota qui luce cathedras

  Desidet, atque aliqua semper in aure sonat.

      Mart. III, LXIII, 37 sq.

catillare: Sensu proprio, per alienas domos ligurire, gyrare. (Fulgent. de Prisc. Serm.) Metonymice vero de illis qui aut quae foris venerem quaerunt.

"Quae otiosae et curiosae domos circumeunt; nulla illis nisi ventris cura, et quae ventris sunt proxima: istiusmodi scortari solent et dicere: Mi catelle, rebus tuis utere, et vive dum vivis."
      Hieronym. epist. ad Eustoch. de evitandis mulieribus

"...operam uxoris polliceor foras, Quasi catillatum: flagitium hominis, qui dixit mihi Suam uxorem hanc arcessituram esse."
      Plaut. Casin. III, II, 21 sqq.

catulire, catullire: Libidinari. Tractum a canibus quum in venerem pruriunt.

"Scinde unam exoleto impatienti catullientem lupam."
      Laber. apud Non. Marc.

Inde:

catulitio:

"Catulitionem vocant rustici, gestante natura semina accipere."
      Plin. XVI, 125.

cauda: Pro pene; vulgatissimum.

    ...quin etiam illud

Accidit, ut cuidam testes caudamque salacem

Demeteret ferrum.

      Hor. Sat. I, II, 44 sq.

    ...acris ubi me

Natura incendit, sub clara nuda lacerna

Quaecumque excipit turgentis verbera caudae,

Clunibus aut agitavit equum lasciva supinum, etc.

      Hor. Sat. II, VII, 47 sqq.

caulis: Mentula.

Testam sumit homo Samiam, sibique illico telo

Praecidit caulem, testesque una amputat ambo.

      Lucil. Fragm. VII, 1 sq.

cauponae: Saepe pro lupanaribus, et CAUPONARIAE, pro scortis et quaestuariis. Vid. Chrysost. Serm. de poenit. 2; et Dietric. Antiq. bibl.

caverna: Obscenissimum; de utraque fossa.

Deglubit, fellat, molitur per utramque cavernam.

      Auson. Epigr. LXX, 7.

cavum: Corporis quicumque sinus, libidinum capax; ut os, podex, vulva, axillae, manus in vaginam complicata, etc.

"Quis enim ferre possit principem per cucta cava corporis libidinem recipientem?"
      Lamprid. in Heliogabal.

Vide eumdem in Commod.

celox: Navis oneraria ad usum frumentariorum, sic dicta tanquam celer. Saepe in obscenis et pro concha muliebri. Vid. NAVIS.

"Obsecro hercle operam celocem hanc mihi, ne corbitam date."
      Plaut. Poenul. III, I, 40.

Id est, mulierem clune agili; corbita enim navis tardissima.

censorius: Vir praestans forma et corporis dignitate: relatio sumpta a muneribus publicis. Sic Galli dicunt: Il a un port de roi. Vid. Salm. ad Jul. Capit. de Antonio philosopho.

cento: Velum ostiarium, pannorum frustis confectum, ad usum ganearum et lupanarium.

"Centonem anus urbana rejicit."
      Petron. Sat.

Sed nigrum flavo crinem abscondente galero,

Intravit calidum veteri centone lupanar,

Et cellam vacuam atque suam.

      Juv. VI, 120 sqq.

Culcitulae accedunt privae centonibus' binis.

      Lucil. Frag. XXX, 48.

cento: Carminis genus, ex variis jam editorum carminum segmentis confarcinatum. Vid. Tertullian. de Praescript. adver. haeretic. ubi de centonibus ex Homero. Centonem nuptialem scripsit Ausonius ex Virgilio. Eodem modo, concinnata sunt Luciliani a Joanne Douza Nordovice selecta ex locis spurcioribus. Vide CONCILLIATRIX.

cerae pusillae: Literulae amatoriae. Gallice billets doux.

    ...Conscia matri

Virgo fuit; ceras nunc hac dictante pusillas

Implet, et ad moechum dat eisdem ferre cinaedis.

      Juv. XIV, 28 sqq.

Cereris sacra: Noctu celebrabantur primum pudica, et castis tantum foeminis propria.

Paucae adeo Cereris vittas contingere dignae,

Quarum non timeat pater oscula...

      Juv. VI, 50 sq.

Postea stupris et adulteriis foedata.

"Et hic qui poscet eam sibi uxorem senex, Is adolescentis illius est avunculus, Qui illam stupravit noctu, Cereris vigiliis."
      Plaut. Aulul. Prolog. 34 sqq.

Nuper enim, ut repeto, fanum Isidis, et Ganymedem

Pacis, et advectae secreta palatia Matris,

Et Cererem, (nam quo non prostat foemina templo?)

Notior Aufidio moechus scelerare solebas, etc.

      Juv. IX, 22 sqq.

cestus: Balteum Veneris, cujus percussio ad castos amores revocabat. Apud Homer. Iliad. XIX, petit Juno a Venere ceston suum, ad coercenda Jovis adulteria.

Ut Martis revocetur amor, summique Tonantis,

  A te Juno petat ceston, et ipsa Venus.

      Mart. VI, XIII, 7 sq.

Collo necte, puer, meros amores,

Ceston de Veneris sinu calentem.

      Mart. XIV, CCIV, 1 sq.

cevere: Proprie de palponibus, ex more canum qui, quum blandiuntur, clunes movent et caudam.

    ...Doctas posuisse figuras

Laudatur: bellum hoc; hoc bellum? an Romule, ceves?

      Pers. I, 87 sq.

Translatum vero ad utramque venerem, sed de viris tantum, quum crissare sit mulierum.

    ...Sed pejores qui talia verbis

Herculis invadunt, et de virtute locuti

Clunem agitant. Ego te ceventem, Sexte, verebor...

      Juv. II, 19 sqq.

Et idem de avaro:

Quod tamen ulterius monstrum quam mollis avarus?

Haec tribui, deinde illa dedi, mox plura tulisti

Computat ac cevet.

      Juv. IX, 38 sqq.

Sed paedicaris, sed pulchre, Naevole, ceves.

      Mart. III, XCV, 13.

Hinc cevetes vocantur molles et effoeminati. Vid. in Petron. Satyricon animadversiones, Lut. Paris. apud Stephan. Vallet, 1601, p. 401.

chalcidica uxor: Quae plurimos pueros peperit: fuit enim mulier quaedam hujus cognominis, quae centum pueros enixa est; inde proverbium: tanquam Chalcidica nobis peperit uxor. Vid. Proverb. Erasm. II, X, 66.

chalcidissare, Χαλχιδίζειν: Paedicare. A Chalcidensibus, quos notat Hesychius male audire ob puerorum amores. Vid. Erasm. Adag. III, II, 40.

charybdes: Meretrices; a celeberrimo Italiae barathro, et tanquam corpus et opus simul vorantes. (Vid. Sidon. Apollin. IX, 6, 7.)

Charites: Veneris comites notissimae. Quare tres, quare manibus implexis, quare nudae aut pellucida veste; quare solutis zonis quamvis virgines; quare tandem Veneri datae comites, plene et plane Annaeus Seneca, lib. I de Benef. Vid. verbum GRATIAE.

Tres fuerunt Charites; sed dum mea Lesbia vixit,

  Quatuor. Ut periit, tres numerantur item.

      Auson. Epigr. CXXI, 1 sq.

choragium: Apparatus nuptiarum. Graece enim χοραγὸς choreae princeps et qui expensam suppeditat.

"Ipse ornamenta a chorago haec sumpsit suo periculo."
      Plaut. Trinumm. IV, II, 16.

"Jam feralium nuptiarum miserrimae virginis choragium struitur."
      Apul. Met.

Quum primum istorum conduxit mensa choragum,

  Sexque deos vidit Mallia, sexque deas.

      Suet. in Aug. 70.

cicer: Veneri sacratum: pervigiliis ejus et ex ritu religioso, mensae ministrabantur cicera, aqua cocta cum sale. Vid. Plin. XVIII, 12. Manet hic usus apud Gallo-provinciales, die dominica Palmarum.

cinaedi: Proprie saltatores et pantomimi: ἀπὸ τοῦ χινεῖν τὸ σῶμα.

Stulte saltatum te intervenisse cinaedos.

      Lucil. Frag. II, 10.

Vid. Non. Marc.

Deinde pro pathicis et paediconibus.

"Viden' ut cinaedus orbem digito temperet?"
      Suet. in Aug. 68.

    ...Castigas turpia, quum sis

Inter Socraticos notissima fossa cinaedos.

      Juv. II, 9 sq.

Huc huc convenite nunc, spatalocinaedi. Pede tendite, cursum addite, convolate planta, Femore facili, clune agili, et manu procaces, Molles, veteres, Deliaci manu recisi.
      Petron. Sat.

Vid. Martial. passim.

cinaedica frons: Impudica, impudens.

Quartus cinaeda fronte, candido vultu,

Ex concubino natus est tibi Lygdo.

      Mart. VI, XXXIX, 12 sq.

cinctus: Castus. Vide BISCINCTUS. Et contra, incestus pro non casto. Sic apud Tacitum, incestae nuptiae; et apud Ciceronem, os incestum pro ore impuro et fellante. Graeci quoque χυσιζώδους vocant puellas venerem expertas.

Cinna (Helvius): Musas coluit impudicas.

Cinna quoque his comes est, Cinnaque procacior Anser.

      Ovid. Trist. II, 435.

Cinxia: Cognomen Junonis in nuptiis; a cingulo nuptae, id est zona virginali, quam prima nocte maritus solvebat.

"Cingulo nova nupta praecingebatur, quod vir in lecto solvebat, factum ex lana ovis, sicut illa in glomos sublata conjuncta inter se sit, sic vir suus secum cinctus vinctusque esset. Hoc Herculano nodo vinctum vir solvit ominis gratia, ut sit ille felix in suscipiendis liberis, sicut Hercules qui LXX liberos reliquit."

Et paulo infra:

"Cinxiae autem Junonis numen sanctum habebatur in nuptiis, quod initio conjugii solutio erat cinguli, quo nova nupta erat cincta."
      Festus.

circulatrix: Vaga meretrix, opposite scortis quae domi quaestum faciunt.

Ecquando Telethusa circulatrix,

Quae clunem tunica tegente nulla

Extis aptius, altiusque motat,

Crissabit tibi fluctuante lumbo?

      Priap. Carm. XVIII, 1 sqq.

circumcisio virorum: Praeputii incisio ab antiquo, et ob munditiam Judaeis divinitus praescripta, subsolanis populis admodum saluberrima.

Dum flamma sine, thura liquescere limine sacro

Persuadere cupit: credat Judaeus Apella,

Non ego.

      Hor. Sat. I, V, 99 sqq.

Labra moves tacitus, recutitaque sabbata palles.

      Pers. V, 184.

circumcisio foeminarum: Resectio clitoridis. Mulieribus persicis, arabicis et aegyptiis saepe excrescebat haec caruncula, it ut ea arrigentes aliis foeminis et etiam podice virili abuterentur; unde mos erat, praesertim Aegyptiorum, murtum illud puellis praescindere, non solum ob eam causam, sed et propter munditiam. Resecabant et nymphas, ne crassiores et extus prominentiores fierent. Vide Galenum, et Huet. in Origen. et Cael. Rhod. Lect. antiq. XIII, 8.

cirratae: Mulieres innuptae. Crines enim cervici dimissos et cirratos gerebant nondum nuptae; matronae vero, in amplexum comatos, in visendae conditionis signum: quod notandum a statuariis et pictoribus.

"Et licet, quocumque oculos flexeris, foeminas affatim multas spectare cirratas, quibus si nupsissent, etc."
      Ammian. Marc. XIV

Vide statuas Romanorum in Musaeis publicis, et verbum ACUS DISCRIMINALIS.

claves: Dabantur parturientibus, ob significandam partus facilitatem (Fest.); et novae nuptae, quod ei res domestica committebatur. Uxori divertenti et exeunti adimebantur claves. Sic leg. XII tab. CLAVES ADIMITO.

clavus: Pro pene.

Nec mora, nec requies: clavumque affixus et haerens

Nusquam amittebat, oculosque sub astra tenebat.

      Auson. Cent. Nupt. imminut. 24 sq.

clazomenae: Scissurae podicis paedicatione triti et lacerati; inter morbos venereos: a Clazomenis, Ioniae asiaticae civitate, postera venere famosissima; vel a χλάζεσθαι, frangi et dividi.

Sed quod et elixo plantaria podice vellis,

  Et teris incusas pumice clazomenas;

Causa latet: biramem nisi quod patientia morbum

  Appetit, et tergo foemina, pube vir es.

      Auson. Epigr. CXXII, 3 sqq.

clinopales: A κλίνη, lectus, et πάλη. Quasi diceres palaestra venerea: coitus assiduitas tanquam in quotidianum et regularem usum.

"Libidinis nimiae, assiduitatem concubitus, velut exercitationis genus, clinopalem vocabat."
      Suet. in Domit. 22.

clino-pedalis: Ad venerem invalidus, ab ea antiqua opinione, frigiditatem pedum concubituris admodum officere. Vid. Arist. sec. IV, problem. 5; longius ep. IX, 2; Cael. Rhod. Lect. antiq. XV, 6, ubi clinopalem dicit, sed male, ut patet ex vocabulo praecedenti.

Divus Franciscus calceamentorum monachis suis usum negavit, ut calopodiis solum uterentur, ad servandam castitatem. Vid. Elysius jucundarum quaestionum campus, 15-19.

cliternini: Colei. Verbum Ciceronis in Epistola ad Paetum.

"Honesti colei lanuvini; cliternini non honesti."
      Cic. ad Famil. 9.

Vid. Annotat. in Priap. lus. IV, ex Musaeo Simonis Abbes.

clitoris: Mere graecum. Glans muliebris interfoemineo prominens, angulo nympharum. In pruritu venereo arrigit ut virga virilis; hic foeminarum sedes voluptatis. Clitoride abutebantur inter se lesbiae saphicaeque mulieres. Vid. MURTUM, TRIBADES, CIRCUMCISIO FOEMINARUM.

Inde apud Graecos χλιτοριάζειν, pro clitoridem attrectare; genus masturbationis mulieribus proprium.

Cluacina: Cognomen Veneris; clara, illustris; a cluere.

"Tum duo Caepiones multum cluentes consilio et lingua."
      Cic. de Clar. orat.

Contra vero Tertullianus Cluacina ducit a cloaca, quod non veresimile. Veneris Cluacinae simulacrum eodem loco positum erat, quo facta est pax inter Sabinos et Romanos, post raptum puellarum. Vid. Aurel. Vict.

clunes: In palaestra venerea. Existimabant antiqui mulieres non concipere, modo in concubitu clunes rectractent, quum hoc motu semen virile vulva ejiciant.

Ejicit enim sulci media regione viaque

Vomerem, atque locis avertit seminis ictus.

      Lucret. IV, 1267 sq.

clunes motare: De muliere, motu obsceno ad venerem incitante.

Ecquando Telethusa circulatrix,

Quae clunem tunica tegente nulla

Extis aptius, altiusque motat.

      Priap. Carm. XVIII, 1 sqq.

    ...ut Gaditana canoro

Incipiant prurire choro, plausuque probatae

Ad terram tremulo descendant clune puellae.

      Juv. XI, 162 sqq.

clunes torquere: Specialiter dicebatur de patiente in paedicatione.

"Lascivia deinde luxuriantis adsumpta huc atque illuc clunes torquet."
      Arnob. I, 2.

"Ultimo cinaedus supervenit...cinguloque succinctus, modo extortis nos clunibus cecidit, modo basiis olidissimis inquinavit."
      Petron. Sat.

Eodem sensu:

    ...Sed pejores qui talia verbis

Herculis invadunt; et de virtute locuti

Clunem agitant.

      Juv. II, 19 sqq.

clune nudo radere: De puella exili et macilentula.

Habere amicam nolo, Flacce, subtilem,

Cujus lacertos annuli mei cingant,

Quae clune nudo radat, et genu pungat,

Cui serra lumbis, cuspis eminet culo...

      Mart. II, CI, 1 sqq.

clunae-simiae: Mulieres, natibus venere confectis, a simia, cujus clunes ex natura rasiles videntur et quasi tritae. Vid. Fest. et. Lubin. Antiquarium.

Clusinum pecus: Meretrices lautae et urbanae ad usum procerum; prostitutarum primus ordo, a Clusio, oppido Etruriae; hic enim aquae erant medicae celeberrimae, necnon famosarum conventus, ut nunc videmus aquis nostris. Vid. Plaut. in Trucul. II, II, 14; et Lubini Antiquarium.

Cnidia: Cognomen Veneris, a Cnido, urbe nobilissima, propter statuam Veneris a Praxitele confectam. Vid. Plin. lib. XXX; Arnob. VI, et Luciani dialog. cui titulus Ἔρωτες.

O Venus, regina Cnidi Paphique!

      Hor. Od. I, XXX, 1 sq.

Vera Venus Cnidiam quum vidit Cyprida, dixit:

  Vidisti nudam me, puto, Praxitele.

      Auson. Epigr. LVI, 1 sq.

coa (-orum): Gallice, de la gaze. Textum perlucidum ex bombyce tenuissima; sic dictum a Co, insula juxta Euboeam, ubi inventum est. Vestis muliebris imupidicissima.

"Video sericas vestes, si modo vestes vocandae sunt, in quibus nihil est quo aut defendi corpus, aut tegi pudor possit; quibus sumtis, mulier parum liquide nudam se non esse jurabit. Hae ingenti summa ab ignotis ad commercium gentibus accersuntur, ut matronae nostrae ne adulteris plus sui in cubiculo, quam in publico ostendant."
      Senec. de Benef. VII.

"Quid si contigisset, illum videre nostri temporis telas, quibus vestis nil celatura conficitur, in qua non dicam nullum corpori refugium, sed nullum pudori est?"
      Idem, Epist. 91.

Simili texto, similique cum impudentia mulieres non nullas vidimus vere denudatas, per vicos Parisienses, anno MDCCCII.

    ...Cois tibi paene videre est

Ut nudam: ne crure malo, ne sit pede turpi.

Metiri possis oculo latus; an tibi mavis

Insidias fieri, pretiumque avellier, ante

Quam mercem ostendi?

      Hor. Sat. I, II, 101 sqq.

coemptio: Modus matrimonii apud Romanos, (Vid. MATRIMONIUM.), ordine civili secundus, cujus formula ad ritum christianum transiit. Vis-ne, aiebat maritus, mihi materfamilias esse? Mulier respondens: Volo. Post mulier viro: Vis et tu mihi esse paterfamilias? R. Volo et ego. Tunc in manum mariti mulier conveniebat, quod dicebatur usu convenire in matrimonium. Vide Serv. in Aeneid. IV.

Coemptio sic dicta, quod tali pacto vicissim haeredes utriusque fiebant maritus et marita, quasi res suas coementes. Inde apud Plaut. Bacchid. IV, IX, 52, coemptionalis vocatur, qui hac formula haereditatem carpit uxoris suae.

coetus: Pro concubitu.

Praeter legitimi genitalia foedera coetus,

Repperit obscenas veneres vitiosa libido.

      Auson. Epigr. LXX, 1 sq.

Sic et in Tertulliani Apologetico.

"Neque eas, coetus incestu sanguinis agnoscat."

Nil tamen hoc ad nos; qui coetu conjugioque

Corporis atque animae consistimus uniter apti.

      Lucret. III, 857 sq.

cogere: Cogitur mulier quae invita nubet. (Valer. Flacc. Argonaut. VII, 48.)

coactus thalamus: Apud Statium, pro virgine per vim temerata; puella violata.

cognoscere: Rei venereae frequentissimum verbum in Sacrarum Literarum interpretatione latina Vulgata dicta. Vid. Ovid. Epist. XVII.

cohircinatio: Lascivia foedissima, more hircorum.

"Quae tamen omnia in paucis annis ita hic degulator studiose in ventrem condidit, et omnimodis cohircinationibus dilapidavit."
      Apul. in Epolog.

coire: Simul venerem agere.

Hunc semper Norbana diem cum conjuge Caro

  Laeta colat, primis quo coiere toris.

      Mart. VII, LXXIV, 9 sq.

Mos erat Massagetis palam coire instar canum. Vide Herodot. lib. IV in fine. Hinc substantiva:

coitio:

"Prima coitio acerrima."
      Terent. Phorm. II, II

coitus (-us):

"...Nam coitus jam longa oblivio."
      Juv. X, 204.

Post coitum, miseri et avari mentulam lana tergebant.

At tibi nil faciam: sed lota mentula lana

  Λειχάξειν cupidae dicet avaritiae.

      Mart. X, LIX, 11 sq.

Sic Lucilius:

A laeva lacrymas mutoni absterget amica.

      Frag. VIII, 12.

colei: Testiculi virorum. Coleus enim apud Ciceronem pro testimonium dicente in judicio.

Quum depilatos, Chreste, coleos portes,

Et vulturino mentulam parem collo.

      Mart. IX, XXVII, 1 sq.

Derisor Fabianus herniarum,

Omnes quem modo colei timebant

Dicentem tumidas in hydrocelas, etc.

      Mart. XII, LXXXIII, 1 sqq.

Sed quum tu, posito, deus, pudore,

Ostendas mihi coleos patentes,

Cum cunno mihi mentula est vocanda.

      Priap. Carm. XXVIII, 3 sqq.

Vid. CLITERNINI.

colere: Verbum technicum, pro corpus, vestes et ornamenta componere, faire toilette.

Ah! pereant artes et mollia jura colendi.

      Tibull. II, III, 79.

Ridebis ventos hoc munere tectus et imbres;

  Nec sic in tyria sindone cultus eris.

      Mart. IV, XIX, 11 sq.

Vid. CULTUS substantive.

coliphium, χωλίφιον: Panis sub cinere coctus, ad athletarum cibum. Aliquando fingebatur in similitudinem penis, et tunc tanquam virile signum roboris et vigoris. Sic, et duplici sale, Juvenalis arguit mulieres in theatris certantes.

Luctantur paucae, comedunt coliphia paucae.

      Juv. II, 53.

Vid. Cael. Rhod. IX, 16, et SILIGO.

collabellare: Labra vicissim osculis commiscere.

"Collabella, adjunge labra."
      Laber. Annal.

"Peranna, collabella osculum."
      Non. Marc. de Honest. Dictis.

Nam compositione latina col conjungit.

collocare: Verbum nuptiale: dicebatur quum pronubae novam nuptam in lecto ponerent.

Vos bonae senibus viris,

Cognitae bene foeminae,

Collocate puellulam.

      Catull. LVI, 186 sqq.

Inde, collocare nuptum, nuptui, apud Ciceronem, Caes. et Colum., est puellam in connubium dare.

collum: Et etiam partes suas habet cervix in palaestra venerea.

collum tumidum, forte: Signum aetatis adultae.

Et tibi jam tumidae nares, et fortia colla.

      Nemesianus, Eclog. II.

Vid. PUBERTAS.

Nec non indicium delibatae virginitatis, apud antiquos. Primum enim ante concubium, novae nuptae collum filo circumdabat, aut nutrix ejus aut altera matrona. Postero mane eadem mensura revisebatur cervix, etsi filum breve inveniebatur, pronubae eam antea virginem et hac nocte defloratam clamabant. Sed contra, id est, si nulla cervicis accretio, adhuc integra dicebatur conjux, aut jam pridem et ante matrimonium delibata.

Non illam nutrix orienti luce revisens

Hesterno collum poterit circumdare filo.

      Catull. LIX, 376 sq.

collum amplecti:

Amplexa collum, basioque tam longo

Blandita, quam sunt nuptiae columbarum

Rogare coepit Phyllis amphoram vini.

      Mart. XII, LXV, 7 sqq.

collum applicare: Molliter plicare et inflectere, ad suavia danda aut accipienda.

    ...applicansque collum,

Jucundum os oculosque suaviabor.

      Catull., IX, 8 sq.

Sic de eodem motu Horatius:

Dum flagrantia detorquet ad oscula

  Cervicem.

      Horat. Od. II, XII, 25 sq.

collum plaudere: Palma leviter percutere. (Ovid. Art. Amat. I, 27.)

columbae: Veneri dicatae, tanquam in amore praemollissimae. Vid. Juvenalem, III, 201.

Amplexa collum, basioque tam longo

Blandita, quam sunt nuptiae columbarum.

      Mart. XII, LXV, 7 sq.

Basia me capiunt blandas imitata columbas.

Tu mihi das, aviae qualia mane soles.

      Mart. XI, CV, 9 sq.

Ex antiquo, symbolum fidei matrimonialis.

"Conjugii fidem non violant columbae."
      Plin. X, 34.

columbare: Mixtis linguis sese invicem osculari.

"Quid si quis foeminae cirro crispatae labris columbatur?"
      Senec. Ep. 115.

columbaria: Proprie sunt foramina in peristrophiis, ubi columbae nidulentur.

"Credo alium in aliam belluam hominem vortier, Illic in columbum, credo, leno vortitur. Nam in columbari collum haud multo post erit. In nervum illic hodie nidamenta congeret."
      Plaut. Rud. III, VI, 48 sqq.

columbatim: Molliculum verbum Catulli. Vid. Plin. Epist. 202.

Pande, puella, genas roseas,

......

Porrige labra, labra corallina.

Da columbatim mitia basia.

      Ex Catalect. vet. poet. edente Valeto, 1601.

columna: Pro pene.

Spectas me tamen et subinde rides:

Nimirum tibi salsa res videtur,

Adstans inguinibus columna nostris.

      Priap. Carm. IX, 6 sqq.

Nec quae stat rigida supina vena,

De ligno mihi quolibet columna est.

      Mart. VI, XLIX, 2 sq.

Simili metaphora Juvenalis:

    ...Sed omnes

Noverunt Mauri atque Indi, quae psaltria penem

Majorem quam sunt duo Caesaris Anticatones, etc.

      Sat. VI, 336 sqq.

Duo enim libri Caesaris adversus Catonem, in unum volumen complicati, ingentis scopi figuram referebant.

columna lactaria: Ad quam deponebantur pueri exposititii: stabat in foro olitorio. Vid. Fest., Alex. Rup., Plaut., Publ. Victor., etc.

colustra, colustrum, colostrum: Lac novum in mammis. (Non., Marc., Laber., Lucil. VIII, 10.)

Surripuit pastor quae nondum stantibus haedis

  De primo matrum lacte colostra damus.

      Mart. XIII, XXXV, 1 sq.

Inde, colustri dicebantur, infantes aliti a muliere praegnante. (Plin. XVI, 28.)

coma: Ex more antiquorum, qui comam nutriverant, circa nuptias detondebant.

Conventum tamen et pactum, et sponsalia, nostra

Tempestate paras, jamque a tonsore magistro

Pecteris...

      Juv. VI, 25 sqq.

coma nigra: In laude apud antiquos.

Spectandum nigris oculis, nigroque capillo.

      Hor. de Art. Poet. 37.

Et Lycum nigris oculis, nigroque

  Crine decorum.

      Hor. Od. I, XXXII, 11 sq.

Capillitium nigrum Musis tribuit Pindarus.

coma flava: Sed dum pleraeque Romanae capite nigrabant, meretrices contra, fere omnes alienigenae, flavis crinibus dignoscebantur. Sic, mutata veste, Messalina, meretricis personam induens:

...Nigrum flavo crinem abscondente galero,

  Intravit calidum veteri centone lupanar.

      Juv. VI, 120 sq.

Et Martialis ad quamdam impudicam nomine Lesbiam:

Arctoa de gente comam tibi, Lesbia, misi

  Ut scires quanto sit tua flava magis.

      Mart. V, LXVIII, 1 sq.

coma myrtea: Eadem quam Galli castaneam dicunt.

"Hodie quoque dicunt myrteum qui medius est inter flavum et nigrum."
      Vet. Interpret.

Intonsi crines longa cervice fluebant,

  Spirabat tyrio myrtea rore coma.

      Tibull. III, IV, 27 sq.

comati: Molles, cinaedi, pathici.[TR3] Puerorum coma alebatur per cervicem demissa.

    ...Fusos cervix cui lactea crines

Excipit, et molli subnectit circulos auro.

      Virgil. Aeneid. X, 137 sq.

Sed statim ut puberes facti, capillis attondebantur, in signum virilitatis; et caesaries eorum, Apollini sacrata, aut alii deo, templo ejus appendebatur. Vid. Stat. Sylv. III, praefat. ad Pollium et Mart. IX, XVII.

Delicati vero et catamiti indetonsi manebant, semper solliciti, ait Plinius, ut virilitatem effugerent; inde apud Synesium et Suidam adagium illud: nullus comatus, qui idem non sit cinaedus.

Comam enim alere parum virile putabant Stoici. Vide Juvenalem, II, 15, et XI, 149.

comedere: Sensu obsceno.

Adsequitur nec opinantem, in caput insilit, ipsum

Commanducatur totum complexa, comestque.

      Centon. ex Lucil. X, 5 sq.

"Talis est via mulieris adulterae, quae comedit, et tergens os suum, dicit: Non sum operata malum."
      Salom. Proverb. XXX, 20.

comessationes: Epulae libidinosae; a coena differebant: nam coena casta erat, si non parca et temperata; dum comessatio solutissima et longe in noctem producta.

"Convivabatur frequenter et large, sed paene raptim: certe non ultra solis occasum, nec ut postea comessaretur."
      Suet. in Domit. 21.

"Sed vel luxuriae saevitiaeque deditus, epulas trifariam semper, interdum quadrifariam dispertiebat, in jentacula et prandia, et coenas comessationesque; facile omnibus sufficiens, vomitandi consuetudine."
      Idem in Vitell. 13.

Famosissimae Romanorum comessationes omni genere nequitiarum.

"...Non temere ulla illustriore foemina abstinuit: quas plerumque cum maritis ad coenam vocatas, praeterque pedes suos transeuntes, diligenter ac lente, mercantium more, considerabat. ... Quoties deinde libuisset, egressus triclinio, quum maxime placitam sevocasset, paulo post, recentibus adhuc lasciviae notis, reversus, vel laudabat palam, vel vituperabat, singula enumerans bona malave corporis atque concubitus."
      Idem. in Caligul. 36.

"Libidines, amores, adulteria, convivia, comessationes, cantus."
      Cic. pro Cael. 27.

Lupanaria disponebantur ad usum convivarum.

"Crepidinibus stagni lupanaria adstabant, illustribus foeminis completa; et contra scorta visebantur, nudis corporibus."
      Tacit. Annal. XV, XXXVII.

Nudae ministrabant puellae.

"Coenam ea lege condixit, ne quid ex consuetudine immutaret aut demeret; utque nudis puellis ministrantibus coenaretur."
      Suet. in Tiber. 42.

Nudaeque saltatrices, crispantibus lumbis et obsceno motu, pruriginem spectantibus conciliabant (Macrob. Sat. II, 1; Buleng. de Conviv. Vid. AMBUBAIAE), dum tractatrices membra virorum sollicitabant.

Jacet occupato galbinatus in lecto,

......

Et aestuanti tenue ventilat frigus

Supina prasino concubina flabello;

Fugatque muscas myrtea puer virga;

Percurrit agili corpus arte tractatrix,

Manumque doctam spargit omnibus membris.

      Mart. III, LXXXII, 5 sqq.

Bibebant poculis oblongis, penem referentibus.

...Vitreo bibit ille Priapo.

      Juv. II, 95.

Unde apud Plinium bibere per obscenitates. Panis et ipse forma venereus; nam ex siligine fiebant Priapi et inguina muliebria.

Illa siligineis pinguescit adultera cunnis.

      Mart. IX, II, 3.

Comessationum libidinis primi auctores Chaldaei.

"Babylonii maxime in vinum, et quae ebrietatem sequuntur, effusi sunt. Foeminarum, convivia ineuntium, in principio modestus est habitus; dein, summa quaeque amicula exuunt, paulatimque pudorem profanant: ad ultimum, ima corporum velamenta projiciunt. Nec meretricum hoc dedecus est, sed et matronarum virginumque, apud quas comitas est vulgati corporis vilitas."
      Q. Curt. V, I, 38.

Comessationes a Como, lascivorum conviviorum deo.

Vid. COMUS.

comissari: Comessationes agere. (Cic., Plaut.)

Hinc COMISSATOR (Cic.) et COMISSANS.

"Refectum igitur convivium est; adjuvit hilaritatem comissantis cymbalistria."
      Petron. Sat.

comitare: Concubare. (Acc., Fest., Lubin., Antiq.)

comitialis morbus: Vulgo caducus.

"Hippocrates enim de coitu venereo ita existimabat, partem esse quamdam morbi teterrimi, quem nostri comitialem dixere."
      Gell. XIX, 2.

commaritus: Socius in amore.

"Sed eccum progreditur cum corona et lampade Meus socius, compar, commaritus, etc."
      Plaut. Cas. IV, II, 17 sq.

commilitones: Verbum belli, ab Heliogabalo ad rem veneream translatum.

"Omnes de circo, de theatro, de stadio, de omnibus locis et balneis, meretrices collegit in aedes publicas, et apud eas concionem habuit quasi militarem, dicens eas commilitones."
      Lamprid. in Heliogabal.

commiscere: Verbum venereum.

"Deinde partes corporis, et ad procreandum et ad concipiendum aptissimae, et in mare et in foemina; commiscendorum corporum mirae libidines."
      Cic. de Nat. Deor. 192.

Et commiscendo quum semen forte virile

Foemineum mulsit subita vi...

      Lucret. IV, 243 sq.

communis: De meretrice.

Conducta est pretio puella parvo

Communis satis omnibus futura.

      Priap. Carm. XXXIV, 2 sq.

communis voluptas: Pro venerea.

compares: Mutuo amore connexi. Vid. PARES.

"Compressiones arctae amantium comparum."
      Plaut. Pseud. I, I, 64.

complexus: De nexu venereo.

Utere foemineis complexibus, utere, Victor,

  Ignotumque sibi mentula discat opus.

      Mart. XI, LXXIX, 1 sq.

componere latus: Concubare.

Tum compone latus lateri, et cum pectore pectus.

      Lucil. Frag. VIII, 6.

Mercurio et sanctis fertur Baebeidos undis

  Virgineum Brimo composuisse latus.

      Propert. II, II, 11 sq.

comprimere: Stuprare.

Villica vel duri compressa est nupta coloni,

  Incaluit quoties saucia vena mero.

      Mart. IV, LXVI, 11 sq.

Vide Titum Livium, I, 14, ubi comprimere virginem pro violare.

compressus: Substantive.

"Compressus cum virgine admissus dicitur. Plautus (Truc. II, VI, 17 sq.) etiam coitum cum meretrice compressum dici vult: "Nunc ad amicam, decimo mense post, Athenas Atticas Viso, quam gravidam reliqui meo compressu, quid ea agat."
      Non. Marc.

comprimere linguam: Irrumare. (Varr. et Plaut.)

Comus: Deus apud ethnicos habitus comessationum, nocturnarumque saltationem praeses. In militia ejus auctorabantur juvenes qui noctu, cum facibus musicisque instrumentis, ad amicarum januam procaciter lasciviebant, ut fores nonnumquam effringerent. Hinc crepalocomus, vinolentorum hymnus apud Aristophan. in Ranis.

concelebrare: Sensu erotico, diu amare. (Non. Marc.) Id est, continuis dictis et factis, arteque delenifica, sibi alicujus amorem conciliare.

Phryne nobilis illa, ubi amatorem improbius quem

Multis inductum sermonibu' concelebravit,

Quid dare, quid sumpti facere ac praebere potis sit

Praeservit, labra delicat, hinc delenit amore.

      Centon. ex Lucil. X, 1 sq.

concedere: Veneri assentire.

Ne sequerer moechas, concessa quum venere uti

Possem, etc.

      Hor. Sat. I, IV, 113 sq.

concha: Pro mulierum pudendis.

"Te ex concha natam esse autumant: cave tu harum conchas spernas."
      Plaut. Rud. III, III, 42.

Ab hac testa, haud cunno absimili, quam Galli nominant pucelage.

concilia corporalia: (Arnob.) Coitus.

conciliabula: Tabernae et ganeae, quas conveniebant scortilla et quaestuariae viliores; humillimorum comessationes.

"Quid? si apud te veniat de subito prandium, aut polatio Forte, aut coena, ut solet in istis fieri conciliabulis."
      Plaut. Bacchid. I, I, 46 sq.

Sic idem, alio loco: conciliabulum damni.

conciliare: Connubia proponere; officium proxenetarum. Vid. ff. de Proxenetis. Tunc verbum castum.

Cur ego plector amans, si vir tibi marcet in armis?

  Non me nupsisti conciliante seni.

      Ovid. Amor. XIII, 41 sq.

conciliare: Sensu libidinoso; obsequium lenonum.

"Existimabatur enim Servilia, etiam filiam suam Tertiam conciliare Caesari."
      Suet. in Jul. Caes. 50.

"Tute ad eum adeas, tute concilies, tute poscas."
      Plaut. Trin. II, II, 105.

"Si non fastidis, inquit, foeminam ornatam, et hoc primum anno virum expertam, concilio tibi, o juvenis, sororem."
      Petron. Sat.

Inde:

conciliator: Pararius domini, similis emissariis qui, teste Lampridio, bene nasutos perquirebant, et ad Heliogabalum perducebant, ut eorum conditionibus uteretur.. Gallice un bonneau, un pourvoyeur.

"Praefectum praetorii quem habebat, occidit; in ejus locum matronianum veterem, conciliatorem fecit."
      Vopisc. de Car. imp.

conciliatrix: Non publice lena: sed clam et privatim stuprorum et adulteriorum sequestra.

Multis inde locis sermonibu' concelebrabit

Aetatem et faciem, ut saga et bona conciliatrix:

Quod gracila est, pernix pedibus, quod pectore puro,

Quod puero similis; neque uti pyrgentia scorta.

Hic corpus solidum invenies; hic stare papillas

Pectore marmoreo...

      Ex Centonibus Lucilianis, I, 1 sqq.[TR4]

"Non vides quam blanda conciliatrix, et quam sit lena ipsa natura."
      Cic. Nat. Deor. 4.

concio meretricum: Romae prostibulas et scorta omnia in aedes publicas collegit Heliogabalus.

"Et apud eas concionem habuit quasi militarem, dicens eas commilitones: disputavitque de generibus et schematibus voluptatum."
      Lamprid. in Heliogabal.

Vid. SENACULUM.

concubare: Pro coire.

Credere vix possim nisi cogat credere partus,

  Vos ego cum vestris concubuisse viris.

      Ovid. Art. Amat. III, 103 sq.

concubina: Mulier viro suo non nupta, tamen propria, quasi uxor. Vid.leges romanas de Concubinis.

Matronae nomen matrisque familias honestatem retinebant: unde stuprum in concubinam lege Julia plectebatur tanquam in ingenuam. Vid. INGENUA.

"Quae, si judicaretur certis quidem verbis, non novis nuptiis fieri cum superiore divortium, in concubinae locum duceretur."
      Cic. de Orat.

Concubinas Romanos ingenuas habere vetuit Aurelianus, concedens tamen libertinas. (Vopisc. in Aurel.)

Et aestuanti tenue ventilat frigus

Supina prasino concubina flabello.

      Mart. III, LXXXII, 10 sq.

concubinus: Moechus, adulter.

Quod nubis, Proculina, concubino,

Et moechum modo, nunc facis maritum,

Ne lex Julia te notare possit;

Non nubis, Proculina, sed fateris.

      Mart. VI, XXII, 1 sqq.

Pater ex Marulla, Cinna, factus es septem

Non liberorum; nam nec tuus quisquam,

......

Quartus cinaeda fronte, candido vultu,

Ex concubino natus est tibi Lygdo.

      Mart. VI, XXXIX, 1 sqq.

concubinus: Pusio, catamitus.

"Ferebant in Hispania Icelum e veteribus concubinis, etc."
      Suet. in Galb. 22.

Tuoque tristis filius, velis, nolis,

Cum concubino nocte dormiet prima.

      Mart. VIII, XLIV, 16 sq.

concubitus: Coitus.

    ...Ululantque Priapi

Maenades. O quantus tunc illis mentibus ardor

Concubitus!

      Juv. VI, 316 sqq.

Nam quis concubitus, veneris quis gaudia nescit?

      Petron. Sat.

Inde passim apud Ovidium et alios: concubitus pati, et concubitus petere.

Concubitus varii modi. Novem coeundi modos ediderat poetria graeca, nomine Elephantis.

Facundos mihi de libidinosis

Legisti nimium, Sabelle, versus,

Quales nec Didymi sciunt puellae,

Nec molles Elephantidos libelli.

Sunt illic veneris novem figurae,

Quales perditus audeat fututor.

      Mart. XII, XLIII, 1 sq.

Novem illas exercitationes pingi jussit Tiberius.

"Cubicula plurifariam disposita tabellis ac sigillis lascivissimarum picturarum et figurarum adornavit, librisque Elephantidis instruxit, ne cui in opera edenda exemplar impetratae schemae deesset."
      Suet. in Tiber. 43.

Modos ad duodecim protulit scortum quoddam nomine Cyrenes; quapropter factum est illi nomen δωδεχαμηχάνου, tanquam tu dicas duodecim machinamentorum.

Romae Sabellus de vario concubitu fusius scripserat. Vid. Mart. XII, XLIII. Sed carmen ejus periit. De hoc genere parcissime dicemus, nilque praeter quod necesse est ad intelligentiam morum romanorum.

Vide CRISSARE.

1° Ex lege naturae, supina jacet foemina cruribus divaricatis. Tunc, admisso viro, crissat.

2° Mulieres foetum appetentes, se tergo submittebant, more pecudum.

Quadrupedumque magis ritu, plerumque putantur

Concipere uxores, quia sic loca sumere possunt

Pectoribus positis, sublatis semina lumbis.

      Lucret. IV, 1260 sqq.

3° Tollere pedes. Tollit mulier pedes, ut se patentius praebeat. Verbum nuptum, inter dicteria.

"Noli, inquam, de uno pede sororis queri, licet etiam alterum tollas."
      Cic. ad Attic. II.

An ut matrona ornata phaleris pelagiis

Tollat pedes indomita in strato extraneo?

      Petron. Sat.

Mammas teneas, pedes extollas, congenues, savies.

      Nonius in Atellanarum Frag.

Protinus accedunt medici, medicaeque recedunt,

  Tollunturque pedes; o medicina gravis!

      Mart. XI, LXXII, 7 sq.

4° Pendula venus. Foemina super insidens.

"Super me sensim subsidens, ac crebra subsiliens, lubricisque gestibus nobilem spinam quatiens, pendulae veneris fructu me satiavit."
      Apul. Met. II

Foedissima venus a tribadibus deducta. Sic Juvenalis:

Lenonum ancillas posita Laufella corona

Provocat, et tollit pendentis praemia coxae.

      Juv. VI, 320 sq.

5° Mulier equitans.

"Puellam quidem exoravit ut sederet supra commendatam bonitatem, Coraci autem imperavit, ut lectum, in quo ipse jacebat, subiret, positisque in pavimento manibus, dominum lumbis suis commoveret. Ille lento parebat imperio, puellaeque artificium pari motu remunerabat. Quum ergo res ad effectum spectaret, clara Eumolpus voce exhortabatur Coraca, ut spissaret officum. Sic inter mercenarium amicamque positus, senex veluti oscillatione ludebat."
      Petron. Sat.

    ...acris ubi me

Natura incendit, sub clara nuda lacerna

Quaecumque excepit turgentis verbera caudae,

Clunibus aut agitavit equum lasciva supinum, etc.

      Hor. Sat. II, VII, 47 sqq.

6° Supponere femur. Quum in latere cubans mulier, cubitoque fulta, se veneri divaricat, superiori femore lumbis admissarii molliter supposito. Modus delicatulis praedilectus.

Mille modi veneris; simplex minimique laboris

  Quum jacet in dextrum semisupina latus.

      Ovid. Art. Amat. III, 787 sq.

Noli admirari quare tibi femina nulla,

  Rufe, velit tenerum supposuisse femur.

      Catull. LXIV, 1 sq.

Osculaque inseruit cupide luctantia linguis,

  Lascivum femori supposuitque femur.

      Ovid. Amor. III, VI, 9 sq.

7° Mulier sedens. Cruribus divaricatis, virum pedibus stantem ad vulvam suris comprimit. Vide Runkenium in Apul. Lugdun. Batav. 1786.

concumbere: In venerem accipitur.

"Illorum fuisse consilium, ut occiso gladiatore, sanguine illius sese Faustina sublavaret, atque ita cum viro concumberet."
      Capitolin. in Anton.

    ...Omnia graece,

Quum sit turpe magis nostris nescire latine.

Hoc sermone pavent; hoc iram, gaudia, curas,

Hoc cuncta effundunt animi secreta. Quid ultra?

Concumbunt graece.

      Juv. VI, 187 sqq.

condepsere: Commiscere; tractum a graeco δέψω: in obscenis. Vid. DEPSERE.

"Partem insipui, conclusi, condepsui."
      Pompon. Nupt. apud Non. Marc.

conditio: Saepe pro conjugio.

"Conditionem filiae quaerere."
      Tit.-Liv. V.

"Optimum regnum occupari potest conditione."
      ff. de Sponsal. et cod. de Ritu nuptiarum.

"Conditione tua non utar."
      Verba repudium mittentis. Vid. Fest. et ff. de Divort.

"Narravi amicis multis consilium meum De conditione hac."
      Plaut. Aulul. III, V, 1 sq.

conditio: De catamitis, meretricibus, et moechis.

"Siquidem Faustinam satis constat apud Caietam conditiones sibi et nauticas et gladiatorias elegisse."
      Jul. Capitolin. in Anton.

"Et conditiones quaesitas per amicos, qui matresfamilias et adultas aetate virgines denudarent atque perspicerent, tanquam Thoranio magone vendente."
      Suet. in Aug. 71.

conditio: Pro verendis.

"Romae denique nil egit aliud, nisi ut emissarios haberet, qui et bene nasutos perquirerent, eosque ad aulam perducerent, ut eorum conditionibus frui posset."
      Lamprid. in Heliogabal.

conducere: Ad stuprum puerum aut puellam ducere; officium lenonis aut conciliatoris. Conducere enim est emere (Non. Marc.), aut locare.

"Caedundum illum ego conduxi."
      Plaut. Aulul. III, VI, 31.

Conducta est pretio puella parvo,

Communis satis omnibus futura.

      Priap. Carm. XXXIV, 2 sq.

"Ubi sunt isti scortatores, qui soli inviti cubant? Haec nox scita est exercendo scorto conducto male."
      Plaut. Amph. I, I, 131 sq.

Hic male conductum pro magno pretio: quod lenoni damnosum.

confarreatio: Matrimonii ritus antiquior, cum decem testibus, et sacrificio solemni, cui panis farreus adhibebatur.

"Priscos legitime, sacraque appelatione, matrimonia farreata dixisse a communione farris."
      Dionys. II.

"Talis mulieris matrimonium confarreaturus."
      Apul. Met. X

confectus: Fractus viribus, exfututus nimia venere.

Confectusque, macerque, pallidusque,

Qui quondam ruber et valens solebam

Fures caedere quamlibet valentes.

      Priap. Carm. XXV, 8 sqq.

conficere: Stuprare, violare. Nam conficere apud Non. et Lucil. XXVIII, 30 dicitur pro frangere.

"Virginem quam amabat, eam confeci hinc molestia."
      Terent. Eunuch. V, V, 6.

"Quum affatim desaevisset, conficeretur a Doriphero liberto; cui etiam, sicut ipsi Sporus, ita ipse denupsit."
      Suet. in Neron. 29.

Ter languidior coliculi tepente thyrso,

Ferrum timui, quod trepido male dabat usum.

Nec jam poteram, quod modo conficere libebat.

      Petron. Sat.

confutuere: Verbum Catullianum, de contubernalibus qui foeminam communem habent.

Solis putatis esse mentulas vobis?

Solis licere quidquid est puellarum

Confutuere, et putare ceteros hircos?

      Catull. XXXV, 3 sqq.

Similitudine verbi commilitare.

congenuare, congenulare: Verbum infimae latinitatis; inter se contortiplicare femina, ut solent amantes, hederarum in morem. Vid. Douz. in Apul. Ἀνεχόμ. et SINUARE.

congermanescere: Corporibus conjungi, coalescere.

"Jamque aemula libidine in amoris parilitatem congermanescenti mecum, etc."
      Apul. Met. V.

congressus: Pro coitu.

"Congressu foeminarum pollui."
      Plin. XII, 4.

Conisalus: Deus apud Athenienses, qui simili fere ritu colebatur, quo Priapus apud Romanos. Vide Strab. I.

conjungere somnos: De venereo concubitu.

...Adveniet fausto cum sidere conjux,

Quae tibi flexanimo mentem perfundet amore,

Languidulosque paret tecum conjungere somnos,

Levia substernens robusto brachia collo.

      Catull. LIX, 328 sqq.

conjungere: Copulare. Dictum a jugo. (Non. Marc.)

conjugium: Pro legitimis nuptiis. Primus dicitur Cecrops marem et foeminam in connubium junxisse. (Vid. Justin. lib. I, et Euseb. in praefatione Chronicorum.) Antea enim graecae mulieres, more pecudum, miscello concubitu utebantur; ut pueri μονοφυεῖς dicerentur, id est unius naturae, quia matrem tantum agnoscerent, patre prorsum incerto.

De Electione conjugii sic Petronius Afranius:

Moribus et vultu mulier quaeratur habenda:

Horrida nam facies multo celatur ab auro.

Si quis erit sponsus talem qui ducat avarus,

Ipse suam horrebit; feritas dissolvet amorem.

Illa calens veniet, dorsum dabit iste calenti,

Cogeturque suo suras submittere asello,

Concubitu turpi monstrum paritura biforme,

Quemque suum mulier timeat pertingere natum.

Discite formosas aurum superare puellas.

      Petron. Afranii Frag. sub hoc titulo, 1 sqq.

connubium: Matrimonium. Hinc:

connubiale carmen: Epithalamium. (Claud. Panegyr. VII, 130.)

connubia fallere: Adulteria committere.

Lusus erat sacrae connubia fallere taedae.
      Mart. VI, II, 1.

conquiniscere: Inclinari ad patiendam paedicationem. (Non. Marc., Lubin. Antiquar.)

"Faciundum est puerile officium; conquiniscam ad cistulam."
      Plaut. Cistell. IV, I, 5.

consectari: De lenonibus, totoque conciliatorum genere.

"Ad equas fuisti scitus admissarius, Qui consectare qua mares, qua foeminas."
      Plaut. Mil. IV, III, 19 sq.

conserere: Vide LATUS.

constuprare: Eodem sensu quo stuprare.

"In iis qui violassent ingenuam, matremfamilias constuprassent, maxima supplicia majores nostri consumpserunt."
      Cic. ad Herenn. IV.

"Qui prope in gremiis parentum praetextatos liberos constupravit."
      Id. de Pet. cons.

"Hunc adolescentulum mutua libidine constupratum, mox taedio profugum, etc."
      Suet. in Vitell. 12.

consuescere: Proprie de stupro. Dicitur de viro mulieri , et de foemina viro. Vid. Terent. Hecyr. IV, 1, 41.

"Huc omnes mulieres quibuscumque ipse consueverat, conveniebant."
      Cic. in Verr. VII, 25.

consuetudo: Eodem sensu.

"Mane sedere in cubiculo coepit, atque exspectare consuetudinem meam."

"Cum omnibus sororibus suis consuetudinem fecit."
      Suet. in Caligul. 24.

continuare mulierem: Verbum nuptum. Cum ea venerem iterare.

At nuper bis flava Chlide ter candida Litho,

  Ter Libas officio continuata meo.

      Ovid. Amor. III, VII, 23 sq.

contubernales: Sensu venereo. Qui eodem lecto cubant.

"Contubernalis mea mihi fastum facit. Ita, si me amas, maledic illam versibus, ut habeat pudorem."
      Petron. Sat.

Salax taberna, vosque contubernales,

A pileatis nona fratribus pila,

Solis putatis esse mentulas vobis?

      Catull. XXXV, 1 sqq.

contus: Pro pene.

Trajectus conto sic extendere pedali,

Ut culum rugas non habuisse putes.

      Priap. Carm. X, 3 sq.

convenire: Pro coire.

"Amant suos foetus, et gignendis conveniunt liberis."
      Arnob. XII.

"Conjugio aranei conveniunt clunibus."
      Plin. XI, 24.

conventus (-us): Concubitus.

"Ex conventu Jovis inseminati et nati sunt."
      Arnob. II.

conventitius: Dicebatur de concubitore adventitio, et fortuito amore.

"...et ego et tua mater ambae Meretrices fuimus: illa te, ego hanc mihi educavi Ex patribus conventitiis."
      Plaut. Cist. I, I, 40 sqq.

conversari: Pro concubitu. Verbum tectum inter primarios. (Paul. Onomast. VII, 15). Sic Galli dicunt, cet homme et cette femme se parlent depuis long-tems.

copae: Foeminae cauponiae; pleraeque lenae aut scorta.

"Quoties Ostiam Tiberi deflueret, aut Baianum sinum praeternavigaret, dispositae per litora et ripas diversoriae tabernae parabantur, insignes ganeae, et matronarum institorio copas imitantium, atque hinc inde hortantium ut appelleret."
      Suet. in Neron. 27.

copulare: Sensu venereo.

Cras erit quo primus aether copulavit nuptias.

      Pervigil. Veneris, vers. 58.

copulatrix amorum: Venus.

Cras amorum copulatrix inter umbras arborum

Implicat casas virentes de flagello myrteo.

      Pervigil. Veneris, vers. 4 sq.

cordax: Saltatio venerea lumbis fluctuantibus: apud Graecos foedissima, sed Romae expurgata a Batyllo et Pylade, sub Augusto imperatore. (Vid. Cael. Rh. V, 4.)

"Credite mihi, cordacem nemo melius ducit."
      Petron. Sat.

Multa etiam de hoc saltationis genere apud Meursium in Orchestra.

corinthiari: Scortari, libidinari: a Corintho, Achaiae urbe, spurcis moribus famosissima. Tantus illic honos meretricibus habebatur, ut in solemnibus deos rogarent ut prostibularum numerum augificarent. Vid. Stephan. de Urbibus, et Erasm. Adag. IV, III, 68.

Cornificius: Auctor eroticus.

Et leve Cornifici, parque Catonis opus.

      Ovid. Trist. II, I, 436.

Opus ejus non exstat.

cornix: Sinistri ominis in nuptiis. (Orac. Apollin. in hieroglyph.) Cornicem denotat Propertius his versibus:

Docta vel Hippolytum Veneri mollire negantem,

  Concordique toro pessima semper avis.

      Propert. IV, V, 5 sq.

cornix: Pro scorto vetulo.

Cornix et caries, vetusque bustum,

Turba et putrida facta seculorum, etc.

      Priap. Carm. LVII, 1 sq.

coronae: Nulla Veneris pervigilia, apud antiquos, nullae comessationes, sine floribus aut sertis aut aspersis. Coronabantur convivae, non modo voluptatis, sed etiam medicinae causa, et ad arcendam ebrietatem.

"Crapulam et gravidines capitis, impositis coronis, olfactuve discutiunt."
      Plin. XXI, 19.

Coronas admissariis suis mittebant meretriculae, manu vexatas et deformatas, in signum paratae veneris. Lucian. in Toxari. Athen. 15.

Cotytto: Promiscuae libidinis ac obscenitatis dea apud Thracas, Chios et Corinthios, etc. Athenis ei nocturna sacra fiebant impudicissima. Vid. BAPTAE. Cotytton Probus existimat fuisse saltatricem, cujus mores quotannis referebantur lascivis saltationibus. Vide Politian. Miscell. 10.

Cecropiam soliti Baptae lassare Cotytto.

      Juv. II, 92.

cotyttia: Festa Cotyttus.

Inultus ut tu riseris Cotyttia,

Vulgata sacrum liberi Cupidinis?

      Hor. Epod. XVII, 56 sq.

Cotytton clanculum colebant apud Graecos molles et evirati, ut postea Romani bonam deam, perverso ordine. Vid. Gyrald. de Diis gent. Syntagm.

coxa pendens: De tribadibus, tanquam in venerem superpositis. Vid. PENDULA VENUS.

Lenonum ancillas posita Laufella corona

Provocat, et tollit pendentis praemia coxae.

      Juv. VI, 320 sq.

cracentes: Graciles. (Fest.)

crines capere: De virgine quae nubit; eo quod innuptae ex usu cirratos capillos gestabant; matronae vero factae, comam summo capiti complicabant.

"Soli gerendum censeo morem, et capiendos crines."
      Plaut. Mostell. I, III, 69.

crissare: In coitu apte se movere. De mulieribus tantum dicebatur; de viris vero CEVERE.

Crissatura, ut si frumentum clunibu' vannat.

      Lucil. Frag. XI, 14.

Ipsa Medullinae frictum crissantis adorat.

      Juv. VI, 322.

Numquid, quum crissas, blandior esse potes?

      Mart. X, LXVIII, 10.

crista: Pars muliebris pudendi, quae a Graecis κλείτορις appellatur.

Quum lassata gravi ceciderunt brachia massa,

Callidus et cristae digitos impressit aliptes,

Ac summum dominae femur exclamare coegit.

      Juv. VI, 420 sqq.

cruda foemina: Intacta, innupta.

Et talis tumor excitet papillas,

Quales cruda viro puella servat.

      Mart. VIII, LXIV, 10 sq.

Quae, velut latis equa trima campis,

Ludit exsultim, metuitque tangi,

Nuptiarum expers, et adhuc protervo

  Cruda marito.

      Hor. Od. III, XI, 9 sqq.

crudus amor: Recens, immaturus. Gallice un amour naissant.

Et si crudus amor, necdum post flammea toti

Intepuere tori.

      Stat. Thebaid. II, 341 sq.

cubare: Saepe sensu venereo.

"Et meus pater nunc intus hic cum illa cubat."
      Plaut. Amph. Prolog. 112

Hunc metuunt omnes; neque mirum: nam mala valde est

  Bestia, nec quicum bella puella cubet.

      Catull. LXIV, 7 sq.

Gallus homo est bellus: nam dulcis jungit amores,

  Cum puero ut bello bella puella cubet.

      Catull. LXXIII, 3 sq.

Hinc:

cuba dea: Quae cubantibus praeerat. (Carol. Steph. Dict. histor.)

cucullus: Cucullo aut pallio caput obnubebant viri, quum ad scorta irent.

"Invenit filium adulterum, obvoluto capite, et non occidit."
      Fortunat. Lib. rethor.

"Eum suus pater cum pallio ab amica adduxit."
      Naev. apud Gell. VI, 9.

Cucullus enim indumentum muliebre, quo et etiam utebantur pudibundae meretrices.

...Dormire virum quum senserat uxor,

Ausa Palatino tegetem praeferre cubili,

Sumere nocturnos meretrix Augusta cucullos,

Linquebat, comite ancilla non amplius una...

      Juv. VI, 116 sqq.

Vid. Ferrar. de Re vestiaria, IV, 20.

cucullus, cuculus, cucus: Avis ex accipitrum genere, cujus natura est ova sua alieno nido supponere: inde ponitur pro adultero a Plauto in Asinar., de sene in lupanari ab uxore deprehenso.

"At etiam cubat cuculus; surge, amator, i domum."
      Plaut. Asin. V, II, 73.

"Cano capite te cuculum uxor ex lustris rapit."
      Id. Ibid. V, II, 84.

Falso ergo etymo cuculum dicunt Galli cujus uxor moechatur. Vid. Erasm. et CURRUCA.

cucumis: Pro mentula, ratione formae.

"At pudet... num radix fuit?... non fuit...num cucumis? Profecto hercle non fuit quidquam olerum!"
      Plaut. Casin. V, II, 32 sq.

Hinc antiquum proverbium, cucumere vescens mulier lanam texe, ideo dici videtur, quia textrices parte plurima veneriae erant.

cucurbitare: Rem veneream agere. (Spalman. Gloss. archaeologicum).

culeos: Pro culo.

Id quod nos culum, culeon ille vocat.

      Priap. Carm. LXVIII, 6.

culex: Paedico.

Ego nolo florus esse,

Ambulare per tabernas,

Latitare per popinas,

Culices pati rotundos.

      Hadrian. Epigr. apud Spartian.

Culices pati, idem est ac Θηνίζεσθαι. Vid. Suid.

cultores: Pro amasiis.

"Te rogo ne fastidias hominem peregrinum inter cultores admittere; invenies religiosum, si te adorari permiseris."
      Petron. Sat.

Gallice des adorateurs.

cultus: Corporis cura et ornamentum.

1° Cultus virorum. Paucis his verbis fere totus includitur.

Rador, subvellor, desquamor, pumicor, ornor,

expilor, pingor...

      Lucil. VII, 6 sq.

2° Cultus foemineus.—(Caesar.)

"Cultum dicimus quem mundum muliebrem vocant; ornatum vero quem immundum muliebrem... ille in auro, argento et gemmis et vestibus depulatur: iste, in cura capilli et cutis, et earum partium corporis quae mentem trahunt."
      Tertull. de Habitu muliebri.

Ad cultum suum viros admittebant foeminae. Inter ornatricum turbam assidebant moechi, amasii et venerei omnes candidati, consilio manuque juvantes.

"Fuga nostra latuit, donec mulieres expergefactae surrexerant. Nos enim ad earum cultum et ornamentum matutinum quotidie humanissime assidebamus."
      Petron. Sat.

Adde balnea et unctiones, et mollem Romanum habebis.

"Consilium formae a speculo petunt, et faciem morosiorem a lavacro macerant, et aliquo eam medicamine interpolant."
      Tertull. de Virginibus velandis.

"Quis non disciplinam matris agnovit, quum in puella videret immodicatum os, purpuris satas genas, et illices oculos?"
      Tertull. Apologet.

Vid. ORNATRICES.

cultus: Etiam pro ipsa veste.

"Deinde convicium verens, abeundi formavi consilium, collectoque cultu meo ire extra casam coepi."
      Petron. Sat.

culus: Podex: frequentissime de pathicis.

Infelix venter spectat convivia culi;

  Et semper miser hic esurit, ille vorat.

      Mart. II, LI, 5 sq.

O furum optime balneariorum,

Vibenni pater, et cinaede fili:

Nam dextra pater inquinatiore,

Culo filius est voraciore.

      Catull. XXXI, 1 sqq.

cunnus: Vasculum mulieris, quo, licet submissa, regnat, coaevosque alligans posteros instruit.

Verbum cunnus a graeco χυέω, utero gesto. Celtice cwens, cona, quena; unde Angli reginam queen appellant. Gothi vero kona dicebant. Arabes, kouima; Cantabri, emacuema; Americarum indigenae, cougnan, couima; Itali, pota (Vide PUTUS), etc.; notum est verbum graecum βίχος. Vide Voss. Etym. Ling. Latin., et le président de Brosses, de la Formation mécanique des langues. Eodem etymo cognati dicebantur parentes materni, tanquam eodem cunno nati.

cunnus albus: Mulier ingenua. Matronae enim peculiaris erat stola candida. Vid. MATRONA.

    ...nolim laudarier, inquit,

Sic me, mirator cunni Cupennius albi.

      Hor. Sat. I, II, 35 sq.

cunnus consule natus: Puella nobilis.

    ...numquid ego a te

Magno prognatum deposco consule cunnum,

Velatumque stola, mea quum conferbuit ira?

Quid responderet? magno patre nata puella est.

      Hor. Sat. I, II, 69 sq.

cunnus garrulus: Fricatu mentulae sonans.

Accessi quoties ad opus, mistisque movemur

  Inguinibus, cunnus non tacet, ipsa taces.

Di facerent ut tu loquereris, et ipse taceret;

  Offendor cunni garrulitate tui.

      Mart. VII, XVIII, 5 sqq.

Vid. POPPYSMA.

cunnus osseus: Ossibus haerens, ut accidit vetulis.

Et anatis habeas orropygium macrae,

Senemque cynicum vincat osseus cunnus.

      Mart. III, XCIII, 12 sq.

cunnum lingere: Foeditas Romanis usitatissima.

Non fellat; putat hoc parum virile;

Sed plane medias vorat puellas.

Di mentem tibi dent tuam, Philaeni,

Cunnum lingere quae putas virile!

      Mart. VII, LXVII, 14 sqq.

Lingua maritus, moechus ore Nanneius,

Summoenianis inquinatior buccis;

......

Gaudete, cunni; vestra namque res acta est.

Arrigere linguam non potest fututricem.

      Mart. XI, LXII, 1 sqq.

"Quid! quum Mamercum consulem faceres, ignorabas ancillarum suarum menstrua, ore illius hiante, exspectare?"
      Senec. in Mamerc.

cunnilingus: Substantive.

Paediconibus os olere dicis.

Hoc si, sicut ais, Fabule, verum est,

Quid tu credis olere cunnilingis?

      Mart. XII, LXXXV, 1 sqq.

"Nam si Sextus ille Clodius cunnilingus, hic Gellius juvenis irrumator, par est utriusque obscenitas."
      Cic. in Orat. pro domo.

cunni gemini: Tribades.

Inter se geminos audes committere cunnos,

  Mentiturque virum prodigiosa venus.

      Mart. I, XCI, 7 sq.

cunni siliginei: Ex siligine fiebant Priapi et etiam muliebria inguina. Siligo vero est pollen farinae praestantioris, quo panes gratiores conficiebantur, auctore Celso et Varrone.

Illa siligineis pinguescit adultera cunnis;

  Convivam pascit nigra farina tuum.

      Mart. IX, II, 3 sq.

cunnus: Pro muliere; pars pro toto.

Quid? nisi taenario placuisset Troica cunno

  Mentula, quod caneret non habuisset opus.

      Priap. Carm. LXIX, 1 sq.

cupes: Voluptarius, cupidissimus. (Lubin. antiquar. Plin.)

Cupido: Deus copulationis, quem natum vult Hesiodus ex Chao et Terra; Simonides et Cicero, ex Marte et Venere; Archesilaus, ex Nocte et Aethere; Alcaeus, ex Lite et Zephyro; Sappho, ex Venere et Caelo; Seneca, ex Venere et Vulcano, etc. Vid. Cic. de Natura Deorum III, et ANTEROS, ubi lepida fabula Porphyrii explanatur.

"Cupidinem cruci affigunt mulieres amatrices, non hae de nostro seculo, quae sponte peccant; sed illae heroicae, quae sibi ignoscunt, et plectunt deum."
      Auson. in Praefat. Eidyll. VI.

Hoc quod amare vocant, misce, aut dissolve, Cupido;

  Aut neutrum flammis ure, vel ure duos.

      Auson. Ep. LXXVII, 1 sq.

cupido: Cupido et amor idem significare videntur; sed est diversitas: cupido enim est inconsideratae necessitatis; amor vero judicii. (Non. Marc.) Vide AMOR.

curculio, gurgulio: (Nam idem sonant.)—Pro pene: ab hujus nominis vermiculo, qui se contrahens et extendens modo quasi continuo, virilis membri formam et mobilem vitam repraesentat.

Tu quum maxillis balanatum gausape pectas

Inguinibus quare detonsus gurgulio exstat?

      Pers. IV, 37 sq.

curiosus: Pro zelotypo.

"Sume ergo amplexum, si placet: neque est quod curiosum aliquem extimescas: longe ab hoc loco frater est."
      Petron. Sat.

curruca: Avis quae cuculi ova fovere dicebatur. Inde curruca dicebatur maritus cujus uxor moecha. Vid. CUCULUS.

    ...Tu credis amorem,

Tu tibi tunc curruca places, fletumque labellis

Exsorbes.

      Juv. VI, 275 sqq.

custos: Mere graecum. Pro mulierum pudendis.

Dum custon costonque putas communis odoris,

  Et nardum ac sardas esse sapore pari.

      Auson. Epigr. CXVII, 5 sq.

Eodem sensu χύστος legitur in Arcanensibus Aristophanis.

cyllo (-onis): Cui crassa sunt genitalia.

"Quidquid impudicorum cyllonumque et parricidarum, sacrilegorum, debitorum fuit in urbe."
      Cic. in Sallust.

Hinc Gallorum et Italorum plebeium verbum, coyon, coglione, pro stolido viro.

cymbala pulsans: Pro cinaedo; ex Gallis, Cybeles sacerdotibus, more cinaedis, et cymbala pulsare solitis.

    ...Meliusne hic rusticus infans

Cum matre et casulis, et conlusore catello

Cymbala pulsantis legatum fiet amici?

      Juv. IX, 60 sqq.

cynici: Quasi latine canes diceres. Sic nuncupati non tantum ob impudentiam in rebus venereis, sed propter sordes et immunditiam. Unde caninum prandium, pro coena cynicorum, apud Gell. XIII, cap. ult. et notissimum proverbium cynice vivere. Patet ex Laertio Diogenem canis in se nomen agnovisse, triplici de causa: 1° quod largientibus adularetur; 2° quod non largientes allatraret; 3° quod morderet improbos.

Cypria: Cognomen Veneris, sic appellatae, auctore Festo, quod ei primum in Cypro insula templum sit constitutum; vel quod parientibus praesideat; κυεῖν enim graece parere significat. Veneri puellae cypriae suam ipsarum pudicitiam dicabant.

DALMATICA VESTIS

dalmatica vestis: Romae, mollium et cinaedorum; ergo in opprobrium.

"Dalmaticus in publico processit."
      Lamprid. in Commod.

Vid. eumdem in Heliogab.

damnosus: Proprie qui rem suam minuit sumptibus, sed sua sponte et pro semetipso prodigus. Plautus tamen damnosos etiam dicit maritos quorum substantiam vorant uxores profusiori luxu.

"Ditis damnosos maritos apud Leucadiam Oppiam."
      Plaut. Curcul. IV, I, 24.

Daphnis: Antiochiae suburbium, libidinibus famosissimum. Claudebatur ambitu stadiorum octoginta.

"Et Verus quidem, postea quam in Syriam venit, in Deliciis apud Antiochiam et Daphnem obiit."
      Lamprid. in Heliogab.

Inde proverbium: Daphnicis moribus agere.

dare: Absolute: stuprum concedere, suî copiam facere. Hoc sensu Graeci dicebant παρέχειν, id est exhibere.

Quae dant, quaeque negant, gaudent tamen esse rogatae.

......

Hoc opus, hic labor est: primum sine munere jungi,

  Si dederit gratis, quae dedit usque dabit.

      Ovid. Art. Amat. I, 455 sqq.

"Quondam etiam in senatu, defendenti Nisae causam filiae Nicomedis, beneficiaque in se regis commemoranti: Remove, inquit, istaec, oro te: quando notum est, et quid ille tibi, et quid illi tu dederis."
      Sueton. in Jul. Caes. 49.

"Tace, Chaline; comprime istum.—Immo istunc qui didicit dare."
      Plaut. Casin. II, VI, 10.

dare ludum amori: Indulgere veneri.

"Datur concessu omnium huic aliquis ludus aetati."
      Cic. Pro Cael.

Miserarum est, neque amori dare ludum,

Neque dulci mala vino lavere, aut ex-

animari, metuentes patruae verbera linguae.

      Hor. Od. III, XII, 1 sqq.

datatim ludere: Proprio sensu de pila; metaphorice vero de exercitationibus venereis.

"Quasi in choro pila ludens datatim dat se et communem facit."
      Enn. apud Isidor. I.

"Quum datatim in lecto tecum lusi."
      Pompon. Adelph.

"Tum isti qui ludunt datatim, servi scurrarum in via, Et datores, et factores omnes, subdam sub solum."
      Plaut. Curcul. II, III, 17 sq.

"Datatim uxorem ut ludas."
      Afran. apud Non. Marc.

dea: Amasiorum blandimentum usitatissimum.

"Puella supplicatur, ut in humanis vultibus deae tanta numina placentur."
      Apul. Met. IV.

"Itaque miranti, et toto mihi caelo clarius nescio quid reluscente, libuit deae nomen quaerere."
      Petron. Sat.

deamare: Valde, vehementius amare.

"Voluptatem capio maximam, cruciari tua te culpa, qui det, et de illa pessuma, quam deamas, promerere."
      Afran. apud Non. Marc.

December: Mensis ex ritu lascivus, et publicae impudicitiae.

"December est mensis quo maxime civitas desudat. Jus luxuriae publicae datum est, tanquam quidquam inter Saturnalia intersit et dies rerum agendarum."
      Senec. Epist. 18.

dedolare: Radere; translatum ad obscena.

"Inclinatam dolio pronam uxorem fabri super incurvatus secure dedolavit."
      Apul. Met.

deducere: Verbum nuptiale. Novam nuptam ad maritum adducere.

"Nam bona uxor, si ea deducta est usquam gentium, Ubi eam possim invenire?"
      Plaut. Mil. III, I, 91 sq.

Ut juveni primum virgo deducta marito

  Inficitur teneras ore rubente genas.

      Tibull. III, IV, 31 sq.

"Huic primum nuptiarum dies loco funeris fuit, deductae in domum, in qua nil nisi luctuosum haberet."
      Tacit. Annal. XIV, LXIII.

Quum primum cupido Venus est deducta marito.

      Ovid. Fast. IV, 153.

deformare: Puellam devirginare.

"Priusquam isto calvitio deformaretur."
      Apul. in Apolog.

Vid. eumdem, Met. I.

defrui: Valde amare, amore perire. (Fest.)

defututus: Venere tritus. Hic DE auget, ut supra in verbo DEAMARE.

Acme illa, puella defututa,

Tota millia me decem poposcit,

Isto turpiculo puella naso,

Decoctoris amica Formiani.

      Catull. XXXIX, 1 sqq.

deglubere: Proprie gluba sua granum nudare; turpi vero translatione, ad tractationem illam qua mulieres medios viros ad patrationem excitant. Vilissimum scrupedarum officium.

Illa Lesbia, quam Catullus unam

Plusquam se atque suos amavit omnes,

Nunc in quadriviis et angiportis

Glubit magnanimos Remi nepotes.

      Catull. LIV, 2 sqq.

Deglubit, fellat, molitur per utramque cavernam.
      Auson. Epigr. LXX, 7.

"Deglupta moena, Sarrapis sementium."
      Plaut. Poenul. V, V, 33.

deintegrare: Dicebatur de puella, cujus pudicitia imminuta erat.

"Nomen virginis, nisi mirum est, deintegravit."
      Caelius apud Non. Marc.

delectari mulierem: Cum illa rem habere.

"Deprehensus est quum dominam suam delectaretur."
      Petron. Sat.

delenire: Verbum venereum. Blanditiis ad stuprum adducere.

Concedat homini id, quod vult deleniat,

Corrumpat prorsus, ac nervos omnes eligat.

      Lucil. Frag. XXVIII.

Quo loco legere debemus deleniat et non deliniat, ut docet Jan. Douz. in Praecid. ad Tibull. Sic delenifica facta apud Plautum, et delenificum ingenium apud Turpillium. Simplex enim verbi delenire, est lenire, unde leno et lenocinium.

Praeservit, labra delicat, hinc delenit amore.
      Centones Luciliani, X, 4.

deliaci: Spadones: ex insula Delo, in qua celeberrimum erat emporium eunuchorum.

Huc huc convenite spatalocinaedi,

......

Molles, veteres, Deliciaci manu recisci.

      Petron. Sat.

delibare oscula: Verbum Apuleii suavissimum: quasi decerpere flores; nam libare de floribus dici potest.

Olli, purpurea delibantes oscula,

Clemente morsu rosea labella vellicent,

Malas adorent ore et ingenuas genas.

      Apul. Ἀνεχόμ. 6 sqq.

delicare: Verbum antiquum, pro explanare, aperire. Vide Non. Marc. in verbo delica. Saepe ad venerem translatum.

Nemo istum ventrem pertundet, delicet uti,

Atque videbis.

      Lucil. Frag. XXX, 80 sq.

Quid dare, quid sumpti facere ac praebere potissit

Praeservit, labra delicat, hinc delenit amore.

      Centones Luciliani, X, 3 sq.

delicatus: Proprie amans otii.

Hesterno, Licini, die otiosi

Multum lusimus in meis tabellis,

Ut convenerat esse delicatos.

      Catull. XLVII, 1 sq.

delicatus: Mollis, lascivus, ad venerem propensior.

"Libidinosa et delicata juventus."
      Cic. ad Attic. I, 16.

Ipse Amor, puer Dionae, rure natus dicitur;

Hunc ager, quum parturiret ipsa, suscepit sinu:

Ipsa florum delicatis educavit osculis.

      Pervigil. Vener. 76 sq.

Cui quum sit viridissimo nupta flore puella,

Et puella, tenellulo delicatior haedo,

Asservanda nigerrimis diligentius uvis.

      Catull. XVII, 14 sqq.

delicata: Pellex, meretrix.

"Inter haec, Flaviam Domitillam duxit uxorem...delicatam olim, latinaeque conditionis."
      Suet. in Vespas. 3.

Vid. Turneb. Adv. XXII.

delicata: Ex lapidibus, pro ancilla, dominae suae ad veneris furta simul consiliaria et conciliatrice. Vide Winkelm. Monument. Inedit. pag. 244.

delicati: Servi et eunuchi in deliciis domini.

"Quosdam a gratissimis delicatorum, quamquam tam artifices saltationis, ut mox scenam tenuerint, non modo fovere prolixius, sed spectare in publico omnino coetu supersedit."
      Suet. in Tit. 7.

"Delicatum hodie te faciam cum catello ut accubes."
      Plaut. Curcul. V, III, 13.

deliciae: Voluptates venereae.

Delicias viduae tantum adspernatur adulter.

      Juv. IV, 4.

delicia: Singulari numero, apud Plautum.

"Non licet te sicce, placide bellam belle tangere? Otium tibi erit, tum tibi operam ludo et deliciae dabo."
      Plaut. Rud. II, IV, 12 sq.

Vide Non. Marc.

delicium: Neutro genere.

Delicium, blanditiae, ludus, amor, voluptas,

Barbara, etc.

      Auson. Eidyll. XXVII, de Bissula.

deliciae: De personis.

Formosum pastor Corydon ardebat Alexin,

Delicias domini.

      Virgil. Eclog. II, 1 sq.

Deliciae populi, magno notissima circo,

Quinctia, etc.

      Priap. Carm. XXVI, 1 sq.

"Ego sum Philostri villici filius, deliciolum tuum."
      Senec. Epist. II.

"Populus etiam deliciolum factus est."
      Idem, Ep. XII.

delicias facere: Lascivire.

"...Delicias facis, mi Menaechme; quin amabo: is intro."
      Plaut. Menaech. II, III, 30 sq.

Gellius audierat, patruum objurgare solere,

  Si quis delicias diceret aut faceret.

      Catull. LXIX, 1 sq.

delumbis: Mollis, effoeminatus, parum virilis.

...Summa delumbe saliva

Hoc natat in labris.

      Pers. I, 104 sq.

demori: Perdite amare.

"Ea demoritur te, atque ab illo incipit abire: odit senem."
      Plaut. Mil. IV, I, 23.

Gallice mourir d'amour. Eodem sensu:

Quae nunc, si mihi vera nuntiantur,

Illum deperit impotente amore.

      Catull. XXXII, 11 sq.

depilatus: Mollis, pathicus.

"In senatu flentem vidimus F. Cornelium Nasonis (Ovidii nostri) generum, quum illum Corbulo struthiocamelum depilatum dixisset."
      Senec. de Constant. sap. 17.

depositus: Ad venerem invalidus; quasi diceres defunctus. Deponi enim dicebantur mortui, quum de lecto ad feretrum transveherentur.

"Dum haec ago, solertique cura deposito meo caveo, intravit delubrum anus, laceratis crinibus nigraque veste deformis; extraque vestibulum, me, injecta manu, duxit cuncta trementem."
      Petron. Sat.

depsere: Proprio sensu, manibus aliquid pinsere.

"Deinde manibus bene depsito."
      Cato de Re Rustic. VII, 6.

"Sed tibi fortasse alius molit ac depsit."
      Varr. Myst.

"Batuit, inquit, impudenter; depsit, multo impudientius."
      Cic. ad Paet.

A graeco δεψσεῖν.

...patrui perdepsuit ipsam

  Uxorem, et patruum reddidit Harpocratem.

      Catull. LXIX, 3 sq.

Vide CONDEPSERE.

depudicare: Pudicitiam auferre. (Lubin. Antiquar.; Gell. XVI, 7.)

depygis: Mulier clunibus acutis et aridis. Gallice femme qui n'a pas des hanches; ἄπυγος.

Quae mala sunt spectes. O crus! o brachia! verum

Depygis nasuta, brevi latere, ac pede longo est.

      Hor. Sat. I, II, 93 sq.

Sic eodem sensu:

Hietque turpis inter aridas nates

Podex, velut crudae bovis.

      Hor. Epod. VIII, 5 sq.

descendere: Prostare. Verbum flagitiosum.

Multus homo es, Naso, neque tecum multus homo, sed

Descendis, Naso, multus es et pathicus.

      Catull. CVII, 1 sq.

...plausuque probatae

Ad terram tremulo descendant clune puellae.

      Juv. XI, 163 sq.

desectus: Castratus.

Desectos sic fama viros, ubi cassa libido

Foemineos coetus, et non sua bella lacessit,

Irrita vexato consumere gaudia lecto.

      Auson. Epigr. CXXV, 1 sq.

desiderium: Vocabulum amatorium.

"Et teneo te, inquit, qualem speraveram: tu desiderium meum, tu voluptas mea, nunquam finies hunc ignem, nisi sanguine exstinxeris."
      Petron. Sat.

"Meum desiderium, mea lux."
      Cic. ad Terentiam.

Et acris solet incitare morsus,

Quum desiderio meo nitenti

Carum nescio quid lubet jocari.

      Catull. II, 4 sqq.

desiderii poculum: Philtrum ad amorem excitandum. Tali veneficio periisse dicuntur Lucullus et Lucretius poeta.

Possum crematos excitare mortuos,

Desiderîque temperare poculum, etc.

      Hor. Epod. XVII, 79 sq.

Vide PHILTRUM.

desidiabulum: Lupanar. (Lupin. Antiq.)

"...Ut celem patrem, Pistoclere, tua flagitia, aut damna, aut desidiabula."
      Plaut. Bacch. III, I, 8 sq.

despondere: Proprie de patre adolescentis, qui virginem in uxorem petit; spondere vero de patre filiam concedente. Vid. Alberic. Gent. de Nupt. II, 2.

destinare puellam: Sibi aut aliis conciliare.

"Ad lenonam devenit, Minis triginta sibi puellam destinat, Datque arrhabonem."
      Plaut. Rud. Prolog. 44 sq.

"Facio, ad lenonem venio, tribus in libertatem millibus Destinat."
      Lucil. Frag. XXVII, 11 sq.

Destinare dicebatur etiam de honestis nuptiis.

"Pacto conjugali destinatus."
      Apul. Met. IV.

destituere nudum: Paedicare.

"Ut ille in demiurgo modo (forte nosti canticum, meministi Roscium), ita me destituit nudum: totus est sermo verbis tectus, re impudentior."
      Cic. ad Fam. IX, 22.

desultor: Levis, instabilis in amore. Gallice un inconstant. Translatum ab equisonibus, qui saepe equos mutant.

"...Non sum desultor amoris."
      Ovid. Am. I, III, 15.

"Tu sali Solus: nam ego istam insulturam et desulturam nihil hic moror."
      Plaut. Mil. II, III, 8 sq.

desubulare: Perfodere. Vid. SUBULARE.

"Unam veniam esse, non amovisse duce virtute, hanc esse nobilem, alteram Carneadem desubulasse, bona corporis secutum."
      Var. Sesquiulysse.

detestatio: Coleorum amputatio.

"Ob id truces vesanosque adhibita tali detestatione, mansuetos et inde factos."
      Apul. Met. VII.

Deverra: Ex tribus deis mulierum foetarum custodibus.

"Mulieri foetae, post partum, tres deos custodes Varro commemorat adhiberi, ne Sylvanus deus per noctem ingrediatur et vexet: eorumque custodum significandorum caussa, tres homines nocte circuire limina domus, et primo limen ferire securi, postea pilo, tertio deverrere scopis, ut his datis culturae signis, deus Sylvanus prohibeatur intrare, quia neque arbores caeduntur aut putantur sine ferro, neque far conficitur sine pilo, neque fruges coacervantur sine scopis; ab his autem tribus rebus tres nuncupatos deos, Intercidonam a securis intercisione, Pilumnum a pilo, Deverram a scopis."
      August. de Civ. Dei. VI, 9.

Vid. Rom. triumphant. lib. I.

devirginare: Puellae virginitatem auferre.

"Quum hoc diceret, ad aurem ejus Psyche ridens accessit, et quum dixisset nescio quid: Ita, ita, inquit Quartilla, bene, admonuisti: cur non, quia bellissima occasio est, devirginaretur Pannychis nostra?"
      Petron. Sat.

devirginatus: Dicebatur etiam de puero pubertatem adepto.

"Quam sympathiam libidinis oculi haberent, quid magnum interesset, puerum utrum esset devirginatum usurus, an μόνον ἐρώσας purus, dum cogito."
      Varr. apud Non. Marc.

"In Aegypto primum devirginata est."
      Hieron. Epist. XV.

Vid. Paull. lib. ult. de Off. praesid.

devotae: Virgines deo dicatae. Vid. Hieronym. ad Eustoch. de Custodia virginitatis.

Foeminei sexus odium tibi semper: et inde

  Crevit devotae virginitatis amor.

      Auson. Parent. VI, 7 sq.

Diana: Semper virgo ex dono Jovis. Inde, Daphne apud Ovidium.

Da mihi perpetua, genitor carissime, dixit,

Virginitate frui; dedit hoc pater ante Dianae.

      Ovid. Met. I, 485 sq.

Ludis saecularibus, Dianam concelebrabant puellae et pueri intacti. Vid. Politian. in Miscellaneis.

Dianae sumus in fide.

Puellae et pueri integri;

Dianam, pueri integri,

Puellaeque, canamus.

      Catull. XXXII, 1 sqq.

Tametsi virgo, Diana tamen puerperio praeerat.

"Diana dicta, quia noctu quasi diem efficeret. Adhibetur autem ad partus, quod ii maturescunt aut septem nonnunquam, aut, plerumque, novem lunae cursibus."
      Cic. de Nat. deor. II.

diapasma, Διάπασμα: Unguentum ex siccis odoribus, ad usum mulierum corpore male olentium.

Quid quod olet gravius mistum diapasmate virus,

  Atque duplex animae longius exit odor.

      Mart. I, LXXXVIII, 5 sq.

Vid. Junii Nomenclat. 49.

diarium: Victus quotidianus. Ad venerem translatum.

"Mox manum etiam demisit in sinum, et pertractato[TR1] vasculo tam rudi: Hoc, inquit, belle cras in promulside libidinis nostrae militabit: hodie enim post asellum diaria non sumo."
      Petron. Sat.

dicta puella: Promissa, sponsa.

Cui pater, et conjux quondam tua dicta, relinquor?

      Virg. Aeneid. II, 678.

Vid. Non. Marc.

Dido: Regina Carthaginiensium, sat Virgilio illustrata; proprio nomine Elisa; sed postea Dido dicta, id est virago lingua punica, ob virilem mortem suam. (Serv. in Aeneid. I, 36, et IV, 4.) Vid. VIRAGO.

didymi, Δίδυμοι: Gemelli, bini; pro coleis. (Galenus in Libello isagogico.) Vid. Cael. Rhod. VII, 4.

dies festi: Coitu abstinebant Romani diebus publicae solemnitatis.

Ille petit veniam, quoties non abstinet uxor

Concubitu sacris observandisque diebus;

Magnaque debetur violato poena Cadurco.

      Juv. VI, 535 sq..

Vid. Tiraquell. de Lege connubii, lib. XXXV, Glos. I, num. 3.

dies uncti: Subauditur vino et unguentis. Dies salaces et libidinosi; ut Floralia, Saturnalia, festa Veneris et Priapi, etc.

Unctis falciferi senis diebus,

Regnator quibus imperat fritillus,

Versu ludere non laborioso

Permittis, puto, pileata Roma.

      Mart. XI, VII, 1 sqq.

diffututus: Venere tritus et confectus.

Eone nomine imperator unice

Fuisti in ultima occidentis insula,

Ut ista vestra diffututa mentula

Ducenties comesset, aut trecenties?

      Catull. XXVII, 12 sqq.

digitus infamis, impudicus: Signum infame: σχιμαλίζειν enim est, praetentare digito an gallinae ova conceperint. Inde Athenienses medium digitum catapygon adnominabant, tanquam cinaedum. Vid. Alex. ab Alex.

...Frontemque, atque uda labella

Infami digito, et lustralibus ante salivis

Expiat, urentes oculos inhibere perita.

      Pers. II, 32 sqq.

"Neque enim unquam verbis pepercit infamibus, quum et digitis impudicitiam ostentaret."
      Lamprid. in Heliogab.

Rideto multum, qui te, Sextille, cinaedum

  Dixerit, et digitum porrigito medium.

Sed nec paedico es, nec tu, Sextille, fututor;

  Calda Vetustillae nec tibi bucca placet.

Ex istis nihil es, fateor, Sextille; quid ergo es?

  Nescio; sed tu scis res superesse duas.

      Mart. II, XXVIII, 1 sq.

Vid. AVERSA VENUS

digitulo caput scabere: Signum impudicorum et pathicorum.

"Impudicum et incessus ostendit, et manus mota...et relatus ad caput digitus, et flexus oculorum."
      Senec. Epist. 52.

...Undique ad illos

Convenient et carpentis et navibus omnes,

Qui digito scalpunt uno caput.

      Juv. IX, 131 sqq.

diobolares, diobolae: Scorta quae parvo stipendio prostant; humillimorum prostibula.

"Diobolare prostibulum, quam ego actutum ut Dircen partitam reddam."
      Pammachius, apud Fulgent. de Prisco serm.

"Non ego sic fui, ut nunc sunt meretrices diobolae, Quae suam, nummi caussa, parvi pendunt gratiam."
      Pacuv.apud eumd.

"Apud anum illam diobolarem."
      Plaut. Pseud. II, II, 64.

"Servulorum sordidulorum scorta diobolaria."
      Idem. Poenul. I, II, 58.

Dione: Una ex nymphis Oceani, Veneris mater ex Jove: unde Dionaea saepe cognominatur Venus ipsa.